ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΣΤΟ ΣΑΝ ΝΤΙΕΓΚΟ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΚΑΖΙΝΟ, ΑΡΤΣΙ ΚΑΡΑΣ.

Ένας Έλληνας θρύλος των καζίνο συνελήφθη την Παρασκευή στο σπίτι του στο Λας Βέγκας, με την κατηγορία πως σημάδευε κάρτες κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού blackjack στο Σαν Ντιέγκο τον Ιούλιο. Πρόκειται για τον Ανάργυρο Καραμπουρνιώτη, 62 ετών, γνωστό με το ψευδώνυμο Άρτσι Καράς. Έναν Έλληνα μετανάστη που πήγε στην Αμερική κι έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Έναν σερβιτόρο που έπαιζε στον ελεύθερο χρόνο του πόκερ και που μετέτρεψε τα 50 δολάρια που ποντάρισε αρχικά, σε μια περιουσία 40 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα σε τρία χρόνια.

Ο Άρτσι Καράς κατηγορείται τώρα από τις αρχές του Σαν Ντιέγκο για απατεώνας, με την υποτιθέμενη εξαπάτηση να καταγράφηκε στις κάμερες ασφαλείας, σύμφωνα με τις αρχές. Το περιστατικό συνέβη στο Καζίνο Barona στο Σαν Ντιέγκο. Ο Καράς κέρδισε 8.000 δολάρια παίζοντας μπλακτζάκ, ενώ ο εισαγγελέας Μπόνι Ντουμάνις, δήλωσε πως το βίντεο κατέγραψε τον παίκτη να εξαπατά με την γνωστή μέθοδο του σημαδέματος της τράπουλας. Ο Καράς κρατείται στο Λας Βέγκας χωρίς εγγύηση, και αντιμετωπίζει κατηγορίες για διάρρηξη, νίκη με δόλια μέσα και εξαπάτηση.

Ο Ανάργυρος Καραμπουρνιώτης από την Κεφαλονιά έγινε γνωστός με το όνομα Αρτσι Κάρας και χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο μεγαλύτερος τζογαδόρος όλων των εποχών. Εγινε διάσημος για το «σερί» του, το οποίο διήρκεσε από τον Δεκέμβριο του 1992 έως τις αρχές του 1995. Σε αυτό το διάστημα ο Κάρας ξεκίνησε να παίζει πόκερ με 50 δολάρια στην τσέπη και κατέληξε να έχει κερδίσει περίπου 40 εκατομμύρια, κατατροπώνοντας τους καλύτερους παίχτες του κόσμου. Τελικά, τα χρήματα αυτά χάθηκαν μέσα σε μερικούς μήνες εξαιτίας του πάθους του Κάρας για τα ζάρια.

H ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ.

H ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΕΝΟΣ ΟΜΟΓΕΝΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ...!!!!
Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος ( Ph.D. University of Geneva )
President, THE EUROPEAN LEAGUE OF GENEVA

ΕΣΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΠΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ (ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ, ΑΦΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ)

Η ΕΛΛΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1953 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1973:
ΕΤΗΣΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΑΕΠ 7-8% (ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ)
ΕΤΗΣΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ 10% (ΜΕ ΑΙΧΜΕΣ 15 ΚΑΙ 25%)
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΤΩ ΤΟ 25% ΤΟΥ ΑΕΠ
ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 20ΕΤΙΑ 4,5%
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΠΡΩΤΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ»

ΚΑΙ ΤΟΤΕ,
ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΤΟ 1975 ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ Ο «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΙΩΚΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 106 ΠΑΡ, 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ Η ΞΕΝΟ ΕΠΕΝΔΥΤΗ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΑΕΠ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ 3,5%
ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΑΥΤΟΣΤΙΓΜΕΙ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 10% ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΟ 0,6% (ΜΗΔΕΝ ΕΞΙ%)
ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ 18%

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1981
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ Ο ...ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ» ΠΟΥ ΕΣΤΑΛΗ ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ (προκαλούσε φόβο για την λογική του Ανατολικού Μοντέλου Η ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ)
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΡΙΕΤΑΙ ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ»
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΛΕΙΝΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΕΠ, ΑΠΟ 10 ΚΑΙ 3,5% ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ 1,5% (ΕΝΑΜΙΣΙ %)
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΙ ΙΔIΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΟΚΚΑΛΩΝΟΥΝ ΣΤΟ 0,6%
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕΤΑΞΥ 1981 ΚΑΙ 1990 ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ 100% ΤΟΥ ΑΕΠ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ «ΕΒΓΑΛΕ Η ΝΔ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΛΑ, ΞΕΝΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ»
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ «ΤΣΟΒΟΛΑ, ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ» ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ ΣΚΟΡΠΙΩΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΛΕΕΙ Ο «ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ»: « Η Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ Η ΤΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΠΟΥΛΑΓΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ ΨΗΦΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΨΗΦΙΖΑΝ ΚΑΙ ΘΥΛΑΚΩΝΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΜΟΙΡΑΙΑ, ΤΟ «ΤΣΟΒΟΛΑ, ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ» ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΣΤΟ «ΕΛΛΑΔΑ, ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ»
ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΑΦΟΥ ΔΙΩΞΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ, ΖΗΤΑΤΕ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ;;;; AΠO THN ...TOΥΡΚΙΑ !!! ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ 6 ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΦΑΜΙΛΙΑ
ΕΝΩ ΟΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΔΕΚΑ-ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ.
ΔΙΟΤΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΠΙΤΑΓΗΣ ΔΙΑΛΑΛΕΙ ΟΤΙ «ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ... ΔΙΚΑΙΩΜΑ»!

ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΦΟΡΙΚΟΥ ΣΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΑΤΕ ΝΑ ΒΓΗΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΗΠΩΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ
ΥΠΑΡΧΕΙ
ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ
ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ Ο ΤΑΓΟΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ,

Ο ΣΗΜΙΤΗΣ.
ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ:

«Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό περιεχόμενο μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση.
ΝΑ ΕΜΠOΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ....»

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟN ΨΗΦΙΣΑΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΣΑΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ !!!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος (Ph.D. University of Geneva)
President, THE EUROPEAN LEAGUE OF GENEVA

...ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ!

ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ... ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ... ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ!

Κατάλαβες τώρα γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ - ΠΑΤΡΑΪΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ) και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα (ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ); Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά...

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου.
Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιχνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.

Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα; Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την... "ελεύθερη αγορά;"
Για να κλείσει ο μπακάλης της γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.
Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες... διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου; Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο - το καλύτερο οικόπεδο - και την κοστολογούν μόλις 300 δις συμπεριλαμβανομένων και των... αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό; Θέλεις 20 ευρώ πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, ενώ ήταν υποχρέωση του κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον...
εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα... χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια των... σήριαλς.
Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο. Να σου κάνουν με το ζόρι ''φιλική'' γλώσσα τα ... Τουρκικά!
Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο... "δημόσιο"; Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους... "εποίκους".

Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές, ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα... 70 του; Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.
Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι΄ αυτό προωθούν την... υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο των 300 που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες, τις οποίες συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.
Έτσι, δεν θα βρείτε ανάμεσά τους σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες διανοητές και επιστήμονες.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; Επειδή είναι υπεύθυνοι για τον κάθε Έλληνα που δεν θα γεννηθεί, για την κάθε Ελληνίδα που δεν θα γεννηθεί.
Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ' αυτόν τον τόπο.
Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.


                                                                Κωνσταντίνος Χρονόπουλος

Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ.

Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ Τ. ΣΤΙΓΚΛΙΤΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ.

Με μία αξιοπρόσεκτη ομιλία του στο συνέδριο AFL-CIO, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς έβαλε πραγματικά "το δάκτυλο επι των τύπων των ήλων". Χαρακτήρισε την ανισότητα, ως την εστία όλων των κακών της οικονομίας, και παρέθεσε στοιχεία που σοκάρουν. Είπε συγκεκριμένα:

«Είμαι οικονομολόγος, μελετώ πώς λειτουργούν ή δεν λειτουργούν οι οικονομίες. Και για μένα είναι σαφές ότι η οικονομία μας είναι άρρωστη εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένας από τους λόγους είναι η ανισότητα. Όλοι γνωρίζουν τα στοιχεία: ενώ η παραγωγικότητα των Αμερικανών εργαζομένων εκτοξεύθηκε, οι μισθοί έμειναν στάσιμοι. Από το 1979 η παραγωγικότητα ανά ώρα ενισχύθηκε κατά 40%, αλλά οι μισθοί ελάχιστα μεταβλήθηκαν. Εν τω μεταξύ, το ανώτατο 1% παίρνει ποσοστό μεγαλύτερο από το 20% του ΑΕΠ. Η Μεγάλη Ύφεση έκανε τα πράγματα χειρότερα. Ορισμένοι λένε ότι η ύφεση έληξε το 2009. Για τους περισσότερους Αμερικανούς όμως αυτό δεν είναι σωστό. Το 95% των κερδών από το 2009 μέχρι το 2012 απορροφήθηκε από το ανώτατο 1%. Οι υπόλοιποι, το 99% δηλαδή, ποτέ δεν ανέκαμψαν πραγματικά. Περισσότεροι από 20 εκατ. Αμερικανοί που θα ήθελαν εργασία πλήρους απασχόλησης δεν μπορούν να τη βρουν, τα εισοδήματα είναι χαμηλότερα από ό,τι πριν από μιάμιση δεκαετία, ο πλούτος της μεσαίας τάξης έχει επιστρέψει στα επίπεδα προ δύο δεκαετιών. Έχουμε γίνει η προηγμένη χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανισότητας, με το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και υποφέρει. Το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου μου "Το Τίμημα της Ανισότητας" είναι πως όλοι μας, πλούσιοι και φτωχοί, πληρώνουμε το τίμημα αυτού του διευρυμένου χάσματος. Και αυτή η ανισότητα δεν είναι αναπόφευκτη. Δεν είναι κάτι που απλώς μας συνέβη. Δεν είναι αποτέλεσμα των φυσικών νόμων ή των οικονομικών κανόνων. Αντιθέτως, είναι κάτι που εμείς δημιουργήσαμε με τις πολιτικές μας, με όσα κάνουμε. Εμείς δημιουργήσαμε αυτήν την ανισότητα -στην πραγματικότητα την επιλέξαμε- με νόμους που αποδυνάμωσαν τα συνδικάτα, που συρρίκνωσαν τον ελάχιστο μισθό στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1950 σε πραγματικούς όρους, με νόμους που επέτρεψαν στους διευθύνοντες συμβούλους να παίρνουν μεγαλύτερο μέρος της επιχειρηματικής πίτας, με νόμους περί χρεοκοπιών που έφεραν τις τοξικές καινοτομίες της Wall Street πριν από τους εργαζόμενους. Καταστήσαμε σχεδόν ανέφικτη την αποπληρωμή των φοιτητικών δανείων. Υποεπενδύσαμε στην παιδεία. Φορολογήσαμε τους τζογαδόρους στο χρηματιστήριο με συντελεστές μικρότερους από ό,τι τους εργαζόμενους και ενθαρρύναμε τις επενδύσεις στο εξωτερικό αντί και στο εσωτερικό. Ας είμαστε σαφείς: Η οικονομία μας δεν λειτουργεί με τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργεί μία εύρυθμη οικονομία. Έχουμε τεράστιο αριθμό ανικανοποίητων αναγκών, αλλά άεργους εργαζόμενους και μηχανές. Έχουμε γέφυρες που χρειάζονται ανακατασκευή, δρόμους και σχολεία που πρέπει να χτίσουμε. Έχουμε φοιτητές που χρειάζονται εκπαίδευση του 21ου αιώνα, αλλά απολύουμε τους δασκάλους. Έχουμε άδεια σπίτια και άστεγους ανθρώπους. Έχουμε πλούσιες τράπεζες που δεν δανείζουν στις μικρές μας επιχειρήσεις, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιούν τον πλούτο και την ευφυΐα τους για να χειραγωγούν τις αγορές και να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους με ληστρικό δανεισμό».

