Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ




Το φιλοσοφικό θεώρημα...


Ο άνθρωπος είναι "καταδικασμένος" να είναι αποκομένος από τον συμπαντικό κόσμο και να ζει "φυλακισμένος" σε έναν ψευδαισθητικό φυσικό κόσμο... Ολόκληρος ο φυσικός κόσμος μας είναι απλά και μόνο μία ψευδαίσθηση, δημιούργημα των ατελών αισθήσεών μας και του "εκπαιδευμένου" να αντιλαμβάνεται έτσι την "πραγματικότητα" εγκεφάλου μας. Ο κόσμος αυτός, όπως γίνεται αντιληπτός από τον άνθρωπο, υφίσταται σε τέσσερις ψευδαισθητικές διαστάσεις, τις τρείς του χώρου και τη τέταρτη του χρόνου, μέσω των οποίων το άπειρο και άχρονο Όλον "υλοποιείται" σε αισθητό κόσμο και το άτμητο και αδιαίρετο χωροχρονικό συνεχές της Συμπαντικής Ολότητας, γίνεται η ψευδαίσθηση της υλικής ύπαρξης.  Αυτό δηλαδή που οι ανθρώπινες  αισθήσεις μας, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πάντρεμα των δύο ψευδαισθήσεων που έχουμε, του χώρου και του  χρόνου. Έτσι χώρος, χρόνος και ύλη δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ένα όνειρο, που διαρκεί όσο αυτό που  ονομάζουμε διαδρομή μιας ζωής, με τις αισθήσεις μας να αποτελούν τα όργανα που συντηρούν την προβολή του ονείρου μας. Αλλά η ύλη, υπακούοντας κι' αυτή στην συμπαντική νομοτέλεια της περιοδικότητας, σταδιακά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της σβήνουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν, με το όνειρο κάποτε να τελειώνει και εμάς να παραδινόμαστε και πάλι στην άχρονη και άπειρη αγκαλιά του ακατάλυτου και μόνου πραγματικού Σύμπαντος. 'Όπως άλλωστε έχουν αποδείξει οι νεώτερες φυσικές επιστήμες και τα νεώτερα μαθηματικά, κυρίως μέσα από την γνωστή θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, το κύριο συστατικό της κλασικής φυσικής, η ύλη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου των μαθηματικών, δηλαδή του χώρου. Και όταν μιλάμε για καμπύλωση του συμπαντικού χώρου, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, εννοούμε μια κύρτωση του χώρου προς τη διάσταση του χρόνου, με την αισθητή πλέον ύλη να είναι ένας καμπυλωμένος τρισδιάστατος χώρος προς τη διάσταση χρόνος. Τότε, η αυξομείωση αυτής της καμπυλότητας μιας περιοχής ενός τρισδιάστατου χώρου σηματοδοτεί τη γέννηση, την εξέλιξη και το θάνατο μιας υλικής ύπαρξης. Με ολιστικούς, άλλωστε, όρους η καμπυλότητα μιας περιοχής εκφράζει ουσιαστικά τη πυκνότητα της ενέργειας, πράγμα που σημαίνει πως αντί να πούμε πως ύλη είναι η καμπύλωση του χώρου, μπορούμε να πούμε ότι ύλη είναι μια περιοχή με μεγάλη πυκνότητα ενέργειας και εν τέλει μπορούμε να κατανοήσουμε τότε, ότι η εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης εξαρτάται απλά και μόνο από τις μεταβολές της πυκνότητας της ενέργειάς της και ότι οι έννοιες ζωή και θάνατος πραγματώνονται μέσα από την αυξομείωση αυτής της ενεργειακής πυκνότητας.

                                                                                     (Ιωάννης Δαύρος  viosyn.gr )


..Και το επιγνωσιακό ποίημα...


Παιδί της νύχτας είμαι,
της σκοτεινής ενέργειας
και του χάους δημιούργημα...
Μιά ζωή κάθε φορά ζω
και σε δυό όνειρα υπάρχω...
Η νύχτα άχρονη
και τ' ονειρό της αληθινό
μα πάντα ξεχασμένο,
η μέρα σημασμένη με το χρόνο
και τ' όνειρό της ζωντανό
μα πάντα ανυποψίαστα ψεύτικο...
Κι' εγώ νυχτωμένος ταξιδιώτης
σε ηλιόλουστη μέρα να ονειρεύομαι,
δικούς μου κόσμους να χτίζω
και χίμαιρες να κυνηγώ...
Μιά ζωή περιορισμένη ν' ασφυκτιά
φυλακισμένη σε λειψά οράματα,
παραπλανητικές ταμπέλες φράζουν
τους περιούσιους δρόμους,
κάλπικες πεποιθήσεις ορθώνονται
σαν αξεπέραστοι τείχοι,
τοπίο με τεχνητούς ορίζοντες
σε περίκλειστα σύνορα...
Κι' όλοι εμείς να πορευόμαστε
σε διαδρομές καλά σχεδιασμένες
που πάντα μας αιφνιδιάζουν...
Σκόρπιες στο δρόμο συναντήσεις,
φευγαλέες αναμνήσεις
του ξεχασμένου ονείρου,
χαράζουν την τελική μας πορεία...
Σαν όνειρο μέσα στο όνειρο
η ίδια η μήτρα της ύπαρξής μας...

(Ποίηση Ι. Δαύρου "ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ" )


Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΑΣ ΑΡΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΛΗΘΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ..!



Ο μεγάλος σύγχρονος διανοητής Δημήτρης Λιαντίνης μας δείχνει τον δρόμο: Πρέπει να αναδυθούμε από τον χώρο της οντολογικής λήθης στον χώρο της αλήθειας και από τη ζωή στην ύπαρξη..!



