ΜΙΑ ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ!

Η ΙΣΜΗΝΗ ΚΑΡΥΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ.

Η Ισµήνη Σβένσον είναι η Ελληνίδα που βρίσκεται πίσω από τον πιο ισχυρό άνδρα του πλανήτη, τον Μπαράκ Οµπάµα. Αεικίνητη, δυναµική και µε το κλασικό ελληνικό ταµπεραµέντο, κατάφερε όχι µόνο να εµπλακεί στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ, αλλά και να διεισδύσει στα άδυτα του Λευκού Οίκου.
«Συνάντησα τον Μπαράκ Οµπάµα πριν από αρκετά χρόνια, ως µέλος της οργάνωσης που προωθούσε την εκστρατεία του Κόµµατος των Δηµοκρατικών», λέει η Ισµήνη και συνεχίζει: «Είναι χαρισµατικός, διαθέτει αµεσότητα, είναι απλός και επικοινωνιακός σε σηµείο που κερδίζει ακόµη και τον αντίπαλό του. Διαθέτει άπειρες γνώσεις, είναι ευγενικός και, παρά τον συντηρητισµό της αµερικανικής κοινωνίας, είναι εξαιρετικά αντισυµβατικός».
Η Ισµήνη Σβένσον κέρδισε την εµπιστοσύνη του Οµπάµα και βρέθηκε τελικά στον στενό πυρήνα των ανθρώπων που οργάνωσαν πριν από χρόνια τις εκστρατείες προβολής και προσέλκυσης υποστηρικτών για τον Αµερικανό πρόεδρο. «Ο πλανητάρχης είναι γνώστης της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και λάτρης της σύγχρονης Ελλάδας», υπογραµµίζει η Ισµήνη Σβένσον, αποκαλύπτοντας λεπτοµέρειες από συζητήσεις οι οποίες πιστοποιούν τα λεγόµενά της: «Ο πρόεδρος µου έχει µιλήσει µε τα καλύτερα λόγια για τη χώρα µας. Οσο για την ελληνική κρίση, θεωρεί ότι έχει να κάνει µε τη γενικότερη παγκόσµια οικονομική κατάσταση και πιστεύει πως µε την αισιοδοξία που µας χαρακτηρίζει ως λαό θα καταφέρουµε να την ξεπεράσουµε». Παραδέχεται ότι µε τον Οµπάµα εξακολουθεί να διατηρεί καλές σχέσεις, αλλά ότι τώρα πια η επικοινωνία τους είναι πιο αραιή λόγω του φορτωµένου προγράµµατός του: «Ο Ομπάμα έχει πάμπολλες υποχρεώσεις, κάτι που σημαίνει ότι οι άνθρωποί του έχουμε στενή συνεργασία κυρίως με το επιτελείο του παρά με τον ίδιο. Ενας πλανητάρχης άλλωστε έχει να διαχειριστεί πολλά πράγματα κι επομένως έχουμε μοιράσει αρμοδιότητες».

«Είναι χαρισµατικός, διαθέτει αµεσότητα, είναι απλός και επικοινωνιακός, σε σηµείο που κερδίζει ακόµη και τον αντίπαλό του. Διαθέτει απέραντες γνώσεις, είναι ευγενής και, παρά τον συντηρητισµό της αµερικανικής κοινωνίας, είναι εξαιρετικά αντισυµβατικός»,λέει για τον Μπάρακ Ομπάμα η Ισμήνη Καρύδη-Σβένσον

Πώς πέταξε το αναπηρικό καρότσι

H Ισµήνη Καρύδη-Σβένσον γεννήθηκε στην Αθήνα. Η οικογένειά της έχει παράδοση στις επιστήµες και την πνευµατική καλλιέργεια. Ο πατέρας της, Απόστολος Καρύδης, ήταν πολιτικός µηχανικός-οικονομολόγος µε πλούσιο επαγγελµατικό βιογραφικό και η µητέρα της, Μαρία, αρχαιολόγος. Σε ηλικία 3 ετών η Ισµήνη διαγνώστηκε ως πάσχουσα από ρευµατοειδή αρθρίτιδα και νοσηλεύτηκε για µεγάλο χρονικό διάστηµα, αρχικά στο Νοσοκοµείο Παίδων «Αγία Σοφία» και εν συνεχεία στο Northwick Park Hospital του Λονδίνου. Οι γιατροί προσπάθησαν να προετοιµάσουν τους γονείς της για το ενδεχόµενο της µόνιµης αναπηρίας. Η ίδια, όµως, µολονότι ήταν µικρό παιδί ακόµη, δεν ήταν διατεθειµένη να µείνει καθηλωµένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Πίστευε εμμονικά ότι θα ξεπερνούσε το πρόβληµά της µε εντατική άσκηση. Και πράγματι κατάφερε να αυτοθεραπευτεί, δίνοντας ένα συγκινητικό, σπάνιο παράδειγµα της δύναµης που ανακαλύπτει κανείς µέσα του όταν έχει θέληση και πάθος για τη ζωή.