ΑΝΤΙ ΝΑ ΞΟΡΚΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΨΑΧΝΟΥΝ ΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥΣ, "ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ" ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ...

Η μεγάλη παθογένεια της πολιτικής μας ζωής, μπορεί ίσως να περιγραφεί με μία φράση: "Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και συνεχώς αποπροσανατολίζουν..." Και συγκεκριμένα, είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι τα πάμπολλα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, στα οποία πρωταγωνίστησαν διεφθαρμένοι πολιτικοί, όπως και ένα ολόκληρο παρασιτικό περιβάλλον διαπλοκής γύρω από αυτούς, συντέλεσαν σε σημαντικό βαθμό στην οικονομική, πολιτική, κοινωνική και ηθική χρεωκοπία της χώρας. Κρατικές προμήθειες με μίζες, δημόσια έργα υπερτιμολογημένα, τεράστιες σπατάλες με σκοπό μόνο το κέρδος ορισμένων και άλλα πολλά σκανδαλώδη στη διαχείρηση του δημόσιου χρήματος οδήγησαν, ώστε, οι περισσότεροι από αυτούς που διαχειρίσθηκαν τις τύχες μας, όπως και πολλοί από τους παρατρεχάμενούς τους, που εισήλθαν πάμπτωχοι στον πολιτικό στίβο, να διαθέτουν σήμερα τόσο μεγάλες περιουσίες, που θα τις ζήλευαν ακόμη και μεγαλοεπιχειρηματίες με πολυετή οικονομική δράση. Σημειώστε, ότι οι περισσότεροι από αυτούς όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά και συνεχίζουν να βρίσκονται στο προσκήνιο και αρκετοί από αυτούς πρωταγωνιστούν ακόμη στη πολιτική σκηνή! Το σκάνδαλο των σκανδάλων, όμως, είναι ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί, άλλοτε από αδράνεια και άλλοτε από συνενοχή, να καλύπτει πολλούς από τους επίορκους πολιτικούς και να συγκαλύπτει τα σκάνδαλά τους, που απαξίωσαν και εξακολουθούν να απαξιώνουν επικίνδυνα όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Και έτσι διαμορφώνεται στην κοινωνία ένα ισοπεδωτικό κλίμα συνολικής αμφισβήτησης του πολιτικού κόσμου, που είναι φυσικό να οδηγεί μερίδα των πολιτών σε ακραίες πολιτικές επιλογές. Και το "γαϊτανάκι" των πολιτικών συνεχίζεται... Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι για τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής ευθύνονται οι ίδιοι και αντί να ασχοληθούν πρωτίστως με την κάθαρση και να αντιμετωπίσουν τους "κακούς" εαυτούς τους, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την πάσχουσα κοινωνία, αντιπαλεύοντας τα υποτιθέμενα δύο άκρα και κυρίως τον εκκολαπτόμενο φασισμό, για την ενδυνάμωση του οποίου αυτοί είναι οι κυρίως υπεύθυνοι με την συμπεριφορά τους. Τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να παρατεθούν για αυτή τους την συμπεριφορά βεβαίως πολλά, ένα μόνο τρανταχτό θα αναφέρουμε. Μπορεί ο Ακης να έχασε τον λογαριασμό στις μίζες, όπως εύστοχα είπε ο εισαγγελέας στην αγόρευσή του, αλλά κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν εκλήθησαν στη δίκη του, ούτε καν ως μάρτυρες, οι υπουργοί που μετείχαν στο ΚΥΣΕΑ της εποχής εκείνης του μεγάλου πάρτυ των εξοπλισμών και ιδίως ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Μπορεί ο Μαντέλης να παραδέχθηκε τον χρηματισμό του από τη Siemens και ο Τσουκάτος ότι η γερμανική εταιρεία έστειλε μια βαλίτσα μάρκα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν εκλήθη από τη Δικαιοσύνη να δώσει τις απαιτούμενες εξηγήσεις ο πρόεδρος του Κινήματος την περίοδο εκείνη Κώστας Σημίτης, του οποίου στενοί συνεργάτες και προσωπικές επιλογές ήταν οι δύο πολιτικοί. Και μην ξεχνάμε ότι την ίδια εκείνη περίοδο έλαβε χώρα το τεράστιο πάρτυ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου…

Η ΠΛΗΓΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ, Ο ΠΟΝΟΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ...

ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΗΡΥΚΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΩΡΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΚΙ' Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ...

Ο τραγικός χορός του δράματος των Ελλήνων άρχισε με την αυτοκτονία του 72χρονου μπροστά από το κοινοβούλιο, όταν μόλις είχε αρχίσει να φουντώνει η κρίση και να σκοτεινιάζει ο ουρανός πάνω από την Ελλάδα... Τότε είχε κάνει αίσθηση, γιατί ήταν μία απόλυτα συνειδητοποιημένη πράξη με σκοπό να αφυπνίσει εμάς τους υπόλοιπους... Και ήταν ο πρώτος νεκρός, το πρώτο θύμα αυτού του ακήρυκτου πολέμου. Από τότε οι (αυτόχειρες) νεκροί αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο και έγιναν χιλιάδες... Και όσο αυξάνονταν όλο και λιγότερο μας έκαναν αίσθηση, απασχολημένοι κι' εμείς από τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα του δικού μας μικρόκοσμου... Γίνονταν κι' αυτοί αριθμοί ανούσιοι, όπως κι' οι άλλοι αριθμοί-δείκτες, του φαύλου κύκλου που είχαμε μπει...

Ώσπου χθες κάπου, σ' ένα άσημο "μέσο" επαρχιακό, πήρε το μάτι μου μιά είδηση, σαν αυτές που συνηθίζουμε να ξεπερνάμε τώρα πια με ευκολία...

...Ένας 58χρονος "απολυμένος" έπεσε στο κενό από το κάστρο στη Μυτιλήνη... Και μετά το μάτι μου έπεσε στο σημειωματάκι που άφησε...

...Αποφασίζει, λέει, "την εκουσία ολοκλήρωση του βιολογικού του κύκλου"... Και απευθύνεται σ' εμάς... Γίνεται εμείς... Και κάτι η γλώσσα που χρησιμοποιεί και δίχνει συνειδητοποιημένο Έλληνα, κάτι τα νοήματα που εκφράζει... γίνεται εγώ... Νοιώθω ότι είμαι εγώ... Και πονάω βαθειά και αδυσώπητα...

Μετά, το μάτι μου "πέφτει" σε μιά άλλη πρόσφατη είδηση...

...46χρονος πατέρας, μέχρι τώρα καλός επιχειρηματίας και οικογενειάρχης, που βρέθηκε πρόσφατα σε  οικονομικό αδιέξοδο, έκλεψε ένα κουτί μαρκαδόρους, για να είναι εντάξει με τη λίστα που του έδωσε το παιδί του για το σχολείο... Και ήταν σαν να ήμουν και πάλι εγώ... Μέχρι που μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα, όπως ο 46χρονος όταν τον έπιασαν...

Τότε άρχισα να νοιώθω μέσα μου ένα κύμα να με συνεπαίρνει... Μια πρωτόγνωρη δύναμη να ξυπνάει... Δεν ήμουν πια ο χθεσινός ψυχρός παρατηρητής, ήμουν ένας από αυτούς που υποφέρουν... Και πονούσα το ίδιο μ' αυτούς... Και ο πόνος αυτός γινόταν ένα τεράστιο δίκτυ που μας ένωνε... Ένωνε όλους εμάς... Και απλωνόταν και γινόταν κύμα που πάφλαζε... Μιά θάλασσα λύτρωσης...

ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ, ΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

 

ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ "ΕΣΤΕΙΛΕ", ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ, ΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! 

Αφού έστειλε στον ..."αγύριστο" την Ελλάδα, παρέμεινε (τύποις στην ουσία, αλλά κανονικά αμοιβόμενος) βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου... Και αμέσως άρχισε τις περιηγήσεις... αιτούμενος συνεχώς άδειες, αλλά μετ' αποδοχών! Έτσι κατά τα καθιερωμένα... χθες, πρώτη ημέρα λειτουργίας του Γ’ Θερινού Τμήματος στη Βουλή, στο οποίο υποτίθεται ότι συμμετέχει ο πρώην Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αιτήθηκε και πήρε τελικά νέα άδεια... Κι ας έλειπε από τις 23 Ιουλίου, για δύο περίπου μήνες, αφού δεν συμμετείχε ούτε στο Α’ ούτε στο Β’ Θερινό Τμήμα.