''Το ότι όρισε, λοιπόν, η φύση τη ζωή μας να την κατέχει η μέριμνα είναι εύκολο να το καταλάβουμε. Αρκεί να ρίξουμε ένα βλέμμα στους σκοπούς και τους στόχους που θέτει ο καθένας μας. Από τη στιγμή που θα νοήσει ως τη στιγμή που θα τα κλείσει, περνά τη ζωή του μέσα σε στόχους. Κάθε φορά που θα πετύχουμε το στόχο που έχουμε, αμέσως έχει εμφανισθεί στον ορίζοντα καινούργιος. Η ζωή μας είναι μια παραπομπή σε συνεχώς εμφανιζόμενους στόχους, κατά το ακόλουθο σχήμα.
Πρώτο επίπεδο. Να τελειώσω το Λύκειο - να πετύχω στις πανελλήνιες· να λάβω το πτυχίο - να βρω δουλειά - να παντρευτώ - να γεννήσω ένα ή δύο παιδιά - να χτίσω σπίτι - ν'αγοράσω αυτοκίνητο - να κάνω διακοπές στη Σιθωνία.
Δεύτερο επίπεδο. Να χτίσω και εξοχικό - να βελτιώσω τους τροχούς μου από τη Φάου-Βε στη Μπι-Εμ-Τάμπλιγιου - να κάνωδιακοπές στην Καζαμπλάνκα - να γραφτώ και στους μασόνους.
Τρίτο επίπεδο. Ν' αποχτήσω κοινωνική επιφάνεια - να δημοσιογραφήσω στον κίτρινο τύπο - να ιδούν ο κόσμος τη μουσούδα μου και στο τελεβίζιο, να θαγμάξουν - να διασκεδάσω στο καμπαρέ του Παρισιού «Λατινικός Παράδεισος».
Τέταρτο επίπεδο. Εδώ οι γεύσεις είναι ντελικάτες, οι επιδόσεις ανώτερες, και η τεχνολογία προηγμένη. Να διχτυωθώ σε διασυνδέσεις διεθνείς· να γίνω μέλος της Ακαδημίας των αθάνατων κρανίων, της ζωντανής κοκαλίστρας αλλιώς· νά 'χω οδηγό στη λιμουζίνα μου· νά 'χω και τη φρουρά μου από γορίλλες και χωροφυλάκους· να δοκιμάσω και τη λεγόμενη «δημιουργική μοιχεία», μέσω ειδικών πολυτελών γραφείων. Τον περίφημο Schöpferischen Ehebruch, που λένε οι Γερμανοί.
Μ' ένα λόγο, οι συνεχώς εμφανιζόμενοι νέοι στόχοι κάνουν τη ζωή μας κάπως όμοια με την Ανάβαση των Μυρίων από τις Σάρδεις στα Κούναξα, και από τα Κούναξα στο «θάλαττα θάλαττα» του Ξενοφώντα. Κάθε στόχος στην πορεία μας είναι κι ένας σταθμός. Και η απόσταση ανάμεσα στους σταθμούς μετριέται με παρασάγγες. Τριάντα στάδια ο καθένας. Ήγουν χιλιόμετρα πέντε κόμμα τέσσερα. Έρχεται, λοιπόν, μια ωραία πρωΐα στις δυσμές του βίου μας, κι έχουμε θέσει ακόμη ένα σκοπό. Όμως ο σκοπός αυτός βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Γκρεμιζόμαστε απότομα μέσα στον άπατο χάνδακα του θανάτου μας, κι έχουμε καρφωμένα τα μάτια μας αντίκρα. Τι τύφλωση! Πεθαίνουμε, δηλαδή, χωρίς να καταλάβουμε ότι πεθάναμε. Όπως ακριβώς εζήσαμε, χωρίς να υπάρξουμε. (Ζει το ζώο, υπάρχει ο άνθρωπος). Μ' ερωτάς πώς έζησα χωρίς να υπάρξω; Μα είναι απλό. Γιατί στην προσπάθεια και στον αγώνα μου να πετύχω όλους τους στόχους που συνεχώς έθετα, ήμουν τόσο απορροφημένος από τη φροντίδα τους, ώστε δεν είχα μάτια για τίποτα βαθύτερο. Και αυτό είναι το νόημα των λόγων που είπε ο Κρόνος στη Μέριμνα: «Κι εσύ, Μέριμνα, θα τον κατέχεις και θα τον δυναστεύεις όσο ζει». Αλλά εδώ ακριβώς είναι το στίγμα και η στιγμή, που εμφανίζεται το σύμπτωμα του υποστασιακού μας καρκίνου. Κοιτάζει ο στοχαστής γιατρός την ακτινογραφία του πνευματικού μας θώρακα, και με μια μελαγχολική ηρεμία ψιθυρίζει σιγά:
- Μωρέ μπράβο σου! Που το 'κονόμησες ετούτο το παράσημο; Κι είσαι μόλις δεκαοχτώ χρονώ!
Η παραβολή σημαίνει: Απορροφημένοι από τους στόχους και τη μέριμνα να τους πετύχουμε, λησμονούμε πως η ζωή μας είναι και κάτι άλλο. Κάτι περισσότερο από μια κίνηση μπίλιας σε λεία επιφάνεια. Και μη νομίζεις ότι, αν πας στην Επίδαυρο να ιδείς Αισχύλο, ή αν ακούς τα βράδυα μουσική δωματίου, κυλάς έξω από αυτή τη λεία επιφάνεια. Η μέριμνα δε μας αφήνει να σκεφθούμε πάνω σε κάποια ερωτήματα ουσίας και βάσης: Ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, για πού τραβάμε; Γιατί πεθαίνουμε; Τι θα γίνουμε όταν πεθάνουμε; Ποιος όρισε τέτοια τη φύση και τη μοίρα της ζωή μας; Και τι λογής είναι αυτός που την όρισε τέτοια; Γιατί υπάρχει το φυσικό κακό και το ηθικό κακό; To malum physicum και το malum morale, που λένε; Πώς ημπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τον άνθρωπο με βάση τη γνώση, και όχι με βάση την ψευτιά και το δόλο των παπάδων; Μήπως η ζωή μας γίνεται να γίνει αλλιώτικη; Και τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε αυτό το έργο της ανάγκης; Αυτά τα βαθύτερα προβλήματα τα βλέπουμε όλοι και τα βρίσκουμε απλά. Όπως βλέπουμε συνηθισμένη την κορυφή του 'Εβερεστ με μάτι τόσο αυτονόητο. Για δοκίμασε όμως, παλικαρά μου, να την ανεβείς! Και αυτό είναι το κακό. Η δυσκολία τους μας σπρώχνει να τα προσπερνάμε. Ή να τα λύνουμε με μια μονοκοντυλιά. Εννοώ ότι υιοθετούμε αμέσως και αβασάνιστα τις ακαταμέτρητα γελοίες παραστάσεις που φυτεύουν μέσα μας οι θρησκείες. Και ο δόλος τους βέβαια.
Συμπέρασμα. Η αδιάκοπη μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους που θέτουμε, σκεπάζει τη ζωή μας έτσι, ώστε όλα τα βαθύτερα της να βυθίζουνται στο σκότος. Μπαίνουμε σ' ένα είδος οντολογικής ομίχλης, που κρύβει το τοπίο της ύπαρξης μας. Και να ζεις μες στη λήθη σημαίνει ότι δε ζεις στην α-λήθεια. Τι είναι η αλήθεια; Είναι εκείνο που βλέπεις και ζεις, όταν αναδυθείς από τη λήθη. Το α- είναι στερητικό. Η αλήθεια είναι το έξω από τη λήθη, που μέσα της μας βυθίζει συνέχεια η μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους μας. Ζώντας μέσα στην οντολογική λήθη ζούμε σαν πεθαμένοι. Τούτη τη ζοφερή πραγματικότητα οι ποιητές την ιστόρησαν ανάγλυφα και ζαλιστικά. Θυμηθείτε τον Έλιοτ της Έρημης Χώρας. Κάθεται σ' ένα γιοφύρι του Τάμεση, παρατηρεί όλους αυτούς που τρέχουν στη δουλειά τους με τη φροντίδα της, και βλέπει νεκρούς να περπατάνε. Για την Αθήνα μας, λ.χ., με το ανάλογο μάτι θά 'βλεπες στην οδό Πανεπιστημίου μέρα νύχτα στρατιές από κυλιόμενα φέρετρα''.