Με τον Μπιλ Κλίντον

Οταν σε ηλικία 15 ετών θα πάρει τιµητικές διακρίσεις από το Royal Academy of Dance, ο ξένος Τύπος αναφέρεται στην Ισµήνη µε διθυραµβικά σχόλια, τονίζοντας ότι αυτή η θαυμάσια μπαλαρίνα έως πριν από µερικά χρόνια θεωρούνταν καταδικασµένη να µην περπατήσει ποτέ ξανά - πόσο µάλλον να χορέψει.

Με την Κριστίν Λαγκάρντ

 

Η Ισµήνη Καρύδη -όπως ήταν το επώνυµό της εκείνη την εποχή- µεταµορφώνεται σε σύγχρονο σύµβολο υπέρβασης. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους πόνους και την προσπάθεια που έκανα προκειμένου να ξεπεράσω το πρόβληµά µου», εκμυστηρεύεται σήμερα και προσθέτει: «Το ζητούμενο ήταν όμως η θεραπεία μου - κι εγώ ήμουν αποφασισμένη να γίνω καλά. Ηθελα να περπατήσω έστω κι αν τα πόδια µου ήταν γεµάτα νάρθηκες. Το κορµί λύγιζε από τους πόνους, αλλά διψούσα για µια φυσιολογική ζωή, µια ζωή όπως όλων των παιδιών της ηλικίας µου». Τελικά η θέλησή της υπερίσχυσε όλων: «Κατάφερα να αποθεραπευτώ πλήρως καθώς έφτανα στην εφηβεία µου. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν µυήθηκα στην τέχνη του χορού παρουσιάζοντας υψηλές επιδόσεις, οι δάσκαλοι και οι γιατροί που έµαθαν το ιατρικό µου ιστορικό έµειναν κυριολεκτικά µε το στόµα ανοιχτό».

Με τον σύζυγό της, τον Αµερικανό διεθνολόγο και καθηγητή στο Πανεπιστήµιο του Τζόρτζταουν Μαρκ Σβένσον καιτην κορούλα τους, Ραφαέλα, κοσμούν συχνά τις σελίδες των περιοδικών

Διαπρεπείς επιστήµονες αναφέρουν την περίπτωσή της σε συγγράµµατα, ενώ η ίδια έχει ήδη προχωρήσει παρακάτω. Τελειώνοντας το σχολείο, θέλησε να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και σπούδασε πολιτικός µηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ο ξαφνικός χαµός του πατέρα της την ανάγκασε να αναλάβει τη διεύθυνση του τεχνικού γραφείου Καρύδη, το οποίο είχε σε εξέλιξη διάφορα μεγάλα έργα. Το 2009, όταν διαφαίνεται η επερχόµενη κρίση, η Ισμήνη παίρνει την απόφαση να µεταναστεύσει αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. «Θέλησα να ζήσω στο εξωτερικό ψάχνοντας φως στο τούνελ», έχει δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή της λέγοντας συγκεκριμένα ότι «στην Αµερική υπάρχει αξιοκρατία και προσφέρονται ίσες ευκαιρίες στους νέους. Εχεις τη δυνατότητα να εξελιχθείς και να αναπτύξεις τα ταλέντα σου. Δούλεψα σκληρά και τελικά η προσπάθειά µου αναγνωρίστηκε».

Δίνοντας μεγάλη σημασία στο φιλανθρωπικό έργο, έχει ιδρύσει τον µη κερδοσκοπικό οργανισµό StayUNITED, με στόχο, όπως λέει, «να βελτιώσουµε την ποιότητα ζωής στις τοπικές κοινωνίες, τόσο στην Αµερική όσο και στον υπόλοιπο κόσµο»