Και μπορεί το αίτημά του να αναγνώστηκε από το Προεδρείο της Βουλής λίγο πριν από τη μία τα μεσάνυχτα ώστε να μην υπάρχουν στην αίθουσα πολλοί βουλευτές, οι αντιδράσεις ωστόσο δεν έλειψαν αφού ο Βασίλης Καπερνάρος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου άρχισαν να φωνάζουν ότι δεν το εγκρίνουν. Ο Β. Καπερνάρος, μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά. "Με αυτό το θέμα έχει γίνει υποβάθμιση στο Κοινοβούλιο, μόνο αυτό λέω, γι’ αυτόν τον κύριο με τις άδειες που του εγκρίνετε να επισκέπτεται αναιτιολογήτως όλο τον κόσμο, χωρίς αιτιολόγηση της απουσίας. Τόσο πολύ έχει ευτελιστεί το θέμα του «έτσι γουστάρω, όποτε γουστάρω, εγκρίνετε σιωπηλώς και πάω όπου γουστάρω»;" Το εξωφρενικό είναι, ότι ο αριθμός των αδειών του Παπανδρέου, από πέρσι το καλοκαίρι, υπολογίζεται ότι είναι κοντά στις 20... Κάπως έτσι κάποιοι ..."πρίγκιπες" σαν κι' αυτόν εννοούν το κράτος "τσιφλίκι" τους... Και είναι απορίας άξιο ...ως που θα φθάσει... και πότε θα πάψει να μας προκαλεί!

ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΜΕ ΣΚΟΠΙΜΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

 

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ, ΟΤΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΜΕ ΣΚΟΠΙΜΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

O M. Iγνατίου είναι ένας εγνωσμένου κύρους δημοσιογράφος που γνωρίζει πολύ καλά τα τεκταινόμενα στη διεθνή πολιτική σκηνή και όχι μόνο. Έχουν βαρύνουσα σημασία λοιπόν τα όσα καταμαρτυρεί γιά το πως οδηγηθήκαμε στα μνημόνια και μέσω αυτών βορά στους δανειστές και εν τέλει στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό επ' αυτού είναι ένα άρθρο του, που δημοσιεύθηκε προ μερικών μηνών στα "Επίκαιρα" και φέρνουμε πάλι στην επιφάνεια. Δείτε, λοιπόν παρακάτω, τι λέει σ' αυτό ο καταξιωμένος δημοσιογράφος.

"Ο «πόλεμος» ανακοινώσεων, που ξέσπασε μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου, είναι αποκαλυπτικός των διεργασιών που ξεκίνησαν μία εβδομάδα από τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009, και κατέληξαν στην προσφυγή της Ελλάδας στο σκληρό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που οδήγησε σε εξαθλίωση τον ελληνικό λαό.

Οι καταγγελίες του κ. Λοβέρδου, τις οποίες μοιράζονται και άνθρωποι που είχαν γνώση των αποφάσεων του τότε πρωθυπουργού, επιβεβαιώνουν όσα γνωρίζαμε μερικοί εξ ημών, που είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε στην Ουάσιγκτον τις ημέρες και τους μήνες που προηγήθηκαν της προσφυγής. Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι ο κ. Παπανδρέου προετοίμασε το έδαφος παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ, και το πλέον σημαντικό είναι ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος των συνεργατών του αντιλήφθηκαν πολύ αργά –γύρω στο Μάρτιο του 2010– ότι, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η προσφυγή στο Ταμείο ήταν σχεδόν απαγορευτική.

Επομένως, όσοι ομιλούν και ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαίοι, και ειδικά οι Γερμανοί, ήταν αυτοί που εξανάγκασαν τον πρώην πρωθυπουργό να αναζητήσει βοήθεια από τον Ντομινίκ Στρος-Καν ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανύποπτων πολιτών για να μην καταγράψω κάτι χειρότερο: ότι «βιάζουν» την αλήθεια. Άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου δεν έκρυψε ότι οδήγησε επί τούτου τη χώρα στο Ταμείο. Στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής: «Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος “θυμήθηκε” σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις». Και, βεβαίως, ο «αγώνας» στον οποίο αναφέρεται είναι η μεθοδευμένη και βάση σχεδίου πορεία προς το μηχανισμό.

Ο λόγος για τον οποίο επιτίθεται στον πρώην υπουργό του είναι στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να «ενοχοποιήσει» όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και όλα τα στελέχη του κόμματος. Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Ποιος υπουργός και ποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ θα τολμούσε να αντισταθεί στον κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε εκλεγεί από το 44% του ελληνικού λαού, με στόχο –όπως υποσχόταν προεκλογικά– να αλλάξει τα πάντα; Δυστυχώς, ο τότε πρωθυπουργός επέλεξε να αλλάξει τα πάντα μέσω ξένων μηχανισμών και δανειστών, επειδή ΔΕΝ τόλμησε να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να κάνει τις αλλαγές που του ζητούσαν οι Ευρωπαίοι. Όσο και να προκαλεί εντύπωση στον αναγνώστη, αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ προειδοποίησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, διότι η ελληνική οικονομία είχε πάρει «ασταμάτητο κατήφορο».

Είναι προκλητική η θέση του κ. Παπανδρέου ότι η προσφυγή στο Ταμείο έσωσε την Ελλάδα, διότι η αλήθεια είναι άλλη: Έσυρε τη χώρα ξυπόλητη στ’ αγκάθια, διότι έχασε οχτώ μήνες να αναζητεί τρόπους και μεθόδους για να τη «δέσει» στο μηχανισμό, αντί στο διάστημα αυτό να πάρει μέτρα, τα οποία θα ήταν πολύ πιο ανώδυνα απ’ αυτά που επέβαλαν οι δανειστές.

Και δεν ισχύει ούτε στο ένα εκατοστό αυτό που αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Παπανδρέου, ότι, δηλαδή, «ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού, θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξή μας στο μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι’ αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση [Σ.Σ.: εννοεί το μηχανισμό] αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες».

Η επιλογή στην οποία αναφέρεται ο κ. Παπανδρέου ήταν η αρχική απόφασή του. Και η μεθόδευση έγινε με τρόπο ώστε να μην έχει η χώρα άλλη επιλογή…"

Δείτε βίντεο από Αμερικανική εκπομπή, που συγκλίνει στα ίδια συμπεράσματα (κάνοντας "κλικ" στο σύνδεσμο παρακάτω).

ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ Γ. ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΑΚΗ.

Μέσω του ομογενή Γερμανού βουλευτή Γ. Χατζημαρκάκη, Έλληνες εκπαιδευτικοί απευθύνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή σε όλα τα μέλη του Γερμανικού Κοινοβουλίου.

 Η επιστολή  αυτή έχει ως εξής:

"Αξιότιμοι κ.κ. βουλευτές της Γερμανικής Βουλής,

λαμβάνουμε το θάρρος να σας κοινοποιήσουμε το παρόν μήνυμα, με στόχο να σας ενημερώσουμε πλήρως για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και ειδικότερα στην Παιδεία. Η κυβέρνηση Σαμαρά σας λέει ότι προχωρά σε μεταρρυθμίσεις. Το υπουργείο Παιδείας σας λέει ότι έκανε τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Σας λένε ψέματα, γιατί εσείς ποτέ δεν θα ψηφίζατε στο δικό σας κοινοβούλιο, στη δική σας χώρα το άρθρο 82 του ν. 4172/23-07-2013 (ΦΕΚ 167 τ. Α). Ειδικότερα:
1. Δεν θα ψηφίζατε ποτέ την εργασιακή διαθεσιμότητα 2122 εκπαιδευτικών αξιοκρατικά διορισμένων (γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, επετηρίδα), κρατώντας στο γερμανικό δημόσιο και μισθοδοτώντας Αγροφύλακες (είναι τα ρουσφέτια του κ. Κων/νου Μητσοτάκη που δεν διορίστηκαν στο δημόσιο το 1993, γιατί άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά διορίστηκαν επί κ. Καραμανλή το 2006 σε ηλικία 45 με 55 χρονών, και χωρίς κανένα προσόν. Αυτοί είναι 7000 με 8000 άτομα). Δεν θα διορίζατε 12 επιπλέον υπαλλήλους στη βουλή σας (αυτοί διορίστηκαν επί κ. Σαμαρά το 2013). Δεν θα το κάνατε γιατί σέβεστε τους πολίτες σας και θέλετε να τους παρέχετε μια καλή Δημόσια Διοίκηση. Γιατί θα πλήττατε το αίσθημα δικαίου των πολιτών σας.
2. Δεν θα καταργούσατε τον Τομέα Υγείας που έχετε στη δημόσια Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση, γιατί όπως και εκεί έτσι και εδώ έχει μεγάλη ζήτηση από τους μαθητές και απορρόφηση από την Αγορά Εργασίας
3. Δεν θα λέγατε ποτέ σε 2122 εκπαιδευτικούς με Παιδαγωγική εμπειρία πολλών ετών, παιδαγωγική κατάρτιση ΑΣΠΑΙΤΕ, ορισμένοι δεύτερα πτυχία πχ γυμναστές, βιολόγοι κ.α., ορισμένοι μεταπτυχιακά και ορισμένοι διδακτορικά, ότι στα πλαίσια του εξορθολογισμού του Δημοσίου θα πρέπει να πάνε να εργαστούν στα νοσοκομεία, γιατί εκεί θα είναι αποδοτικότεροι, γιατί θα σεβόσασταν τη νοημοσύνη των πολιτών σας.
Μετά από αυτά που διαβάσατε αναλογιστείτε σας παρακαλούμε εάν αυτό που έγινε στην εκπαίδευση της Ελλάδας θα το ονομάζατε εσείς μεταρρύθμιση. Σκεφτείτε αν τελικά το ψηφίζατε πως θα ένιωθαν οι δικοί σας πολίτες για την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα σας.

