"Το Έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι από τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει αλλά όχι από το πατητήρι του.
Που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μόνο στην πομπή της κηδείας του.
Το Έθνος να λυπάστε που δεν συμφιλιώνεται παρά μες τα ερείπειά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο μαχαίρι και την πέτρα.
Το Έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις για την τέχνη του.
Το Έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς, από χρόνια βουβαμένους."
Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε το 1923 από τον γνωστό ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν, αλλά θα μπορούσε κάλιστα να αποτυπώσει την πραγματική κατάσταση στην σημερινή Ελλάδα και ενώ ανατέλει το 2017... Δυστυχώς η σκληρή για εμάς πραγματικότητα είναι, ότι εάν δεν συνειδητοποιήσουν ούτε τη νέα αυτή χρονιά οι Έλληνες, τόσο οι Πολίτες, όσο και τα πολιτικά κόμματα, ότι η χώρα έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της κατάρρευσής της (οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, πολιτισμικής), δεν πρόκειται να έχουμε μέλλον. Επίσης πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, η Ελλάδα δεν κινδυνεύει μόνο να μετατραπεί για πάντα σε μία αποικία των δανειστών της, αλλά και πως απειλείται όσο ποτέ άλλοτε η εδαφική της ακεραιότητα από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Εάν λοιπόν αυτό το συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί και ενεργοποιηθούμε ως Έθνος, απέναντι σε όλους τους κινδύνους που μας έχουν κυκλώσει, τότε έχουμε σοβαρές ελπίδες, έστω και την υστάτη στιγμή, να σωθούμε, αλλιώς η κατάρρευση της πατρίδας μας μοιάζει περισσότερο από πιθανή.