Ο Κλίντον, η Λαγκάρντ και οι άλλοι

Η Ισμήνη ασχολήθηκε µε τα κοινά χάρη στην κοινωνικότητά της. Η ίδια, µάλιστα, παραδέχεται ότι έγινε µέλος του Κόµµατος των Δηµοκρατικών λόγω της ιδεολογικής της τοποθέτησης, καθώς θεωρεί πως όταν ασχολείσαι µε τα προβλήµατα ενός τόπου, του προσφέρεις τη δυνατότητα να προοδεύσει. Σήµερα η Ισµήνη Σβένσον θεωρείται από τα πιο σηµαντικά στελέχη στο επικοινωνιακό team του Μπαράκ Οµπάµα, µια θέση που την έφερε σε επαφή και µε άλλα κορυφαία πρόσωπα.
«Καµία προσωπικότητα που αναλαµβάνει υψηλή θέση δεν είναι τυχαία. Για παράδειγμα, ο Μπιλ Κλίντον είναι ευγενικός, µια ήρεµη δύναµη µε αέρα σταρ. Οταν γνώρισα την Κριστίν Λαγκάρντ, παρά την αυστηρότητα και τον συντηρητισµό που εκπέµπει ως άτοµο, µε κέρδισε αµέσως καθώς είναι απολύτως ενήµερη για τα ελληνικά θέµατα και τα προβλήµατά µας». Για την Ισµήνη, βέβαια, πάνω απ’ όλους είναι ο άνθρωπος τον οποίο στηρίζει, ο Μπαράκ Οµπάµα. Oπως λέει µε έµφαση, πρόκειται για «πολιτικό µε όραµα, που ξεκίνησε ένα σηµαντικό έργο πριν από χρόνια και το οποίο πρόκειται να ολοκληρώσει οδηγώντας σε οικονοµική ανάκαµψη και πολιτική σταθερότητα τις Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικής».
Η Ισµήνη είναι πλέον παντρεµένη µε τον Αµερικανό διεθνολόγο και καθηγητή στο Πανεπιστήµιο του Τζόρτζ­ταουν Μαρκ Σβένσον, ενώ έχει ιδρύσει τον µη κερδοσκοπικό οργανισµό StayUNITED. Και όπως λέει η ίδια, «στόχος µας είναι να βελτιώσουµε την ποιότητα ζωής στις τοπικές κοινωνίες, τόσο στην Αµερική όσο και στον υπόλοιπο κόσµο. Η φτώχεια και η δυστυχία είναι ανθρώπινα δηµιουργήµατα και καταπολεµούνται µέσα από την ανθρώπινη πρωτοβουλία». Το έργο της έχει γίνει θέμα συζήτησης στα υψηλά πολιτικά σαλόνια των Ηνωμένων Πολιτειών και μάλιστα τον ερχόμενο χειμώνα ο Λευκός Οίκος πρόκειται να τη βραβεύσει γι’ αυτό. Η ίδια συμπληρώνει με νόημα: «Επιθυµώ μελλοντικά να κάνω σημαντικό έργο βοηθώντας και την Ελλάδα». Οσο για τα μελλοντικά της σχέδια; Η Ελληνίδα σύµβουλος του Μπαράκ Οµπάµα ξέρει ότι κατέχει µια επίζηλη και πολλαπλά χρήσιµη θέση. Γι’ αυτό και δεν αποκλείει να ασχοληθεί και η ίδια µε την πολιτική στο άµεσο µέλλον. Αλλωστε, θα είναι σε θέση να σηκώσει στις δικές της πλάτες την προεκλογική της εκστρατεία, καθώς διαθέτει το know how. Εχει γίνει το πρόσωπο των ηµερών στις ΗΠΑ, καθώς της προσφέρουν γην και ύδωρ για να εµφανιστεί σε εκποµπές, όπως το «The Queen Latifah Show» και το «Nightly News» στο ΝBC, αλλά εκείνη ετοιµάζει µία ακόµα έκπληξη, τη βιογραφία της, που θα διαθέτει έντονη γεύση από Ελλάδα, αλλά και από τα άδυτα του Λευκού Οίκου - κάτι που, μάλλον, εξασφαλίζει τον χαρακτηρισμό «best seller»...

                                                                                    Από το "protothema.gr"

ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ...

Ποσά ύψους 1,5 δισ. ευρώ βγήκαν με εμβάσματα σε τράπεζες του εξωτερικού από το 2010 ώς σήμερα από 5.260 δημοσίους υπαλλήλους ή τους συζύγους τους, σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, σχεδόν οι μισοί εξ αυτών είναι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, ενώ οι υπόλοιποι είναι κυρίως υπάλληλοι των υπουργείων Υγείας (κυρίως γιατροί), Άμυνας, Οικονομικών, Υποδομών και των ΟΤΑ.
Μάλιστα, 415 από τους 5.260 δημοσίους υπαλλήλους με συνολικό ποσό αποστολής εμβασμάτων 117.000.000 ευρώ (μέσος όρος 283.000 ευρώ ανά υπάλληλο) αποχώρησαν πρόσφατα από το Δημόσιο για διάφορους λόγους, μετά την εντολή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκου Μητσοτάκη για έλεγχο περιουσιακής κατάστασης.