Είμαστε πολίτες της ΕΕ και ζητούμε θεσμικά ίση μεταχείριση."

ΟΙ ΜΥΚΗΝΕΣ ΣΤΟΥΣ 15 ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ, ΚΑΤΑ ΤΟ CNN.

 

ΟΙ ΜΥΚΗΝΕΣ, ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 15 ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ, ΚΑΤΑ ΤΟ CNN.

Ως ένας από τους 15 πιο σημαντικούς, αλλά λίγο-πολύ άγνωστους, αρχαιολογικούς προορισμούς στον κόσμο, αναφέρονται οι Μυκήνες, ένα, άλλωστε, από τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που προστατεύονται από την UNESCO, στο πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύει η ιστοσελίδα του γνωστού ειδησεογραφικού οργανισμού CNN. Μεταξύ αυτών η αρχαία πόλη Κούριο και ο αρχαιολογικός χώρος της Πάφου στην Κύπρο, οι Θήβες της Αιγύπτου, το φρούριο-ανάκτορο του Ηρώδη του Μέγα στη Μασάντα (Ισραήλ), η αρχαία ελληνική πόλη Γέρασα στην Ιορδανία ή, ακόμα μακρύτερα, το Λουμπίνι στο Νεπάλ, τόπος γέννησης του Βούδα, αλλά και ο τάφος του Κομφούκιου στην Κίνα.

Η αναφορά στις Μυκήνες ξεκινά με τον Ερρίκο Σλήμαν, ο οποίος το 1876 ανακάλυψε το χρυσό νεκρικό «Προσωπείο του Αγαμέμνονα», όπως είθισται να αποκαλείται το περίφημο εύρημα, αν και κάτι τέτοιο είναι αμφισβητούμενο. «Η μυκηναϊκή αυτοκρατορία, εντούτοις, ήταν πραγματική και άσκησε εξαιρετικά μεγάλη επιρροή στον αρχαίο κόσμο», αναφέρεται στο κείμενο, που μνημονεύει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη διατήρηση της επιβλητικής Πύλης των Λεόντων (μέσα 13ου αι. π. Χ.), καθώς και τη συνέχιση της έρευνας που αφορά στους βασιλικούς θολωτούς τάφους.

'Αλλες περιοχές που παρουσιάζονται είναι επίσης οι θρακικές αρχαιότητες στο Χάσκοβο Βουλγαρίας (όπως ο περίφημος τάφος του Αλεξάντροβο), το παλάτι του Διοκλητιανού στην πόλη Σπλιτ της Κροατίας, οι ρωμαϊκές θέσεις στις πόλεις Αρλ και Νιμ στη Γαλλία, οι ετρουσκικές νεκρόπολεις του Σερβετέρι και της Ταρκίνια στην Ιταλία, τα ντολμέν στην Κορέα, οι μεγαλιθικοί ναοί της Μάλτας, η Καρχηδόνα στην Τυνησία και η πρωτεύουσα των Χετταίων, Χατούσα, στην Τουρκία, μνημεία, τα περισσότερα, που έχουν τεθεί υπό την προστασία της UNESCO.

ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ...

ΣΗΜΕΡΑ, ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ "ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ", ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ...

Θεωρω ατοπο και αχρωμο να ανεβασουμε οποιαδηποτε φωτο αποψε... Οι λογοι προφανεις. Εκτος των χιλιαδων αυτοκτονιων αρχισαμε να χανουμε και νεα παιδια, ο ενας δεν ειχε ενα ευρω για εισητηριο, ο αλλος πιστευε αλλο κομμα... Σε λιγο κατα πως παμε θα κρινομαστε και απο τι χρωμα βρακι φοραμε... Η πολιτικη πλεον μαλακια εχει ξεπερασει τα ορια και η πιστη σε ηλιθια δογματα αλλωτε της λιθινης εποχης και αλλωτε των παγετωνων οδηγουν σε κοινωνικες αναταραχες που μονο ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.... Συγνωμη που ειμαι Ελληνας χωρις σφυροδρεπανα, σβαστιγκες, ηλιους του κωλου και δαδες για κλωτσιες... Συγνωμη που βγαζω καντηλες αμα βλεπω τον μπαρμπα Φωτη... Τον Καμμενο του χθες εκει, του σημερα εδω και του αυριο δεν ξερω... Συγνωμη που θεωρω τον Αλεξη λιγο. Συγνωμη που απλα θελω τη χωρα μου μονιασμενη κατω απο μια ιδεα και μια σημαια. Συγνωμη που θελω τον Ελληνα : ΕΛΛΗΝΑ, κι οχι μπασταρδακι του καθενος... Συγνωμη που θελω ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ... Συγνωμη που θελω ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ.... Συγνωμη που δε θελω να χασω το σπιτι μου... Συγνωμη που δεν θελω να φυγω μεταναστης.... Συγνωμη που ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΛΛΑΔΑ
Συγμωμη αν σας επρηξα ...
Κωστης

 
    (Δημοσιεύθηκε στις 18/9/2013 στη κοινότητα "Ταξίδια ΜΕ χρώμα" στο Facebook)

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ, ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...

 

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΜΑΣ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ, Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ;

Μία από τις πολύ λίγες φορές, που ισχύει απόλυτα αυτό που λέμε "μιά εικόνα χίλιες λέξεις"... Ο λόγος γιά μιά επιτυχημένη φωτογραφία από τους δρόμους της Αθήνας, που κάνει το γύρο του κόσμου. Είναι μία φωτογραφία, που αποτυπώνει σε πιό σημείο, πλέον, έχει φθάσει η απώλεια κάθε είδους ανθρωπισμού και της ραγδαίας κοινωνικής αποσύνθεσης που συντελείται στη χώρα μας, που τράβηξε ο Δημήτρης Μεσσήνης για το Associated Press.
Στη φωτογραφία αυτή, που "μιλάει από μόνη της", απεικονίζεται μία γυναίκα με ένα περιοδικό μόδας στο χέρι, να κλωτσάει ένα κοριτσάκι, που παίζει ακορντεόν για λίγα κέρματα, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Αθήνα...
"Η μαντάμ «νόμος και τάξη» επί το έργον, ενώ η μικρή καλείται να αντιμετωπίσει το... θηρίο", έτσι τιτλοφόρησε ο ίδιος ο Δ. Μεσσήνης την φωτογραφία του. Ας δούμε, όμως, πως περιγράφει ο ίδιος στην «Ε» την συγκεκριμένη σκηνή.
«Τράβηξα την πρώτη φωτογραφία στις 14:52'13'' το μεσημέρι της Δευτέρας. Ενα λεπτό αργότερα (14:53'11'') τράβηξα το συγκεκριμένο καρέ. Στο χρόνο που μεσολάβησε, κι ενώ ρύθμιζα τη μηχανή, άκουγα δυο Αμερικανούς τουρίστες να συζητούν μεταξύ τους. "Φτάνουν 50 σεντς;", έλεγαν μεταξύ τους και έψαχναν στο πορτοφόλι τους. Τη στιγμή που πλησίασαν τη μικρή, περνάει από δίπλα μου η συγκεκριμένη γυναίκα, ιδιοκτήτρια καταστήματος, σχεδόν σπρώχνοντάς με. Περνά ανάμεσα από το παιδί και τους δυο τουρίστες που πλησιάζουν. Παρεμβαίνει. "Δεν χρειάζεται να δώσετε λεφτά", τους λέει και στη συνέχεια απευθυνόμενη στο παιδί επαναλαμβάνει δυο-τρεις φορές "φύγε". Το κοριτσάκι σαστίζει. Την κοιτά. Στη συνέχεια το πλησιάζει και το σπρώχνει δυνατά κάνα-δυο φορές με το πόδι», συμπληρώνει. «Κατέβασα τη μηχανή και της έκανα έντονη παρατήρηση. "Μωρό είναι, γιατί το κλοτσάς το παιδί;" τη ρωτάω εξοργισμένος. "Εμείς έχουμε μαγαζιά εδώ και αυτή δεν κόβει αποδείξεις", μου λέει. "Γιατί πουλάς ακορντεόν; Ή κόβεις αποδείξεις;" τη ρωτάω. "Τι θέλετε, κύριε;", μου λέει. Δεν είχε καταλάβει ότι είμαι φωτορεπόρτερ. Εκείνη την ημέρα δεν δούλευα. Φορούσα βερμούδα. Αλλά είχα μαζί μου τη μηχανή και επειδή ήταν η διαδήλωση και το κέντρο ήταν κλειστό, ζήτησα από το ταξί που είχα μισθώσει να με αφήσει εκεί για να περπατήσω», καταλήγει.

ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΔΙΧΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΜΟΝΟ ΚΑΤ' ΕΠΙΦΑΣIΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΔΙΧΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ.

Η ψηφοφορία νόμου στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής, στις 12.9.2013, δίχως τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών, όπου ο πρόεδρος Κυριάκος Βιρβιδάκης απλώς αγνοεί τις ενστάσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου και ανακοινώνει ότι κάθε άρθρο «ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία», δίχως να έχει ψηφίσει κανένας, δίχνει με τον πιό χαρακτηριστικό τρόπο πόσο μεγάλο έλλειμα ευνομούμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας έχουμε. Η ψηφοφορία αυτή αφορούσε τον νέο κώδικα των δικηγόρων, όπου προκειμένου να εισαχθεί ο σχετικός νόμος στην Ολομέλεια της Βουλής, έπρεπε προηγουμένως να υπερψηφιστεί στην αρμόδια επιτροπή Δικαιοσύνης από 13 τουλάχιστον βουλευτές, ενώ μέσα στην αίθουσα της επιτροπής ήταν μόνο τρεις βουλευτές, που μάλιστα κανένας από αυτούς τελικά δεν τον υπερψήφισε. Όμως παρόλα αυτά το νομοθέτημα πέρασε με έναν τρόπο παρωδία, που ευτελίζει τους θεσμούς, αλλά δίχνει και με τον εναργέστερο τρόπο ότι έχει καταλυθεί κάθε έννοια δημοκρατικής διακυβέρνησης και πλέον οι ιθύνοντες δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα. Αν αναλογισθούμε δε, ότι με τον τρόπο αυτόν "ψηφίζονται" νόμοι με τόσο σοβαρές επιπτώσεις στις ζωές μας, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας "ότι δεν πάει άλλο"...