Δείτε σχετικά στον παρακάτω σύνδεσμο:

Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ!




Αν θελήσουμε με ειλικρίνεια να κάνουμε μια ουσιαστική αποτίμηση της σημερινής πραγματικότητας για εμάς τους Έλληνες, θα οδηγηθούμε σε μερικά κρίσιμα συμπεράσματα, που δείχνουν και το μέγεθος της ιδιαίτερα δυσμενούς θέσεως που έχουμε περιέλθει. Γενικώς η Ελλάδα έχει ηττηθεί κατά κράτος σε όλα τα επίπεδα και οδηγείται σε ένα πολιτικό αδιέξοδο, ενώ ο λαός της έχει πλέον χάσει κάθε πιθανότητα για να κερδίσει τη μάχη, αφού έχασε και το τελευταίο όπλο που του είχε απομείνει, δηλαδή την ελπίδα. Ας δούμε όμως τις κύριες επιμέρους παραμέτρους αυτού του, θα μπορούσαμε να πούμε, παρανοϊκού σκηνικού...

 


Η κυβέρνηση, όταν εξελέγη για πρώτη φορά, απεδείχθη ανέτοιμη έως επικίνδυνα ανεπαρκής (άπειρη κατά δική της δήλωση) και αυτό βέβαια κρίνεται ασυγχώρητο εξ αρχής, για κάποιους που διεκδικούν να κυβερνήσουν την χώρα. Πόσο καταλυτικά δυσμενώς επέδρασε αυτό στην όλη υπόθεσή μας, φαίνεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, που δήλωσε ότι δεν μπορούσε να διακρίνει «σχέδιο» πίσω από τις κινήσεις των Ελλήνων πολιτικών κατά τις διαπραγματεύσεις, «πως η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε στρατηγική, αλλά την σχεδίαζε μέρα με τη μέρα» και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση εκ των υστέρων «κυνική», καθώς όπως λέει απέρριψε την δική του πρόταση, οδήγησε τον ελληνικό λαό σε ένα δημοψήφισμα με «φόντο μια αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα» και ένα μήνα αργότερα πρότεινε η ίδια μια πολύ χειρότερη συμφωνία με τους εταίρους. Στη συνέχεια όλων αυτών, η κυβέρνηση δεν τιμωρήθηκε για τα πολιτικά της εγκλήματα, όπως για τα μεγάλα ψέματά της και τις κενές προεκλογικές υποσχέσεις της, για την απίστευτη επτάμηνη καταστροφή στην οικονομία της χώρας και για το κλείσιμο των τραπεζών, καθώς επίσης και για την υπογραφή, χωρίς τη συμφωνία των πολιτών (μετά το πανηγυρικό ΟΧΙ), ενός τρίτου μνημονίου, το οποίο ξεπερνάει σε σκληρότητα όλα τα προηγούμενα. Παραδόξως συνέβη ακριβώς το αντίθετο, αμείφθηκε, δηλαδή, με την αποδοχή της από την εκλογική πλειοψηφία, καθώς επίσης και με τη μετέπειτα ανοχή των Ελλήνων στα συνεχή μέτρα που ανακοινώνει, όπως νέους φόρους, μειώσεις συντάξεων, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς κλπ. Έτσι αποδεικνύεται, για άλλη μία φορά, ότι το έγκλημα χωρίς τιμωρία είναι ένα έγκλημα που πληρώνεται συνήθως πολύ ακριβά (και θα πληρωθεί ακόμη ακριβότερα στη συνέχεια) απ' όλους εμάς.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα αποτελεί την απόλυτη παράνοια! Μας κυβερνά ένα κόμμα που σκέφτεται αριστερά, αλλά ενεργεί δεξιά και αγωνίζεται να επιβάλλει γρήγορα το τρίτο μνημόνιο, με το οποίο όμως δεν συμφωνεί, θεωρώντας το ταυτόχρονα μακράν το καλύτερο από όλα τα προηγούμενα, παρά τις αντικείμενες στην ιδεολογία του ιδιωτικοποιήσεις, κατασχέσεις από ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομές κ.α., που το συνοδεύουν! Η κατ' εξοχήν, όμως, παραδοξότητα είναι το ξεπούλημα της (πάμπλουτης όντως) Ελλάδας, έναντι δανείων της τάξης των 230 δις € (συν τα 86 δις € που πρόκειται να πάρει), τα οποία δεν θα εισπράξει καν, αλλά θα τα επιστρέψει με τόκους, ακόμη και αν της εγκριθούν περισσότερα χρόνια για την εξόφληση τους! Και αν σε όλα αυτά λάβουμε υπ' όψη μας, τα 2 τρις € που χάθηκαν λόγω της πτώσης των τιμών της ακίνητης περιουσίας, τα 200 δις € του χρηματιστηρίου, τις τρομακτικές μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, τις μαζικές αυτοκτονίες και την εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, θα συνειδητοποιήσουμε πως μόνο ένας παρανοϊκός λαός μπορεί να συνεχίζει να τα ανέχεται, ο συγκεκριμένος δηλαδή ελληνικός λαός (όπως έχει καταντήσει), που πουλάει επί πλέον την πάμπλουτη χώρα του έναντι δανείων μόλις 316 δις €, τα οποία μάλιστα δεν εισπράττει καν, αλλά πρέπει να τα επιστρέψει έντοκα, επιβαρύνοντας ακόμη και τα παιδιά των παιδιών του!
Και πάνω απ' όλα το πιο εξωφρενικό είναι ότι οι σημερινοί απόγονοι τόσων και τόσων γενεών ηρώων, που συνεχώς και αδιαλείπτως πολεμούσαν για την ελευθερία τους, αποτελώντας παγκόσμιο φάρο πολιτισμού και ανεξαρτησίας, έχουν παραδώσει αμαχητί την εθνική τους κυριαρχία στους δανειστές! Και αν αμφιβάλλετε γι' αυτό, δεν έχετε παρά να δείτε το τρίτο μνημόνιο, τον νόμο δηλαδή 4336/14-8-2015 (ΦΕΚ 94). Εκεί και στο άρθρο 3 παρ. γ, περιλαμβάνεται το κείμενο του Μνημονίου Συνεννόησης και στον αριθμό 1 παρ. β (σελίδα 1014), αναφέρεται κατά λέξη το εξής: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους». Ξεκάθαρα δηλαδή, ο ελληνικός λαός (μέσω των αντιπροσώπων του) δεν μπορεί πλέον να νομοθετήσει, για οποιοδήποτε θέμα, χωρίς να συμφωνούν απόλυτα και οι δανειστές, μετατρέποντας έτσι μία υπερήφανη και ελεύθερη χώρα σε ένα εξευτελισμένο προτεκτοράτο..!


Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΘΕΤΙΚΑ!




Την δύσκολη αυτή εποχή των μνημονίων και της κρίσης, το μείζον πρόβλημα που κυριαρχεί στη ζωή όλων μας, είναι η απαισιοδοξία, η συνεχής ανακύκλωσή μας σε μια σειρά από όλο και περισσότερα προβλήματα, που συνήθως νοιώθουμε αδύναμοι να τα αντιμετωπίσουμε, καθώς και οι αρνητικές σκέψεις, που σχεδόν μονοπωλούν τον εσωτερικό μας κόσμο. Αν σε αυτά προσθέσουμε και το ότι για τους περισσότερους από εμάς, η ελπίδα για κάτι καλύτερο έχει χαθεί και ακόμη χειρότερα νοιώθουμε ότι είναι σχεδόν μάταιο να αγωνιστούμε, μήπως και κάτι βελτιωθεί, τότε είναι εύκολο κάποιος να αντιληφθεί, πώς ο ορίζοντάς μας από μαύρος γίνεται κατάμαυρος! Κι’ όμως, όλο αυτό το δυσοίωνο για μας σκηνικό θα μπορούσε να αλλάξει και η ζωή μας να ξαναμπεί σε τροχιά θετική και να μας φέρει και πάλι ευτυχία και προσωπική ευημερία… Το μόνο που χρειάζεται είναι να εμβαπτισθούμε στην «πηγή της αυτογνωσίας»..!