Εξ άλλου στην αποκάλυψη αυτή του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφέρεται και στην ηλεκτρονική του έκδοση το Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Όπως αναφέρει: «Οι ελληνικές αρχές εντείνουν τους ελέγχους κατά της φοροδιαφυγής ακόμη και στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια δημόσιοι υπάλληλοι φέρονται να έβγαλαν στο εξωτερικό εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Άραγε λαδώνονταν;», διερωτάται το Spiegel και προσθέτει: «Προφανώς η φοροδιαφυγή είναι ευρέως διαδεδομένη και στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων... Σύμφωνα με τη λίστα στην πρώτη γραμμή βρίσκονται 329 υπάλληλοι. Ο καθένας τους μετέφερε στο εξωτερικό περισσότερα από 600.000 ευρώ, αναφέρει ο ελληνικός Τύπος. Πρόκειται "για κάτι το αδιανόητο" καθώς τα χρήματα αυτά ξεπερνούν κατά πολύ τις συνολικές απολαβές που έχουν οι υπάλληλοι σε περισσότερα από 10 χρόνια. Ελεγκτές του ΣΔΟΕ υποστηρίζουν ότι το ύψος των ποσών καταδεικνύει ότι πρόκειται για μίζες».

Η ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ ΕΜΟΙΑΖΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ!

ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ 40-44, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΟΙ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΣΑΝ, ΕΚΘΙΑΖΑΝ ΚΑΙ ΤΑΣΣΟΝΤΑΝ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΜΕ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΛΑΟ..!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΚΡΙΣΗ;

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΚΡΙΣΗ, ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ...

Μπορεί όλοι να μιλάμε για κρίση και να εννοούμε μόνο οικονομική, αλλά η κρίση αυτή που ζούμε επί των ημερών μας είναι πολυεπίπεδη. Είναι πολιτική, είναι κοινωνική, είναι κρίση αξιών και θεσμών και έτσι είναι μία κρίση βαθιά ανθρωπιστική και γι’ αυτό επηρεάζει κάθε δραστηριότητα και κάθε τομέα του ανθρώπινου πολιτισμού. Αποδεχόμενοι ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ότι οι οικονομικές της διαστάσεις είναι οι πλέον εμφανείς. Γιατί, όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ποιος είναι ο λόγος που μια τόσο πολυεπίπεδη κρίση φάνηκε να διαθέτει πρωτίστως και κυρίως οικονομικές διαστάσεις; Διότι ο τρόπος που, πλέον, προσεγγίζουμε κάθε μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας είναι μονομερής. Ο άνθρωπος έχει τοποθετήσει ως κέντρο του βίου του την οικονομική δραστηριότητα. Η παραπάνω διαπίστωση διαθέτει τρομακτικές συνέπειες. Η οικονομικοκεντρική διάσταση του ανθρώπινου βίου έδωσε τα ηνία της ανθρώπινης πορείας σε έναν τομέα πολιτισμού, όπου τα πάντα αποτελούν κομμάτι μιας τεράστιας χρηματικής συναλλαγής. Από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, έως και τον ίδιο τον άνθρωπο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις που αυτός αναπτύσσει, αποτελούν αντικείμενο μετρήσιμο. Ο ίδιος ο άνθρωπος αφέθηκε να θεωρηθεί αγαθό ή προϊόν προς αξιοποίηση. Οποιοδήποτε μοντέλο ζωής και ύπαρξης, οποιαδήποτε μορφή ανθρωπικής δραστηριότητας μετριέται με βάση την αξία που αυτή προσπορίζει σε έναν άνθρωπο ή σε μια ομάδα ανθρώπων.