Γιά να δείτε το βίντεο (συνιστάται να κάνετε υπομονή μέχρι το τέλος, παρά το "σπάσιμο νεύρων", γιατί έτσι αποκτάει ..."παιδευτικό χαρακτήρα"),  ΠΑΤΕΙΣΤΕ ΕΔΩ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗ, ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους Νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί να 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς Έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμεράυερ έχουν περάσει στους Φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους Ευρωπαίους οι Νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι Ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.

Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του Νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της Τούρκισσας, και έχεις τον Νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο...

Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου Έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες. Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι Ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου. Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι. Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.
Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους: Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.
Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών;
Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών;
Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξαναπροσαρτήσουν;
Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι Έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες;
Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης;
Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που 'τοιμάζει μεταστάσεις;
Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό Έλληνες μισό Τούρκοι;

Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια Ευρωπαίοι και Αλβανοί, Βούλγαροι και Εβραίοι, ορθόδοξοι και Ρούσοι, Τούρκοι και Βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά.

Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι 'τη: Νεοέλληνες ίσον Ελληνοεβραίοι.
Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Οι Νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες. Είμαστε μούλοι. Δηλαδή μουλάρια. Και τα μουλάρια δε γεννούν.

Ότι οι Νεοέλληνες είμαστε Ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής: Ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε ότι είμαστε Έλληνες, στην ουσία κινιόμαστε και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε Εβραίοι. Αυτή είναι η αντίφαση. Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση. Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους Ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης. Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουνε πόντικα.

Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι Νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, θέλει κότσια το πράμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.

Θα σε καλέσω όμως σ' έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά 'χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά 'ναι σίγουρη. Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Από το χωριό Πυρσόγιαννη της Ηπείρου ως την επαρχία Βιάνου της Κρήτης. Από τη Νίψα και τις Σάππες της Θράκης ως το Παραλίμνι της Κύπρου, κι ως την άκρη το Ταίναρο. Θα ρωτήσουμε Νεοέλληνες απ' όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους, ακοινώνητους και αριστοκράτες, πουτάνες και καλόγριες, ξωχάρηδες και αστούς, φιλέρημους και χαροκόπους. Για νά 'ναι το δείγμα μας ευρύ και πλήρες, που λένε οι γραφειοκράτες. Όλα ετούτα τα αθώα και ανυποψίαστα πλήθη θα τα ρωτήσουμε δυό τρεις ερωτήσεις από το Ελληνικό, κι άλλες τόσες από το Εβραίικο.

Στο Ελληνικό λοιπόν. Να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες. Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να το ζούμε κιόλας. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο, ούτε τάν ή επί τάς, μέτρον άριστον, ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη, ούτε αν ξέρουν πως η ψωλή του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε τους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας, για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο. Τέτοια γνώση της κλασικής Ελλάδας θά 'τανε τουρισμός στην Τυνησία. Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στη Μελβούρνη και στην Πέμπτη Λεωφόρο κατά τις εθνικές γιορτές. Θα ζητήσουμε γνώση ουσίας. Να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας, που στον καιρό μας αντίστοιχα σημαίνουν Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος, Μαξ Πλανκ, Ροντέν, Κολόμβος. Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως σφαίρας στον Εμπεδοκλή, κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο, μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη, τόνος στους Στωικούς. Να μας ειπούν οι κάθε λογής Έλληνες επιστήμονες τι τους λέει η λέξη ψυχρά φλογί στον Πίνδαρο, μεταδάλλον αναπαύεται στον Ηράκλειτο, δακρυόεν γελάσασα στον Όμηρο, χαλεπώς μετεχείρισαν στο Θουκυδίδη. Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διάλογους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία). Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες, ότι στη διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος, ότι η θρησκεία των Ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.

Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνα μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους Νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους. Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε Έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.

Θα μου ειπείτε:
- Μήπως και οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος την αρχαία Ελλάδα;
Θα σας ειπώ:
- Όχι. Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν καυχιούνται ότι είναι Έλληνες, όπως εμείς. Καυχιούνται ότι είναι Γάλλοι, και Ιταλοί, και Βέλγοι. Γιατί αυτό είναι στην ουσία της η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τα πασουμάκια του Ηρακλή στο παλάτι της Ομφάλης. Ούτε ο Οδυσσέας με το παλούκι του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μια κοσμοθεωρία πλήρης. Ένας τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος. Είναι η πιο κοντά στη φύση και στη φυσική ιδιότητα κοινωνία, που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος.

Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές, όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών του OHE σήμερα. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού. Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι Έλληνες, ονομάζουνται Έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο Έλληνες δεν είναι. Γιατί τους Έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα. Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους Εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους Νεοέλληνες τα ναι γίνουνται εννιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.

Το ίδιο συμβαίνει και για φράσεις όπως Προς Κολασσαεΐς, Προς Κορινθίους, Έκ τοϋ κατά Λουκάν. Εδώ μάλιστα μεγάλος αριθμός Νεοελλήνων ξεύρει απόξω ολόκληρα χωρία και περικοπές. Το ίδιο συμβαίνει, αν τους ειπείς για τόπους όπως Ιορδάνης, Γαλιλαία, Γεσθημανή (sic), Όρος Σινά, Καπερναούμ, Τιβεριάς. Αν όμως τους ειπείς για Βάσσες ή Φιγαλία, για Αργινούσες ή Πλημμύριον, για Περίπατο ή Κήπο (περιπατητικοί, επικούρειοι), σου απαντούν, όπως ο Μακρυγιάννης. Όταν είδε το Σκούρτη και τους άλλους ναυάρχους στα όρη να οδηγούν σε μάχη τους στρατιώτες του Νικηταρά με ναυτικά παραγγέλματα:
- Τι όρτζα, πότζα, και γαμώ το καυλί του μας λέει ο κερατάς;

Το ίδιο συμβαίνει, αν ζητήσεις να σου αναλύσουν την επί του Όρους Ομιλία, ή να σου τραβήξουνε διάλεξη περί νηστείας, περί προσευχής, περί του «Δεύτε οι ευλογημένοι...». Ο κάθε Νεοέλληνας εδώ είναι πτυχιούχος και ειδήμονας. Είναι κληρονόμος και καθηγητής. Ξέρει να ταΐσει άχυρα το σκυλί του, και κόκαλα το γαϊδούρι του. Γνώση και πίστη και σοφία, που να ιδούν τα μάτια σου και να μην πιστεύει ο νους σου.

Ένας παπάς, και Κρητικός μάλιστα, στη μητρόπολη Κορίνθου, με κοίταζε κάποτε γλαρωμένος.
- Τι βλέπεις παπά;
- Έχω ένα όραμα, μου λέει. Να μαζέψω κάποτες λεφτά από τους ομογενήδες. Να σηκώσω εδώ στον Ισθμό, μπαίνοντας στο Μοριά να το βλέπουν ούλος ο κόσμος, ένα άγαλμα του απόστολου Παύλου. Ίσαμε πενήντα πήχες ψήλος, και βάλε.
- Σαν το άγαλμα της Ελευθερίας ε; του κάνω.
- Έτσι, μου λέει. Κι όλο έπαιρνε φωτιά.
- Και γιατί του Παύλου, δηλαδή; Και τόσο πελώριο;
- Μα...για τις «Προς Κορινθίους» ντε!
- Τον ξέρεις τον Κολοσσό της Ρόδου; τον ερωτώ.
- Ναι. Τέτοιονε θέλω και τον Παύλο.
- Τον Κολοσσό του Μαρουσιού τον ξέρεις;
- Εννοείς το βιβλίο για τον Κατσίμπαλη; Το ξέρω.
- Τον κώλο του Μαρουσιού, παπά, τον ξέρεις;
- ...
- Άστα αυτά, του λέω. Είναι της αριστερής διανόησης.
- Εμ, λέω κι εγώ. Γι' αυτό δεν τον ξέρω, μου απαντάει.
- Γιατί, βρε αρκουδόπαπα, ξέσπασα, δε στήνεις ένα άγαλμα του Νικηταρά ή του Κολοκοτρώνη, που μας λευτερώσανε και είδαμε μοίρα στον ήλιο; Και να το κάμεις ψηλό και βαρύ ωσάν τον Ακροκόρινθο που βλέπεις αντίκρια σου; Όπως θα ταίριαζε στους παλικαράδες μας; Μόνο μου θέλεις τον Εβραίο. Δεν ξέρεις ότι με τους Εβραίους οι Έλληνες είμαστε η φωτιά με το νερό; Όχι από εθνικό μίσος, όπως με άλλους, αλλά από αντιπαράθεση κοσμοθεωριών; Δεν άκουσες ποτέ την ιερή βρισιά του λαού μας: «Γαμώ τον Εβραίο σου!». Δεν άκουσες ποτέ το δημοτικό μας τραγούδι, «Και κείνη η σκύλα η άνομη, Οβρέσσας θυγατέρα»; Άιντε, καημένε μου. Που να ζεις και νά είσαι. Κι είσαι κι από τα χωριά του Ερωτόκριτου και του Βενιζέλου.

Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των Νεοελλήνων. Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει. Αλλά δεν είναι εδώ ο καιρός και ο τόπος για τέτοιες εξηγήσεις. Το θηρίο το καταπάλαιψα σε άλλες εκστρατείες. Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης που ξαστόχησε, λέει ο ποιητής.