Από εδώ και εμπρός λοιπόν αναλογισθείτε μερικές βασικές και πολύ σημαντικές αλήθειες: Όταν σκέπτεστε κάτι έντονα και φορτισμένα με πολύ συναίσθημα, δημιουργείτε τον "καμβά" που πάνω του θα "πάρει σάρκα και οστά" μία πραγματικότητα, που θα είναι η υλοποίηση αυτής ακριβώς της σκέψης σας και η ένταση ακριβώς του συναισθήματος, με την οποία την επενδύετε, είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας, που καθορίζει την υλοποίησή της. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι ο κόσμος μας υλοποιείται από την σκέψη μας και στον βαθμό που επιμένουμε σε μία σκέψη και επιθυμούμε βαθειά την πραγματοποίησή της, αυξάνουμε κατά πολύ την πιθανότητα πραγματοποίησής της. Εδώ προκύπτει το ερώτημα όμως, για το πως μπορούμε να ελέγχουμε τις σκέψεις μας και να επιτρέπουμε μόνο στις θετικές σκέψεις να αναδεικνύονται... Αυτό ακριβώς είναι και το σημαντικότερο μυστικό της ζωής, διότι εφ’ όσον οι σκέψεις μας καθορίζουν απόλυτα τη ζωή μας, αν βρούμε έναν τρόπο να τις ελέγχουμε, τότε θα ζήσουμε, είναι αλήθεια, απόλυτα ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.
Η "λυδία λίθος" της ποιότητας των σκέψεων μας είναι αυτά καθ' εαυτά τα συναισθήματά μας. Αν αισθανόμαστε ωραία με κάτι και είμαστε ευχαριστημένοι, τότε παλλόμαστε σε ανώτερες ενεργειακές συχνότητες, όλα για μας είναι όμορφα και ο νους μας σκέπτεται θετικά, δημιουργικά, είναι αισιόδοξος και επικεντρώνεται σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν. Όταν όμως αισθανόμαστε άσχημα, νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, παλλόμαστε σε κατώτερες συχνότητες και είναι σίγουρο τότε ότι ο νους μας κάνει αρνητικές σκέψεις. Το πιο μεγάλο κακό όμως είναι, ότι όταν κάνουμε αρνητικές σκέψεις, ή όταν αισθανόμαστε άσχημα, σκεπτόμαστε και συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο αντίθετο από αυτό που θέλουμε να μας συμβεί. Και επιπλέον αμφιβάλλουμε για την θετική έκβαση των στόχων και των επιθυμιών μας και κατ’ αυτό τον τρόπο συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σ’ αυτό που φοβόμαστε, δηλαδή στη μη πραγματοποίησή τους. Άρα το συμπέρασμα είναι, ότι πρέπει αισθανόμαστε πάντα ωραία, να μην επιτρέπουμε σε κανένα να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα, να σκεπτόμαστε πάντα το καλό, να αποφεύγουμε να εμπλακούμε στην όποια κριτική και να έχουμε πάντα στο νου μας το καλό και τη δημιουργία. Αν συνηθίσουμε να κάνουμε συνεχώς θετικές σκέψεις, θα παρατηρήσουμε ότι τα διαστήματα που είμαστε χαρούμενοι θα είναι μεγαλύτερα κι όσο μεγαλώνουν τα διαστήματα που είμαστε χαρούμενοι, τόσο περισσότερο θα κάνουμε θετικές σκέψεις, τόσο περισσότερο θα επικεντρώνουμε τις σκέψεις μας και την προσοχή μας, σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν και  έτσι όλο και πιο συχνά τα όνειρα μας θα γίνονται πραγματικότητα.
Εκείνο όμως που κάνει πιο δυνατή ακόμη τη σκέψη μας, για να γίνει πραγματικότητα, είναι η προσδοκία μας και η βεβαιότητά μας ότι η σκέψη μας αυτή θα υλοποιηθεί. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι συνείδησή μας μπορεί να επιθυμεί διακαώς κάτι, αλλά αν το υποσυνείδητό μας είναι αντίθετο, με δεδομένο ότι αυτό πάντα κυριαρχεί, δεν πρόκειται να επιτύχουμε τίποτα. Όλη η προσπάθειά μας λοιπόν έγκειται στο να επαναπρογραμματίσουμε το υποσυνείδητό μας και να το εναρμονίσουμε με τους νέους στόχους μας, για μια νέα ζωή, γεμάτη νόημα, ευεξία, ευημερία και ευτυχία.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ!



Η αναγνώριση και κατανόηση των λεγόμενων "Επτά Συμπαντικών Αρχών" απετέλεσε ιδιαίτερο αντικείμενο των φιλοσόφων από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα και εξακολουθεί να παραμένει ένα σημαντικό αντικείμενο γι' αυτούς που αναζητούν την επίγνωση.