Αυτή η απόλυτη κυριαρχία της οικονομικής συνδιαλλαγής ξεπερνά την πεποίθηση του κλασικού φιλελευθερισμού περί μιας ελεύθερης διακίνησης αγαθών και οικονομικών υπηρεσιών, με στόχο την απρόσκοπτη διακίνηση κάθε παραγόμενου αγαθού. Η αποθέωση του χρήματος, η οικονομική εθελούσια υποδούλωση, η υποβάθμιση κάθε άλλης αξίας ή δραστηριότητας έναντι της οικονομικής ευμάρειας, συντέλεσαν στο να ευτελιστεί κάθε άλλη αξιολογική διάσταση της ζωής (όπως η ηθική και η πνευματική καλλιέργεια) και οδήγησαν στο να περιθωριοποιηθεί τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος. Η ανάπτυξη του οικονομικού βιοτικού επιπέδου, από την ίδια τη φύση της άνιση και άδικη, έγινε η νέα θρησκεία. Οι διαπροσωπικές σχέσεις κατέπεσαν σε απλές συναλλαγές, υιοθετώντας παρόμοιο μοντέλο αξιολόγησης με το οικονομικό (τι μου δίνεις, για να σου δώσω). Η ηθική θεώρηση της ζωής καταδείχτηκε ως παρωχημένη, η πνευματική διάσταση ενσωματώθηκε ως υποκατηγορία της οικονομικής δράσης (με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη βιομηχανία του κινηματογράφου και της μουσικής) και η μεταφυσική αναζήτηση υπερκεράσθηκε από τη θεοποίηση της επιστήμης, αφαιρώντας από αυτήν  το πλέον βασικό στοιχείο της ελευθερίας βούλησης, τον υπαρξιακό προβληματισμό (διότι μόνο όταν συνταράσσεται το ανθρώπινο είναι από υπαρξιακά ζητήματα παραμένει η σκέψη του ανθρώπου ελεύθερη και ανοίγει καινούργιους ορίζοντες).

Η πολιτική εκμετάλλευση αυτής της κυριαρχίας του παν-οικονομισμού υπήρξε τερατώδης και φρικιαστική. Ο άνθρωπος έμαθε, πλέον να φοβάται μόνο την αναστολή μιας ψευδεπίγραφης, αλλά ντυμένης με ωραίο περίβλημα, οικονομικής ευμάρειας. Έτσι, πάτησε η σύγχρονη πολιτική θεώρηση πάνω σ’ αυτόν τον φόβο και δημιούργησε πολίτες-τέρατα που έμαθαν να καταβροχθίζουν κάθε προϊόν που τους πλασάρεται και, όταν αργότερα αντιληφθούν πόσο «δυσκολοχώνευτο» είναι ή πόσο μεγάλος ο λογαριασμός που καλούνται να πληρώσουν για το φαγοπότι, κυριεύονται από τύψεις συνειδήσεως που τους δημιουργούν οι ίδιοι που τους αποκτήνωσαν (όλοι μαζί τα φάγαμε). Το αποτέλεσμα είναι να θεωρείται εύλογη, για χάρη αυτής της αποκτηνωμένης ευμάρειας, η υποβίβαση του ανθρώπου-πολίτη σε οικονομικά αναλώσιμο, μη αναντικατάστατο προϊόν. Έτσι, θεωρείται απόλυτα φυσική, για παράδειγμα, η υποβάθμιση των παροχών υγείας στους πολίτες ενός κράτους ως παράπλευρη απώλεια μιας δήθεν δημοσιονομικής εξυγίανσης, ή η οικονομική εξαθλίωση με μισθούς και συντάξεις πείνας, ή η κατάσχεση κατοικιών στο όνομα μιας νέας οικονομικο-πολιτικής τυραννίας που ακούει στο όνομα «παγκόσμια αγορά».

Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων, είτε στις αρχαίες κοινωνίες, είτε στις νεώτερες, βασίστηκε σε ένα πλέγμα ισχυρών δεσμών με επίκεντρο τον θεσμό της οικογένειας, την ισχυρή εθνική συγκρότηση (η θρησκεία και η γλώσσα αποτέλεσαν πολύ βασικά συνεκτικά στοιχεία) και την αξιολογώτατη πολιτική και πολιτιστική ανάπτυξη. Η οικονομία δεν είχε καταφάει τις σάρκες αυτού του κοινωνικού σώματος για χιλιάδες χρόνια, ώσπου σε λιγότερο από μισό αιώνα, η Ελληνική κοινωνία, παρασυρμένη από τις σειρήνες μιας αχόρταγης οικονομικοκεντρικής μονομερούς κουλτούρας, αλώθηκε και απώλεσε βασικά στοιχεία της πολιτισμικής της ταυτότητας. Δεν μπορεί κανείς να αναζητά τον σύγχρονο Λεωνίδα ή να ελπίζει σε νέες εποποιίες και ένδοξες σελίδες, όταν ελλείπουν οι βασικές εκείνες θεωρήσεις του βίου που καλλιέργησαν και γέννησαν τέτοιους ηγέτες και τέτοιο λαό με ανάστημα ήρωα. Η Οικονομία δεν καλλιεργεί ήρωες, αλλά προϊόντα. Δεν αγαπά την ελευθερία, αλλά την υποταγή και τη δουλοπρέπεια. Εκ φύσεως, είναι μισάνθρωπη και κτηνώδης, γιατί γι’ αυτήν μετρά ο πλούτος σε άψυχα αντικείμενα, όχι ο πλούτος του πνεύματος και της ψυχής.