Τέτοιας λογής αποτέλεσμα θα μας δώσει η στατιστική έρευνα στον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την απόδραση του Ελληνικού, και την επίδραση του Εβραίικου. Στην επιφάνεια και στον τύπο και στο όνομα είμαστε Έλληνες. Στο βυθό όμως και στην ουσία και στην ύλη είμαστε Εβραίοι. Και μη μας παραπλανά το απλοϊκό δικηγοριλίκι, που κανοναρχούν ιεροκήρυκες και ιερολόγοι, ότι τάχατες άλλο Εβραίοι κι άλλο χριστιανοί. Άλλο ορθόδοξοι κι άλλο ρωμαιοκαθολικοί. Ο ισχυρισμός αυτός είναι δόλιο σόφισμα, και αφέλεια ξεχειλωμένη. Όσοι λένε τούτη την παλαβομάρα, είναι σα να λένε: Άλλο εταίρα κι άλλο πουτάνα. Μα σε σεμνεία δουλεύουνε και οι δύο. Άλλο δρομέας κι άλλο δισκοβόλος. Μα αθλητές είναι και οι δύο. Άλλο λέμφωμα, άλλο λευχαιμία, κι άλλο νεοπλασία του λάρυγγα. Μα καρκίνοι είναι όλοι τους. Και κακά σπυριά, που σκοτώσανε Καβάφη και Φρόυντ.

Οι Νεοέλληνες εκρατήσαμε το σχήμα μόνο από τους Έλληνες. Η μάζα όμως, το πι που λένε οι φυσικοί, είναι καθαρά εβραίικη. Και ο χώρος, το βραύνιπι ή β που λένε οι φυσικοί, μέσα στον οποίο συντελέστηκε η αφελλήνιση των Ελλήνων είναι το χριστιανικό Βυζάντιο. Και ο χρόνος, ο Ιειτιριιβ ή το ΐ που λένε οι φυσικοί, που στη διάρκεια του συντελέστηκε ο εξεβραϊσμός των Ελλήνων είναι από τον καιρό του Θεοδόσιου μέχρι σήμερα. Ο Θεοδόσιος εγκρέμισε τους ναούς, έσπασε τα αγάλματα, έκλεισε τα στάδια, τα θέατρα, τα ελληνικά σχολεία. Όλες τις πηγές που ποτίζανε την ελληνική αντίληψη ζωής. Γι' αυτό τον εβαφτίσανε Μέγας. Όπως εβαφτίσανε Μέγας και τον προαγωγό του, με τη διπλή σημασία η λέξη, τον Κωνσταντίνο. Τον καίσαρα που έσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του. Και τους εβάφτισαν Μέγας, εκείνοι που εβάφτισαν Μέγας και τους Αθανάσιους, τους Βασίλειους, και όσους τέτοιους. Όλοι τους γκρεμιστάδες, παραχαράκτες, αλάριχοι, βάνδαλοι της ελληνικής ιδέας.

Η άλλη φωνή, που λέει ότι τίποτα δεν εσήμαιναν ετούτες οι φρικαλεότητες των χριστιανών κατά των Ελλήνων, για όσους δεν εξεφτίσανε σε Εβραιοέλληνες αλλά έμειναν Ελληνοέλληνες, έρχεται από πολύ μακρυά και την ακούνε λίγοι:

«Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματα των, γιατί τους διώξαμεν
απ' τους ναούς των, διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί».
Καβάφης ειν' αυτός, αναγνώστη μου, δεν είναι σαράφης. Ούτε Βούδας και Κούδας. Και το ποίημα λέγεται Ιωνικόν. Δε λέγεται Χερουβικόν.

Ο κακουργημός και η εξόντωση του κλασικού Έλληνα από τον εβραιόφρονα χριστιανό εκράτησε από το Θεοδόσιο ως την αυγούστα Ευδοξία. Ως το 843 που έγινε η επίσημη αναστύλωση των εικόνων. Η γιορτή της Ορθοδοξίας που γιορτάζεται κάθε χρόνο από τότε, στο έμπα της άνοιξης, πολύ λαμπρά και με την παρουσία όλης της επιφάνειας του κράτους, ως και οι ξένοι πρεσβευτάδες!, στο θετικό της συμβολίζει το θρίαμβο των χριστιανών. Στο αρνητικό της όμως δηλώνει την τελική κατακρεούργηση κάθε Ελληνικού. Είναι η ταφόπετρα της ελληνικής ιδέας.

Η τελευταία αντίσταση του μετρημένου «Έλληνα» στο ασιατικό τέρας ήταν ο Λέων Γ' ο Ίσαυρος. Έξυπνησε ο άνθρωπος ένα πρωί, και είδε το μισό πληθυσμό της χώρας τουρλωτούς παπάδες και παχυμουλαράτους καλόγερους. Τότε, σαν το Χριστό με το φραγγέλιο, σήκωσε αυτό που το λένε Εικονομαχία. Και ετελείωσε με το χαμό του φωτός και το σωσμό του σκότους. Με την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ή την ταυτότητα του Νεοέλληνα.

Έλληνες λοιπόν στο δέρμα. Και Εβραίοι στα κόκαλα και στο αίμα, στην καρδιά, στα άντερα και στη χολή. Ιδού το κλειδί, η αιτία, ο λόγος της εθνικής σχιζοφρένειας.

Πίσω από τα Σκόπια, από το Αιγαίο, τις Ολυμπιάδες, την Κύπρο, πίσω από τους κατσιβελισμούς, τα δάνεια και τις ψωροκώσταινες· πίσω από Εξαρχόπουλους, Μεταξάδες και Παπαδοπουλέους· πίσω από Μαρίκες και Μιμίκες και κατσίκες, και Κοσκωτάδες και σκατάδες· πίσω από Κορυδαλλούς και κοριούς και καθάρσεις και λοιμοκαθαρτήρια· πίσω από ρουσφέτια και βιλαέτια και κασαβέτια, βρίσκεται η εθνική μας σχιζοφρένεια. Αυτή απεργάστηκε την εθνική πόλωση, και την εθνική αταυτότητα.

Στο χωριό των χιλίων κατοίκων του πλανήτη μας σήμερα οι δύο Έλληνες πηδοκοπούν κατά μπροστά, κι έχουν βιδωμένο το κεφάλι να βλέπει κατά πίσω. Τους κοιτάνε οι ξένοι, ανοίγουν διάπλατα τα μάτια, και τους προγκάνε.
- Στραβομάρα και πάλαβρα. Βρε ούστ!

Στους χρόνους της Άλωσης οι στρατιώτες του Παλαιολόγου που υπεράσπισαν τα τείχη ήσαν οχτώ χιλιάδες. Την ίδια ώρα που στα μοναστήρια του κράτους βρίσκουνταν τριακόσιες χιλιάδες καλόγεροι στην άλκιμη ηλικία του μάχιμου άντρα. Να τρώνε και να πέρδονται και να τρέφουνε πρωκτό. Και ο αρχηγός του κράτους την Κυριακή έψελνε πατριάρχης στην αγια-Σοφιά, και τη Δευτέρα γονάτιζε τσανακογλείφτης στο σαράι.

Έτσι, μιλώντας για πατριάρχη και για σουλτάνο, φτάνουμε στους πρώτους κύκλους της Κόλασης του Δάντη. Κάποτε πρέπει να ξεκλειδώσουμε το κατώγι της ιστορίας μας. Και να φέρουμε στο φως «τους όφεις και τα φίδια» που είναι μέσα κλεισμένα. Να ειπούμε, δηλαδή, ότι το πρώτο μέλημα του πορθητή της Πόλης ήτανε να θρονιάσει στο στασίδι των σκλάβων τουρκόφρονα πατριάρχη. Όχι για να προστατέψει τα νιτερέσα του δούλου γένους, όπως μας λένε αιώνες τώρα οι δάσκαλοι και τα βιβλία. Αλλά για να τον έχει δόλιο και χθόνιο συνεργάτη στο αρειμάνιο οθωμανιλίκι του. Στο να μη σηκώσουνε, δηλαδή, ποτές κεφάλι οι ραγιάδες.

- Εσύ από τη μεριά σου, παπά, είπε ο Πορθητής στον πατριάρχη Γεννάδιο, αυτόν που διάταξε να κάψουν τα βιβλία του Πλήθωνα για τον Πλάτωνα, θά' σαι το δικό μου μούτρο με τη μουστακοφόρα και τη ραγιάδικη προβοσκίδα. Ο κρυφός πολυχρονεμένος πατισάχ. Θα τους λες, μαζί με την κυρα-Δέσποινα, υπομονή και κουράγιο, και «πάλε με χρόνους με καιρούς...». Και θα τους κρατάς καλά στους χαλκάδες και τις άλυσες. Με τον καιρό θα μάθεις. Και η συμπεριφορά σου θα γενεί πολιτική σκεπαστή, και υψηλή διπλωματία. Με τους δραγομάνους και τους οσποδάρους που θα σου φτιάξω, και δίπλα στους ιδικούς μου τζοχανταραίους, τον πασά και το μουφτή, τον κατή και το βοΐβοντα, θα οργανώσουμε ένα τέλειο σύστημα διοίκησης. Τη συντήρηση, δηλαδή, και το διαιωνισμό της σκλαβιάς. Και τού 'κλεισε το μάτι.
Εγώ από τη μεριά μου, υποσχέθηκε, θα σ' έχω στα χρυσά και στην πορφύρα, Θα τρως, και θα πίνεις, και θα παχαίνεις. Όπως το λέει και το τραγούδι:

«Καρδιά μου, τι ξαλάφρωμα,
τι πρήξιμο, κοιλιά μου».
Και τα «οθωμανικά» τερτίπια μου, αν το βαστά η καρδούλα σου, και κείνα δικά σου. Παπαδάκια και γιουσουφάκια. Μόνε πρόσεχε! Στο κρυφό και στο σκεπασμένο. Θά 'χεις τις εκκλησιές σου, τις πισκοπές και τα μοναστήρια σου. Δίσκους, κεριά, λιβάνια, τάματα, διαθήκες, άσπρα και γρόσια, βακούφια και χτήματα μοναστηριακά, ούλα αφορολόγητα. Θα τα γιομίζεις με διάκους, και με καλόγερους τίγκα. Κι αμάν αμάν. Αλλά τη συμφωνία μας και τα μάτια σου. Γιατί θα σε κρεμάσω με τ' άντερα σου.