Σύμφωνα με στοιχεία που περιέχονται σε ένα έργο-μνημείο της εσωτερικής φιλοσοφικής παράδοσης, το "Κυμβάλιον" (διασωθέν πιθανόν από την πυρκαγιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας), που είναι από τα πιο διαδεδομένα και γνωστά έργα της Ερμητικής Φιλοσοφίας και που η παράδοση αποδίδει στον Ερμή τον Τρισμέγιστο (Θεό Θώτ κατά τους  Αιγυπτίους και Θεό της Σοφίας κατά τους Νεοπλατωνικούς Φιλοσόφους), το αόρατο και ορατό Σύμπαν μας διέπεται από τους Επτά Παγκόσμιους Νόμους ή Επτά Αρχές της Αλήθειας. Αυτές είναι:
  1.  Η Αρχή της Νοητικότητας, που ορίζει ότι τα πάντα είναι Νους («Έν το πάν» κατά τους αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους). Βάσει αυτής, ακόμη και η ύλη είναι νοητικής (ενεργειακής) φύσης, όπως αποδεικνύεται άλλωστε και από τις νεώτερες φυσικές επιστήμες και έτσι όλα όσα βλέπουμε δεν είναι παρά μια πλάνη των αισθήσεων, μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο νους κρύβοντας την αληθινή ουσία.
  2. Η Αρχή της Αναλογίας. Αυτή η αρχή δηλώνει ότι υπάρχει μια αναλογία και αρμονία μεταξύ των διαφόρων επιπέδων των πάντων. «Αυτό που βρίσκεται κάτω (μικρόκοσμος), είναι όμοιο με το επάνω (μακρόκοσμος) και αυτό που βρίσκεται επάνω είναι όμοιο με το κάτω», κατά την Ερμητική φιλοσοφία και τις Ινδικές «Αγιουρβέδες». Είναι σχετικά εύκολο να κατανοήσουμε αυτή την αρχή βλέποντας τη δομή και τη λειτουργία ενός ηλιακού συστήματος, ενός κυττάρου και ενός ατόμου. Καταλαβαίνουμε έτσι ότι η μόνη διαφορά μεταξύ τους βρίσκεται μόνο στο μέγεθος.
  3. Η Αρχή του Παλμού, ή της Δόνησης. Κατά την αρχή αυτή τίποτα δεν ησυχάζει, όλα βρίσκονται σε κίνηση και πάλλονται, ή αλλοιώς δονούνται και επιπλέον οι διαφορές στα διάφορα επίπεδα των πάντων δεν είναι παρά διαφορές δονήσεων, ή όπως λέμε στη γλώσσα της φυσικής διαφορές συχνοτήτων. Η σύγχρονη επιστήμη, άλλωστε, αποδεικνύει ότι οι διαφορές ανάμεσα σε αυτό που λέμε ύλη και ενέργεια, ή ύλη και πνεύμα, δεν είναι παρά διαφορές στη συχνότητα στην οποία δονούνται. Έτσι τα διάφορα (ενεργειακά) επίπεδα της ύλης, που παραμένουν φυλακισμένα κάτω από την επιρροή των μορίων και των ατόμων, τείνουν να απελευθερωθούν σε ανώτερα νοητικά επίπεδα και να ακολουθήσουν τον δρόμο της επιστροφής τους προς το Πνεύμα, δηλαδή προς την Ολότητα. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα και κάθε πράξη του ανθρώπου έχει διαβάθμιση στην συχνότητα δόνησης και όσο πιο πολύ τείνει προς αυτήν του Παντός, τόσο περισσότερο εναρμονίζεται προς αυτό, δρώντας θετικά προς την Ολότητα και τον ίδιο. Εξ άλλου, όλα απορρέουν από το Πνεύμα και όλα καλούνται, βάσει ενός απώτερου σχεδίου εξέλιξης, να επιστρέψουν σε αυτό.
  4. Η Αρχή της Πολικότητας.  Τα πάντα είναι διπλά και το κάθε πράγμα έχει δυο πόλους, ή δυο άκρες. Οι αντίθετοι πόλοι έχουν την ίδια φύση, αλλά διαφορετική υφή. Στη ζωή παρατηρούμε φαινόμενα, ή καταστάσεις να παρουσιάζονται ως αντίθετα, αλλά στην ουσία δεν είναι παρά οι δυο όψεις του ιδίου πράγματος. Έτσι για να υπάρχει κάτι ως οντότητα, υπάρχει εμπεριέχοντας δυο αντίθετες υποστάσεις. Για παράδειγμα η θερμότητα δεν υπάρχει ως απόλυτα ζεστό ή κρύο, αλλά υπάρχει εμπεριέχοντας και τους δυο πόλους σε μια ενδιάμεση διαβάθμιση. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει και με αυτό που ονομάζουμε καλό και κακό, αφού απόλυτο καλό, ή κακό δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε το απόλυτο καλό, τότε δεν θα υπήρχε το κακό. Και όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, η ζωή και ο θάνατος δεν είναι παρά οι δυο όψεις της μιας και μοναδικής ζωής. Στην αρχαία Ινδική φιλοσοφία αυτή η αλήθεια εκφράζεται πολύ καλά με την έννοια του Γιν και Γιάνγκ, που αναφέρεται σε αυτήν ακριβώς την εναλλαγή των δύο κοσμικών ενεργειών ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι και υποδηλώνει μια υπέρτερη πραγματικότητα, που στην κινέζικη φιλοσοφία ονομάστηκε "Ταο" και στην Ερμητική φιλοσοφία "Παν". Η χρησιμότητα αυτής της αρχής είναι πραγματικά πολύ σημαντική, γιατί αν την κατανοήσουμε αληθινά, μπορούμε να ...αναποδογυρίσουμε τα πάντα, αφού όπου βρίσκεται ένα πράγμα, βρίσκεται και το αντίθετό του. Για παράδειγμα μπορούμε, αν το αποφασίσουμε, να κάνουμε τα δύσκολα ...εύκολα, να μετατρέψουμε την ηττοπάθεια σε μαχητικότητα και το φόβο σε θάρρος, την κακία σε καλοσύνη και την απογοήτευση και την παραίτηση σε θετική και αισιόδοξη στάση ζωής!
  5. Η Αρχή του Γένους. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει ένα γένος, αυτό που συνηθίζουμε να λέμε αρσενικό ή θηλυκό. Στο φυσικό επίπεδο αυτό το διακρίνουμε με τον διαχωρισμό των φύλων σε αρσενικό και θηλυκό και στο ενεργειακό επίπεδο στην ύπαρξη θετικών και αρνητικών σωματιδίων, όπου παρατηρούμε ότι η ύπαρξη των θηλυκών (αρνητικών) ηλεκτρονίων και η ένωση τους με αρσενικά (θετικά) σωματίδια δημιουργεί τα άτομα και από τους συνδυασμούς τους εκδηλώνονται διάφορες μορφές ενέργειας, όπως ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, η θερμότητα και το φως.
  6. Η Αρχή του Ρυθμού. Αυτή ορίζει, ότι όλα διατρέχουν κύκλους, έρχονται και φεύγουν, εξελίσσονται και εκφυλίζονται και κατά μία έννοια ταλαντώνονται μία προς την μία και μία προς την άλλη μεριά. Όλα γεννιούνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται. Έτσι όλα ρέουν, όλα λειτουργούν με έναν ρυθμό έντονης εκδήλωσης και απόσυρσης, όπως η δημιουργία και η καταστροφή των κόσμων, η ακμή και η πτώση των πολιτισμών και η εναλλαγή των εποχών, της μέρας και της νύχτας, του ύπνου και του ξύπνιου, ακόμη και της εισπνοής και εκπνοής που μας κρατούν στη ζωή.
  7. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος. Σύμφωνα με αυτή, κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της και κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Η Αρχή αυτή υποδηλώνει ότι στην πραγματικότητα το τυχαίο δεν υφίσταται, αλλά πάντα υπάρχει μια αιτία που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει και ότι δεν υπάρχει τίποτα που να ενεργεί μέσα στο Σύμπαν και να είναι ανεξάρτητο από τους νόμους και την τάξη που το διατηρούν σε ισορροπία και αταλάντευτη ενότητα. Επίσης η Αρχή αυτή αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του γνωστού σε όλους «νόμου του Κάρμα» και έχει αναγνωρισθεί ως κυρίαρχη μέσα από την σύγχρονη επιστημονική θεώρηση της λεγόμενης «θεωρίας του Χάους», όπου απαντάται ως «το φαινόμενο της πεταλούδας» (το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Τόκιο, σταδιακά πολλαπλασιαζόμενο, υποκείμενο σε ένα είδος αυτομεγενθυνόμενου παλμού, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στη Νέα Υόρκη).