Η παγκόσμια ιστορία έχει αποδείξει πως ο άνθρωπος κατάφερε να ξεπεράσει τον πρωτογονισμό του και τα ζωώδη ένστικτά του, μόνο όταν αντιλήφθηκε την ανωτερότητα του πνεύματός του, τη σημασία των ηθικών αξιών στην ανάπτυξη μιας πανανθρώπινης συνεννόησης και συμπόρευσης, την πίστη του σε ιδανικές, ή ακόμα και μεταφυσικές κοινωνίες. Η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού δεν μπορεί να βασιστεί στον οικονομικό πρωτογονισμό ή στην κερδοσκοπική αποκτήνωση. Από την ώρα που η οικονομία από θεραπαινίδα, προβιβάστηκε σε ηγέτη του ανθρώπινου πολιτισμού, άρχισε η κατρακύλα, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα που λίγο-πολύ βιώνουμε σήμερα.

10/1940 - 10/2014 ΠΟΙΟΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ...

10/1940 - 10/2014 ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ...

Δείτε τα δύο παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε... (Κάνοντας κλικ στου συνδέσμους)


28/10/1940 ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ


ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΣΗΜΑΙΑ & 28/10/40

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ "ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΙ"...

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟ, Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΔΙΧΝΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΗΓΗΤΟΡΩΝ" ΤΟΥ...

Απόμακροι και θλιβεροί εξουσιαστές, κλεισμένοι πίσω από σιδερόφρακτα κλουβιά να γιορτάζουν δήθεν την επέτειο της τελευταίας μεγάλης αντίστασης του Ελληνισμού... Ποιοί; Εκείνοι που επί δεκαετίες υπηρέτες ενός συστήματος, που τρώει τις σάρκες της χώρας μας και του λαού της, έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα στους κατακτητές ν' αρπάξουν ότι έχει απομήνει, αφήνοντας τους Έλληνες παραπεταμένους σε μία νέα μακρά και επώδυνη κατοχή... Σκόπιμα αποστασιοποιημένοι από την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα να υποκρίνονται τους υμνητές εκείνων που ηρωϊκά είπαν "όχι" στην επιβουλή των κατακτητών και σύσσωμοι, ηγέτες και λαός, έδωσαν τον υπερ πάντων αγώνα για να μην παραδοθεί η χώρα στις ορέξεις αυτών που την επιβουλεύονταν...

Τώρα ως νέοι Λουδοβίκοι κλεισμένοι σε παλάτια-κλουβιά γιορτάζουν σα να μην συμβαίνει τίποτα γύρω τους... Σαν να μην υπάρχουν εκεί έξω τα εκατομμύρια των "αθλίων" υπηκόων τους, όπως και τότε πριν την Γαλλική επανάσταση... Έχει έρθει η ώρα για να θυμηθούν την τύχη των τότε αριστοκρατών, πριν να είναι πολύ αργά για όλους...

ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ, ΒΥΘΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ...

ΕΝΩ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΜΑΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ, ΜΑΣ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ, ΜΑΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ, ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ...

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", μεταξύ του α' εξαμήνου 2014 και του α' εξαμήνου 2013, η δημοσιονομική επιβάρυνση της ελληνικής κοινωνίας τόσο από πλευράς εσόδων όσο και από πλευράς δαπανών ανήλθε στα 2,7 δισ. ευρώ περίπου. Δεδομένων, δε, των ακόμη μεγαλύτερων φορολογικών επιβαρύνσεων που επιφυλάσσει το β' μισό του έτους, η συνολική ετήσια δημοσιονομική αφαίμαξη αναμένεται να προσεγγίσει, ή και να υπερβεί, τα 6 δισ. το 2014.

Αθροιστικά, κατά την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ στην οποία βασίζεται το δημοσίευμα της εφημερίδας, το α' εξάμηνο η ελληνική κοινωνία πλήρωσε 1,6 δισ. πρόσθετους φόρους και στερήθηκε επιπλέον 1,1 δισ. σε εισφορές, αμοιβές και παροχές, με συνέπεια να χάσει άμεσα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο 2,7 δισ. διαθέσιμου εισοδήματος εξαιτίας της δημοσιονομικής λιτότητας. Συγχρόνως, οι θυσίες αυτές που δημιούργησαν το πρωτογενές πλεόνασμα, για το οποίο επαίρεται η κυβέρνηση, δεν κατόρθωσαν να μειώσουν το κρατικό χρέος το οποίο, αντίθετα, αυξήθηκε οριακά από 317,4 δισ. το α' εξάμηνο του 2013 σε 317,5 δισ. το α' εξάμηνο του 2014, ενώ το βραχυχρόνιο χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε, αφού από 767 εκατ. έφθασε αντίστοιχα τα 1.480 εκατ., επιδεινώνοντας έτσι τη σύνθεση του χρέους συνολικά.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ-ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ "ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ"...