Έχεις ακουστά, τίμιε αναγνώστη, για τα μοναστηρίσια γεύματα και τα μοναστηρίσια τραπέζια; Ακόμη αποκρατά ο απόηχος. Ο Ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας διηγάται πως ο δεσπότης Ιωαννίνων είχε μια κοιλιά σαν εξάμετρο βαγένι. Και πως σαν εστρωνότανε για πρόγευμα, έτρωγε δύο οκάδες γιαούρτι σακούλας, και μισή οκά σαρδέλλα παστωμένη με το χουλιάρι την καθησιά.

Έτσι, λοιπόν, από τούτη τη συμφωνία του πατριάρχη με το σουλτάνο, πέρα από τους τέσσερες αιώνες της φοβέρας και της σκλαβιάς, τι βγήκε; Βγήκε η περίφημη ρασοφόρα διπλωματία του ραγιά και του καγιά. Σήμερα τη λέμε φανάρι και φαναριωτισμό. Είναι οι Φαναριώτες. Οι αόρατοι τουρκολάτρες. Οι πρίντζιπες και οι ηγεμόνες της Βλαχομπογδανίας που λέει ο Ρήγας. Οι Καρατζάδες, οι Μουρούζηδες, οι Σούτσοι, οι Ραγκαβήδες, οι Μαυροκορδάτοι, και οι πανάθλιοι Κωλέττηδες. Αυτή η λύμη και η συφορά. Το θρεφτάρι του πατριάρχη και του σουλτάνου. Το θρεφτάρι του ελληνοεβραίικου φυράματος, δηλαδή, στην καινούργια του μετάλλαξη, που όταν θα 'ρθεί η ώρα του μεγάλου Σηκωμού, θα παίξει τον ολέθριο ρόλο του. Θα δημιουργήσει τη μοιραία αντιπαράθεση ανάμεσα στους γνήσιους Έλληνες, τους Ελληνοέλληνες αλλιώτικα, και στους μούλους Έλληνες, τους Ελληνοεβραίους αλλιώτικα. Ανάμεσα, δηλαδή, «στα συνήθια της Ιλιάδας» που αποκρατούν ακόμη, όπως έγραφε ο Σολωμός, την ουσία, και στη δουλόφρονα και μουλωχτή πολιτική του κλήρου, τον τύπο.

Το σχήμα Ελληνοέλληνες και Ελληνοεβραίοι στο μεγάλο Σηκωμό θα λάβει τη διπλή διάταξη. Από δω οι αγωνιστές και οι αγράμματοι, από κει οι πολιτικοί και οι κοντυλοφόροι Φαναριώτες. Φιλικοί και Ρήγας και Υψηλάντες· Μαρκομπότσαρης και Κολοκοτρωναίοι· Αντρούτσος, Παπαφλέσσας, Νικηταράς και Μακρυγιάννης· ο Αθανάσης Διάκος, ο Κανάρης, ο μεγάλος Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας· οι Σουλιώτες και οι Μανιάτες. Αυτή είναι η κρυστάλλινη πηγή του Ελληνοέλληνα, που δεν κατεβαίνει από τα συναξάρια και το Οκτωήχι της εκκλησίας. (Μη σε ξεγελά, που ο Κολοκοτρώνης γραφή και ανάγνωση έμαθε από το Οκτωήχι). Αλλά ροβολάει από τον Όλυμπο και τον Αλφειό και την Κασταλία βρύση. Από τον Κιθαιρώνα, το Βριλησσό και τον Ευρώτα. Είναι η αρχαία αρετή και η νέα λεβεντιά. Είναι η εμορφάδα και το φιλότιμο, η μπέσα, και ο λόγος σπαθί. Το καθαρό μάτι, και το τίμιο χέρι.
Όταν η Διοίκηση, το φαναριωτιλίκι δηλαδή, μας λέει ο Σολωμός, για να διασπάσει τους οπλαρχηγούς του Βάλτου, έστειλε είκοσι διπλώματα στρατηγών, εκεί που ήταν μόνο ο Μαρκομπότσαρης, ο Μάρκος τους εκάλεσε, έσκιασε μπροστά στα μάτια τους το δίπλωμα του, και είπε:
- Ο Σκόντρα πασάς τα δίνει τα διπλώματα. Κι όποιος είναι παλικάρι, ταχιά το παίρνει από τα χέρια του.
Είπε και τράβηξε κατά το Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου. Εσκοτώθηκαν Τούρκοι έως οχτακόσιοι. Από τους δικούς του δεκατρείς. Και τριάντα λαβωμένοι. Τον έφεραν από το Καρπενήσι στο Μεσολόγγι στον ώμο. Και τον ταφιάσανε με μοιρολόγια και κλάηματα. Όπως παλαιά οι Αχαιοί τον Πάτροκλο.

Κι από την άλλη στο σχήμα το κηφηναριό του πατριάρχη. Οι πρίντζιπες, οι καλαμαράδες, οι σπουδαγμένοι στην Ευρώπη με τα ψαλιδοκέρια και τις βελάδες. Οι Φαναριώτες που προσφωνάζουνταν Εξοχότατε και Γενναιότατε! Κι όσες φορές πέτυχαν να ηγηθούν στις μάχες, έσπειραν στους Έλληνες το θρήνο και τη συφορά. Μαυροκορδάτος, Νέγρης, ο άθλιος Κωλέττης, κι όλη η συναφής κουλουμωτή μύγα.

Θα κατεβούν στη σηκωμένη χώρα σα θολωμένα ρέματα και λασπουριά. Θα κοιταχτούν πονηρά με τα δύο και τα τέσσερα στραβά τους. Θα συναγροικηθούν αστραπιαία στις γωνίες και στα σκοτεινά. Και θ' αμολήσουν στον τόπο τις όχεντρες. Δεκαπέντε μήνους επολέμησαν οι Έλληνες τον τύραννο. Κι αν ήθελαν βαστάξει μονιασμένοι ως το τέλος, θα τον εφτάνανε στην Κόκκινη Μηλιά. Αλλά τους άλλους πεντέμισυ χρόνους σφαξόντανε μεταξύ τους. Και το σπαθί να βυθίζεται στη λαβή. Αυτό ήταν το έργο των Φαναριωτών, των δεσποτάδων, και της ελληνοεβραίικης ανομίας.
-Τι κοιτάς, Κολοκοτρώνη μου, με το μάτι σου στυλωμένο τόση ώρα εκεί, κατά τα βουνά;
-Α! βλέπω πίσω από τα βουνά. Εκεί στην πόρτα τ' Αναπλιού. Και τους καλαμαράδες να πλέκουν ένα γαϊτανάκι. Μα ένα γαϊτανάκι!
Κι άλλη φορά σε μια σύναξη γυρίζει άγρια ο Γέρος κατά το δεσπότη της Άρτας:
-Μη μου βροντάς, παπά, το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί, και σου κόβω το κεφάλι.
Πήρε φόρα το ράσο του δεσπότη, κι ακόμη λακάει. Από το Μοριά στην Άρτα με τα πόδια. Και με τα πασουμάκια.

Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';
Είναι εκείνος που σύνταξε το κείμενο του αφορισμού στα 1799. Και η εκκλησία το βρόντηξε αργότερα στην ανθρωπιά του Καΐρη, όπως η κατάρα τον κεραυνό στο μέτωπο του Κάιν. Του φωτισμένου σοφού, και του ήρωα στους ιερούς αγώνες Καΐρη. Γιατί άρχισε να ξεμπροστιάζει τους παπάδες, και να φωτίζει τον κοσμάκη.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';
Είναι ο ίδιος που αφόρισε τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς. Το μεγαλείο και το μυστήριο της Εταιρείας.
Θα μου ειπείς πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πώς αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η θηλειά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια δεν ημπορούσε να το κρατήσει με τίποτα.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';
Είναι αυτός που στα 1819 με πατριαρχικό φιρμάνι απαγόρεψε στους παπάδες να βαφτίζουν τα παιδιά μας με ονόματα ελληνικά. Καταλαβαίνεις τι σου λέω, τίμιε αναγνώστη;
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';
Είναι ο πατριάρχης που έσκασε από το κακό του, γιατί τον εμπόδισαν και δεν επρόφταξε να αφορίσει το Ρήγα. Το μεγαλομάρτυρα Ρήγα.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε';
Είναι ο πατριάρχης που βλέπουμε τον ανδριάντα του μπροστά στο εθνικό πανεπιστήμιο. Δίπλα στο Ρήγα. Πού ξανακούστηκε τέτοιο κυλώνειο άγος! Ο Λεωνίδας κι ο Εφιάλτης αγκαλιά. Η ελληνική σχιζοφρένεια αγαλματοποιημένη μπροστά στα πόδια της ελληνικής παιδείας. Μπροστά στο αγνό βάθρο του μέλλοντος των παιδιών μας. Αυτή η συμβολική στιγμή και εικόνα, ο Γρηγόριος Ε' δίπλα στο Ρήγα μπροστά στο πανεπιστήμιο, είναι το σύμβολο παλλάδιο της μουλαροσποράς μας.

Ο καημένος ο Κολοκοτρώνης. Είπε κάποτε πως μια μέρα το πανεπιστήμιο θα γκρεμίσει το παλάτι. Λάθος, σοφέ μου γέρο. Γιατί αφόντας εστήσανε μπροστά στο πανεπιστήμιο τον πατριάρχη, η νεότερη Ελλάδα είχε παίξει πια τη ζαριά της στο Ρουβίκωνα. Είχε πάρει το δρόμο της. Τη στράτα του κακού και της ανεμοζάλης. Η Ελλαδοελλάδα αποσύρθηκε, άκρα πικραμένη και περήφανη. Και άφηκε την Εβραιοελλάδα να ξερογλείφεται σα μαϊμού απάνου στη σκηνή του Καραγκιόζη:

«Γειά σου, μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς».