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

ΜΕΡΙΚΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ...




Σοφά λόγια από τον μεγάλο δάσκαλο Δαλάϊ Λάμα που συνεισφέρουν στην αυτογνωσία μας και είναι χρήσιμο να τα σκεπτόμαστε...

 

 







Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ!



Κορυφαίοι διανοούμενοι υποστηρίζουν ότι οργανωμένα μας οδηγούν στην καταστροφή και δεν μένει άλλος δρόμος από το να αντιδράσουμε, πριν να είναι πολύ αργά...



Ο κορυφαίος Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι, σε συνέντευξή του, υποστηρίζει ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ, με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας και την τελική υποδούλωσή της, η οποία θα χρησιμεύσει σαν «μάθημα» σε οποιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να αντισταθεί. Με τον Νόαμ Τσόμσκι συντάσσεται και o καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, Μάικλ Χάντσον, ο οποίος κρίνει ότι η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα οδηγήσει το Βερολίνο στην επίτευξη του στόχου του, που δεν είναι άλλος από το να συντρίψει την Ελλάδα και ότι η μόνη οδός διαφυγής είναι να προσφύγει η Ελλάδα νομικά στο Διεθνές Δικαστήριο καταγγέλλοντας το χρέος ως απεχθές και στο διάστημα μέχρι να βγει η απόφαση, να προετοιμαστεί για την έξοδό της από το ευρώ. Αυτά και άλλα ιδιαίτερα αποκαλυπτικά υποστηρίζει ο τελευταίος, σε βαρυσήμαντη συνέντευξή του, που ακολουθεί παρακάτω.

"• Ποια είναι η αποτίμησή σας για τη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές;
Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.
Ομως δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Πίστευε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εγκαταλείψει το ευρώ. Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.
Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει (στους δανειστές), «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα».
Αυτό το χρέος ήταν απεχθές, όπως είπε και η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος που συστάθηκε από τη Βουλή. Το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι η συμφωνία για το δάνειο του 2010 δεν θα έπρεπε να έχει υπογραφεί. Η διεφθαρμένη ηγεσία του ΔΝΤ και ο Στρος-Καν παρέκαμψαν τους δικούς του κανόνες και η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν λάθος και εξαιτίας αυτού ο λαός υπέφερε πολλά δεινά.
Δεδομένου ότι η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ αποδεικνύει ότι η συνέχιση της λιτότητας κάνει τα πράγματα χειρότερα, πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και πάλι αντιμέτωπη με μια κρίση χρέους;
Θα είναι μια πολύ χειρότερη κρίση από την προηγούμενη. Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Ελληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.
Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα. Ισως και ένα εκατομμύριο Ελληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.
• Τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία στην Ευρώπη;
Προφανώς, με τους όρους αυτής της διάσωσης, η δημοκρατία είναι απλά σκουπίδια, όπως γράφτηκε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο. Θυμάστε πως όταν ο Παπανδρέου ήταν να θέσει τους όρους για το πρώτο δάνειο σε δημοψήφισμα, αμέσως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί του είπαν ότι δεν μπορεί να το κάνει, διότι όλοι (οι δανειστές) ήταν ενάντια.
Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που κάνει το χρέος απεχθές, διότι η κυβέρνηση πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες, οι οποίοι εκείνη την περίοδο ήταν στους δρόμους και διαμαρτύρονταν. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό και νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σ’ αυτό το διάστημα η Ελλάδα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις της και την ανάπτυξή της. Τώρα όμως δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης, καθώς έχεις μια ξένη χώρα η οποία έρχεται και σου αφαιρεί περιουσία και δημόσια αγαθά και μετατρέπει τις υποδομές σου και τις υπηρεσίες σου σε είδη προς πώληση. Είναι προφανές ότι οι ξένοι επενδυτές θέλουν να αγοράσουν προϊόντα όπως η εταιρεία ηλεκτρισμού, προκειμένου να κάνουν αυξήσεις και να έχουν κέρδη.
Το κόστος ζωής στην Ελλάδα θα αυξηθεί δραματικά. Αυτή είναι η κατεύθυνση πανευρωπαϊκά. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Και άλλα αριστερόστροφα κόμματα οδηγούνται σε προγράμματα που μας γυρίζουν στον περασμένο αιώνα. Αυτή είναι η επιλογή των Γερμανών και της τρόικας μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Πρόκειται για λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
• Πιστεύετε ότι η γερμανική ηγεσία, με την παρούσα τακτική της ταπείνωσης της Ελλάδας, αναβιώνει, κατά κάποιον τρόπο, τη Συνθήκη των Βερσαλιών, η οποία επέβαλε βαρύτατους όρους στη Γερμανία;
Αυτό συνέβη τη δεκαετία του 1920. Η διαφορά είναι ότι από το 1929 όλος ο κόσμος αναγνώριζε ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις. Ετσι, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και οι Σύμμαχοι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να αναγκάσουν μια χώρα να πληρώσει πάνω από τις δυνάμεις της. Σήμερα αυτή η βασική αρχή απορρίπτεται και αγνοείται το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει τα αναγκαία έσοδα ώστε να αποπληρώσει τα δάνεια. Ετσι της λένε: «Εάν δεν έχετε να πληρώσετε, δεν πειράζει. Να δώσετε την περιουσία σας».
Ομως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, κανένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του. Εδώ δεν είναι μόνο το ότι γίνεται υπέρβαση της δημοκρατίας, αλλά απορρίπτεται ο ίδιος ο ορισμός του κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Αρα είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από μια επίθεση στη δημοκρατία. Είναι ένας διευρωπαϊκός πόλεμος. Και ο Τσίπρας δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, όπως και η Αριστερά σε άλλες χώρες, π.χ. στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για έναν οικονομικό πόλεμο.
• Ποιος είναι ο ρόλος της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι στη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και κυρίως στο «ελληνικό πρόβλημα»;
 Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν. Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.
Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς. Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μέρος της πλύσης εγκεφάλου που μας επιβάλλουν. Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.
Πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα να επανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από το χρηματοπιστωτικό σύστημα;
Οχι, διότι, για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες. Έχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων, μετατρέποντας τη συζήτηση σε μια μάχη κατά του σταλινισμού. Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση. Περίπου το 20% των Λετονών έχουν μεταναστεύσει."