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΠΡΟΚΑΛΟΝΤΑΣ ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ...

Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τις γερμανικές αποζημιώσεις και επειδή οι περισσότεροι δεν έχουν μια ξεκάθαρη εικόνα γι' αυτό το θέμα, θα επιδιώξουμε μία σύντομη ανασκόπηση και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων που εύλογα απορρέουν από την διαχρονική εξέλιξη αυτού του ζητήματος. Οι γερμανικές αποζημιώσεις είναι οι επανορθώσεις, που οφείλει να κάνει η Γερμανία, απέναντι στον Ελληνικό λαό, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για τις δολοφονίες των Ναζί, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ολοσχερή καταστροφή των υποδομών, την αρπαγή του εθνικού και πολιτιστικού μας πλούτου και το Κατοχικό Δάνειο, που μας ανάγκασε να συνάψουμε. 

Ας δούμε όμως πρώτα τι είναι το Κατοχικό Δάνειο.Το 1942, σύμφωνα με το νόμο 1586/1942 της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου, η Ελλάδα έπρεπε να αποζημιώσει τους Γερµανούς υπηκόους, για τις «ζημιές» που προκλήθηκαν στις πολεµικές τους επιχειρήσεις, επί του ελληνικού εδάφους! Ενώ δηλαδή, ο Ελληνικός λαός λιμοκτονούσε εξαιτίας της Γερμανικής Κατοχής, η κατοχική Κυβέρνηση πλήρωνε τους κατακτητές-καταστροφείς του… Για να αποπληρωθούν αυτές οι παρανοϊκές απαιτήσεις, η Ελλάδα σύναψε δάνειο με τη Διεθνή Τράπεζα, το οποίο θα έπρεπε να αποπληρωθεί όχι σε δραχμές, που πλέον λόγω του τερατώδους πληθωρισμού, είχαν χάσει την αξία τους, αλλά σε σταθερό νόμισμα ( τον Νοέµβριο του 1944 µια νέα δραχµή ισοδυναμούσε µε 50 δισ. παλαιών δραχµών). Από το 1824 µέχρι το 1932, η Ελλάδα είχε δανειστεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. Χρυσά φράγκα. Μέχρι τότε είχαμε καταβάλει, µόνο για τόκους και χρεωλύσια, 2,383 δισ. Φράγκα. Μετά το 1932 σταµατήσαμε τον εξωτερικό δανεισµό. Η κατοχή όμως, µας οδήγησε και πάλι στη Διεθνή Τράπεζα, η οποία έθεσε όρο τον διακανονισµό των προηγούμενων προπολεµικών µας χρεών. Δηλαδή, θα µας έδινε δάνειο για να ξεπληρώσουµε και πάλι τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις των προπολεµικών µας δανείων, που ήδη είχαµε ξεπληρώσει και µε το παραπάνω. Το 1962, υπό την πίεση των «Μεγάλων Δυνάμεων», η Ελλάδα αναγνώρισε τα ύψος των προπολεµικών της δανείων, σε 232 εκατ. δολάρια, ενώ αντίστοιχα το Κατοχικό Δάνειο, που μας χρωστούσε η Γερμανία, ανερχόταν μαζί με τους τόκους σε 398 εκατ. δολάρια. Και η ίδια ιστορία πάλι σήμερα βλέπουμε να επαναλαμβάνεται, με τα διεθνή ταμεία απλά να αλλάζουν όνομα και να μεταμορφώνονται από Διεθνή Τράπεζα σε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), τις «μεγάλες δυνάμεις» να παίζουν άνισα παιχνίδια σε βάρος των λαών και τους λαούς να συνεχίζουν να παραμένουν έρμαια της ίδιας ουσιαστικά οικονομικής λαίλαπας, που μαστίζει τον πλανήτη...
Το 1946 ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Τσαλδάρης διατύπωνε «την βαθυτάτην απογοήτευσιν και αηδίαν του ελληνικού λαού δια την κακομεταχείριση της Ελλάδος υπό των συµµάχων της»… Οι Γερμανικές αποζημιώσεις συνολικά, συμπεριλαμβανομένου και του Κατοχικού Δανείου, σύμφωνα με οικονομική εκτίμηση των στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδας (Απρίλιος 2014), σε δολάρια και έχοντας αφαιρέσει την πληθωριστική αξία της δραχμής, φτάνουν τα 258 εκατομμύρια δολάρια, σε τιμές Νοεμβρίου του 1941. Πολύ αργότερα η «Επανενωμένη Δημοκρατική Γερμανία», πλην του αριστερού κόμματος «Die Linke», που θεωρεί ότι η Γερμανία οφείλει να καταβάλει τις παλιές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο στην Ελλάδα, όπως έκανε στην Βουλγαρία και την Ιταλία, δεν αναγνωρίζει τις αποζημιώσεις. Η περίεργη συλλογιστική είναι, ότι τι η τότε ναζιστική Γερμανία, που λεηλάτησε και καταδίκασε την Ελλάδα στην υποανάπτυξη, έχει απολειστικά την ευθύνη, λες και ήταν άλλο κράτος. Το 1991 όμως, μετά τον πόλεμο του Κόλπου, η ίδια Γερμανία η «Δημοκρατική» , πρωτοστάτησε στον ΟΗΕ, για να υποχρεώσει το Ιράκ να καταβάλει αποζημιώσεις σε κράτη, ιδιώτες και εταιρίες, εκ των οποίων αρκετές Γερμανικές, πιθανόν γιατί εκεί διακυβεύονταν άλλα συμφέροντα... Από Ελληνικής πλευράς τώρα, όπως λέγουν οι γνωρίζοντες, πολλές καθυστερήσεις και αδράνειες παρατηρήθηκαν από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις μέχρι το 1990, οι οποίες έπρεπε να είχαν διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις, μέχρι την εποχή της επανένωσης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, εποχή που οι Γερμανοί ακόμη δεν αμφισβητούσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα η ελληνική πλευρά έπρεπε να ήταν έτοιμη, με συγκεκριμένα ποσά και με την επίκληση της ρηματικής διακοίνωσης της γερμανικής κυβέρνησης, το 1967, που έλεγε ότι ουδέποτε αμφισβήτησε τις υποχρεώσεις της. Κατόπιν, που η «Δημοκρατική» Γερμανία αξιοποίησε τα χρήματα, για την δική της ανασυγκρότηση, κατά την περίοδο της επανένωσης Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, ξεχάστηκαν και οι αποζημιώσεις και οι κάθε είδους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα.