Η σμαρδή και φαναριώτικη πολιτική στον Αγώνα, με Μαυροκορδάτο και Κωλέττη και παπάδες, θα περάσει ύστερα, και θα δώσει το ρυθμό και τον τόνο της στην πολιτική ιστορία της «νεότερης Ελλάς». Φατρίες, κομματισμός, αρριβισμός, βουλευτοτσιφλικάδικα. Εθνική αφασία, ξενοκίνητα νήματα της μαριονέττας, το αγγλόφιλο, το γαλλόφιλο, το ρωσόφιλο. Πολιτική του ρουσφετιού και της ασυδοσίας, δουλοφροσύνη, λεονταρισμοί, απαξία, ιδιοτέλεια. Ό,τι ανθίζει πια, κι ό,τι καρπίζει σήμερα στη χώρα. Νούλες και κουλούρηδες, χάχηδες και σάκηδες, ντόρες και ντορήδες. Περάστε κόσμε.

Έξω από τα λίγα αργά φωτεινά διαλείμματα. Το αγγελικό και μαύρο φως του ποιητή. Που ο ένας θα περάσει μια Κυριακή πρωί μπροστά στον αη-Σπυρίδωνα. Που ο άλλος θα ειπεί κατάδακρυς: «Ώστε λοιπόν, ανθ' ημών Γουλιμής!». Και ο τρίτος θα σημειώσει σιωπηλά στο καλεντάρι του: 1 Νοεμβρίου 1920.

Η τελευταία πράξη της τραγωδίας, η ταφόπλακα δηλαδή που σκέπασε το φονικό, ανάλογη με την ταφόπλακα του 843 που έθαψε την αρχαία Ελλάδα, ήταν το διάταγμα του ελληνικού κράτους να ονομάσει το Υπουργείο για τη μόρφωση των παιδιών μας Υπουργείο των Εκκλησιαστικών. Και λίγο αργότερα Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Και τούτο το άνομο όνομα και νόημα τέρας το φέρνει μέχρι σήμερα. Η εθνική σχιζοφρένεια υπογράφτηκε και σφραγίστηκε με τη μεγάλη του Κράτους σφραγίδα.

Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο; Οι Ελληνοεβραίοι πολλοί θωρούν ακίνητοι τον πατριάρχη μπροστά στο πανεπιστήμιο, και φουσκώνουν σά διάνοι. Οι Ελληνοέλληνες λίγοι μιλούν για την εθνική σχιζοφρένεια, και ψιθυρίζουν σαν το μεγάλο Σολωμό: «Αλλίμονον, η δάφνη κατεμαράνθη!». Και κλαίνε.

Αλλά πέστε να πάψουν επάνω οι φωνές των γυναικών. Και σταματήστε τα δάκρυα για τον Ορέστη. Γιατί κάπου βαθιά στον καθένα μας υπάρχουν κρυμμένοι οι Έλληνες. Και περιμένουν. Τό 'δειξε ο Θοδωράκης και ο Σολωμός. Τό 'δειξε ο Καποδίστριας και η Λιογέννητη. Τό 'δειξε το '12-'13 και ο Τρικούπης. Τό 'δειξε ο Γοργοπόταμος, ο Καβάφης, και το ύψωμα 731 κοντά στο Βεράτι.

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ. Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πια. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: Προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης. Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό 'ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...
Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

«Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη.
Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη.
Κι ο Δήμος τ' αγια-Δημητριού ν' ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ' ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος».

                                                     Πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη (κεφάλαιο «Ο Ελληνοέλληνας»)

ΦΑΡΣΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΔΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ "ΣΤΗΣΟΥΝ" ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ!

ΦΑΡΣΑ, ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΝ ΕΓΓΟΝΗ ΤΟΥ Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ, ΔΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ "ΣΤΗΣΟΥΝ" ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΚΟΣΜΟ!

Η εγγονή του Νίκου Μαστοράκη, Daphne Avalon, έστησε μια φάρσα με τον κορυφαίο παρουσιαστή "late night show" Jimmy Kimmel και έκανε ένα βίντεο, στο οποίο φαίνεται να έχει πάρει φωτιά, και προκάλεσε… πανικό στα views του βίντεο στο διαδίκτυο, ξεπερνώντας σε λίγες μέρες τα 11.000.000.

Μάλιστα, η Daphne Avalon, που είναι επαγγελματίας κασκαντέρ του Χόλιγουντ εμφανίστηκε και στη δημοφιλή εκπομπή «Entertainment tonight» του καναλιού CBS, όπου έγινε και η τελική αποκάλυψη της φάρσας.

Στο επίμαχο βίντεο,  που έγινε για λογαριασμό του κορυφαίου late night show, η κοπέλα φαίνεται να χορεύει στο σαλόνι του σπιτιού της και να κάνει κατακόρυφο πίσω από την πόρτα. Ξαφνικά όμως η πόρτα ανοίγει από μια κοπέλα, με αποτέλεσμα η εγγονή του Νίκου Μαστοράκη να πέφτει με δύναμη πάνω στο τραπέζι του σαλονιού όπου υπάρχουν αναμμένα κεριά. Το πόδι της παίρνει φωτιά κι επικρατεί ο απόλυτος πανικός. Στο βίντεο, που παρουσιάστηκε μετά, όταν έγινε η αποκάλυψη, ο παρουσιαστής του show Jimmy Kimmel εμφανίζεται με έναν πυροσβεστήρα για να σβήσει το φλεγόμενο πόδι της όμορφης Daphne.

Δείτε τα δύο βίντεο παρακάτω, κάνοντας "κλικ" στον αντίστοιχο σύνδεσμο.

Η ΦΑΡΣΑ 

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 

 

ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ.

ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Το πιο αρχαίο τεχνικό έργο, που βρέθηκε ποτέ, βρίσκεται στην Ελλάδα και όπως απέδειξαν οι αναλύσεις, εις πείσμα όλων αυτών που θέλουν να προβάλλουν ότι η ιστορία της Ελλάδας αριθμεί 2-3 χιλιετίες, είναι 23.000 ετών. Συγκεκριμένα το αρχαιότατο αυτό κατασκεύασμα, που είναι ένας τείχος, βρέθηκε στο σπήλαιο της Θεόπετρας κοντά στην Καλαμπάκα, στη Θεσσαλία και ανάγεται, ως κατασκευή, στην τελευταία εποχή των παγετώνων!

Η χρονολόγηση του λιθοσωρού - τείχους, που περιορίζει την είσοδο του σπηλαίου κατά τα 2/3 και έγινε με τη μέθοδο της οπτικής φωταύγειας, απέδωσε μια μέση ηλικία 23.000 ετών και πιστοποιεί το έργο της κατασκευής του λιθοσωρού ως το αρχαιότερο όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως. Η ηλικία συμπίπτει απόλυτα με την ψυχρότερη περίοδο της τελευταίας παγετώδους εποχής και υποδηλώνει ότι το έργο κατασκευάστηκε από τους παλαιολιθικούς οικιστές του σπηλαίου για να προστατευθούν από το δριμύ ψύχος της εποχής.

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Το αρχαιότερο τείχος 

Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ 4ο ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΗΣΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!

Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ 4ο ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΗΣΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ 1ο ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ "TRAVEL & LEISURE"!

H Σαντορίνη ψηφίστηκε 4ο καλύτερο νησί στον κόσμο και κορυφαίο της Ευρώπης. Η απονομή των βραβείων “World’s Best Awards 2013” του περιοδικού “Travel& Leisure” έγινε ήδη στο Μανχάταν και έτσι εξασφαλίζει μία μεγάλη προβολή του φημισμένου αυτού Ελληνικού νησιού.
Πέρσι το ελληνικό νησί κατείχε την 6η θέση στην παγκόσμια λίστα, γι' αυτό και πλέον έχει θέση στο “Hall of Fame” του ταξιδιωτικού περιοδικού “Travel & Leisure”.
Στην 3η θέση της κατάταξης των καλύτερων νησιών της Ευρώπης εμφανίζεται η επίσης μοναδική Κρήτη μας.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (...ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ);

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ... ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ;

Η πρώτη επιστολή προέρχεται από την προσωπική σελίδα στο facebook ενός εκ των απολυμένων εργαζομένων του ΔΟΛ, του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, που θεωρείτο μέχρι πρότινος μάλλον ένας ευνοημένος Έλληνας. Η δεύτερη από ένα 15χρονο μαθητή, που θεωρείται και είναι, από τα αδύναμα μέρη της κοινωνίας μας, που χρειάζεται, σαφώς, τουλάχιστον την προστασία της και τη φροντίδα όλων μας... Δείτε τις και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

Πρώτα η συγκλονιστική επιστολή του δημοσιογράφου:

«Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση». Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Έπειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ. Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτο-περηφάνια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα που θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή. Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο. Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Άννα… Η Ηρώ… Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ. «Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Αλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…

Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς –πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους. Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση. Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος. Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί. Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο. Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της.

Στο μεταξύ το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι. Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες. Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Έπειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο. Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο.

Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε. Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του. Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ήμασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι. Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα.

Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο. Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ. Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής. Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας. Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.

Μα γράφει ο Μπρεχτ:

«Όταν για την αδυναμία μας περιγελούν

Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό

Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε

Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί

Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»

Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Και η επιστολή του μαθητή της Α΄ Λυκείου... 

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10ο  Λύκειο Δραπετσώνας Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;

Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .

Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;

Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»

Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .

Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.

ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου…

Και τι βρίσκεται πίσω από όλη αυτή τη καταστροφή και τη δυστυχία των ανθρώπων; ...Φυσικά δεν μπορεί να είναι άλλο, από αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε "Παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα"...

Και ...μία πληροφορία, γιά να το αντικρύζουμε κάποτε ...κατά πρόσωπο...

"...Σύμφωνα με υπολογισμούς αναλυτών για τα έσοδα της δυναστείας Rothschild, το 2001, ο τζίρος τους, από τόκους δανείων, που είχαν πουλήσει, ξεπερνούσε τα 5 δις δολάρια ημερησίως(!). Τότε το παγκόσμιο κρατικό χρέος υπολογίζονταν κοντά στα 10 τρις δολάρια ενώ σήμερα αγγίζει τα 40 τρις..."

...Και "ο νοόν νοείτω..."

Δείτε παρακάτω δύο ενδιαφέροντα σχετικά βίντεο.

Το πρώτο: ΤΟ Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.

http://www.youtube.com/watch?v=l-TrrlSs3ZI

Το δεύτερο: "Από την κλεπτοκρατία , στην χρεοκοπία" - Σταύρος Λυγερός.

http://www.youtube.com/watch?v=FVEmaBDLzCw