Με τις απόψεις αυτές που εκτέθηκαν παραπάνω φαίνεται να συγκλίνουν και τα όσα απεκάλυψε ο Γιάνης Βαρουφάκης σε γαλλική εκπομπή, από τα παρασκήνια των διαπραγματεύσεων της χώρας με τους δανειστές, υποστηρίζοντας ότι ο Σόιμπλε του είπε πως ξέρει ότι το νέο μνημόνιο θα αποτύχει! «Θα μοιραστώ μαζί σας μια συνομιλία που είχα με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν ήμουν ακόμα υπουργός. Είπα, "Βόλφγκανγκ, αυτό το μνημόνιο θα μας φέρει στην ίδια κατάσταση που είμαστε σήμερα μέσα σε έξι μήνες, είναι ένα ακόμη πρόγραμμα καταδικασμένο να αποτύχει", και μου απάντησε: Nαι. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα που θα αποτύχει, είναι σχεδιασμένο να αποτύχει». Ο κ. Βαρουφάκης μίλησε επίσης για τη σχέση του με τον Τσίπρα και τους λόγους της παραίτησης του από το υπουργείο Οικονομικών: «Στα τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου, είδα τον Αλέξη “γονατισμένο” από την πίεση. Είχε κάνει παραχωρήσεις που δεν ήθελε να κάνει. Μόλις κάνεις παραχωρήσεις και ο αντίπαλός σου δεν κάνει ανάλογες, εκεί αρχίζει η παραίτηση και η παράδοση. Η δεύτερη σημαντική στιγμή της απογοήτευσης πραγματοποιήθηκε μετά το δημοψήφισμα. Ήλπιζα ότι η έκβαση του δημοψηφίσματος θα ενισχύσει την θέση της Ελλάδας. Ομως τη νύχτα του δημοψηφίσματος, μπήκα στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα και ήταν εντελώς αποθαρρυμένος, ήταν σε κατάθλιψη, ενώ εγώ ήμουν ενθουσιασμένος. Οι Έλληνες ήταν θαρραλέοι και είπαν όχι στην τρόικα, παρά το κλείσιμο των τραπεζών και παρά την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης. Απογοητεύτηκα και γι΄ αυτό παραιτήθηκα». Σε ερώτηση για τη στάση της Γαλλίας στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο πρώην υπουργός υποστήριξε ουσιαστικά ότι η Γαλλία δεν έκανε τίποτα. «Θα είμαι διπλωμάτης λέγοντας ότι ο ρόλος της Γαλλίας δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρός στις συζητήσεις… ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών έχει πολύ λίγη δύναμη για να μιλήσει για θέματα τόσο σημαντικά!», είπε...Και "ο νοών νοείτω"!


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ;




Το Πόρισμά της για το Τρίτο Μνημόνιο έδωσε στη δημοσιότητα η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Ελάχιστες ώρες πριν από την παράδοση του αξιώματος του Προέδρου της Βουλής στον κ. Νίκο Βούτση, η απερχόμενη Πρόεδρος Ζ. Κωνσταντοπούλου έδωσε στη δημοσιότητα το κείμενο, που επικρίνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.



Στα συμπεράσματα του πορίσματος αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Το Τρίτο Μνημόνιο Κατανόησης, όπως και η δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε τον Αύγουστο του 2015, είναι παράνομα, αθέμιτα και απεχθή, γιατί αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τον παράνομο, αθέμιτο και απεχθή χαρακτήρα του υφιστάμενου ελληνικού χρέους, καθώς και την απεχθή, παράνομη και αθέμιτη φύση των μέσων με τα οποία χρηματοδοτήθηκε το χρέος από το 2010 μέχρι τις αρχές του 2015» και συνεχίζει «Το Τρίτο Μνημόνιο Κατανόησης, όπως και η δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε τον Αύγουστο του 2015, παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνικού λαού (τόσο τα αστικά και πολιτικά, όσο και τα κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα), όπως αυτά καθορίζονται στο ελληνικό Σύνταγμα και στο Διεθνές Δίκαιο (συμβατικό και εθιμικό).
Από την άνοδο στην εξουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ μέχρι τη συμφωνία με τους πιστωτές της Ελλάδας, υπήρξε ένας άνευ προηγουμένου εξαναγκασμός και άμεση παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένων και απειλών εναντίον του ελληνικού λαού), με σκοπό τον εκφοβισμό της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού προκειμένου να δεχτούν τους όρους των πιστωτών. Αυτές οι παρεμβάσεις και ο εξαναγκασμός καθιστούν άκυρη κάθε συμφωνία και ανοιχτή σε μονομερή καταγγελία από μελλοντικές κυβερνήσεις.
Επιπλέον, οι πρακτικές αυτές αποδεικνύουν την απουσία ηθικής υπόστασης και αλληλεγγύης από τους ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ και των θεσμικών οργάνων της και καταδεικνύουν ότι η ευημερία του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος αποτελεί τη μεγαλύτερη προτεραιότητα της πολιτικής της ΕΕ. Η Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιο Χρέους θα ήθελε να εκφράσει τη βαθιά απογοήτευσή της για το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έλαβε υπόψη ούτε στο ελάχιστο τα συμπεράσματα της δημοσιευθείσας από τον Ιούνιο 2015 προκαταρκτικής έκθεσης της Επιτροπής κατά τις διαπραγματεύσεις της με τους πιστωτές. Μάλιστα, ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, συμφώνησε ότι δε θα γίνει κούρεμα στο χρέος παρ' ότι γνώριζε πολύ καλά τον απεχθή, παράνομο και αθέμιτο χαρακτήρα του χρέους της χώρας.»