Αυτά όσον αφορά το παρελθόν, που βρισκόμαστε όμως σήμερα; Στις 4/02/12 με μία καταδικαστική απόφαση σε βάρος της Ιταλίας, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έβαλε τέλος στην υπόθεση της διεκδίκησης από την Γερμανία πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους των Ελλήνων συγγενών θυμάτων πολέμου. Το Διεθνές Δικαστήριο έκρινε ότι η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις της απέναντι στη Γερμανία επιτρέποντας τη διεξαγωγή δικαστικών διαδικασιών με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεων από το Βερολίνο προς τα θύματα ναζιστικών εγκλημάτων, όπως αναφέρει η απόφαση. «Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ετεροδικία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος», ανακοίνωσε ο δικαστής Χισάσι Οουάντα κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στο Μέγαρο της Ειρήνης στη Χάγη! Το βασικό νομικό διακύβευμα της δίκης αφορούσε το δικαίωμα στην ετεροδικία, δηλαδή το δικαίωμα της Γερμανίας να μη δικάζεται ως κράτος από δικαστήρια άλλων χωρών και επομένως να μην αναγνωρίζει τις αποφάσεις ξένων δικαστηρίων (στην προκειμένη περίπτωση της Ιταλίας) όταν αυτά κρίνουν ότι θα πρέπει να πληρώσει για τις θηριωδίες των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Βερολίνο είχε προσφύγει στη Χάγη επιδιώκοντας την καταδίκη της Ιταλίας, με το επιχείρημα ότι τα ιταλικά δικαστήρια δεν σεβάστηκαν τη δικαστική ασυλία της Γερμανίας –ετεροδικία – όταν έκριναν υπέρ της καταβολής αποζημιώσεων προς τους συγγενείς θυμάτων του ναζισμού στην Ευρώπη. Η ιταλική πλευρά βέβαια ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ότι η ετεροδικία μπορεί να υφίσταται μόνο για την επίλυση διαφορών μεταξύ φιλικών κρατών, αλλά τελικώς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε ότι η ετεροδικία, δηλαδή δικαστικά ασυλία κράτους, υπάρχει ακόμη και όταν το κράτος διαπράττει εγκλήματα πολέμου! Πως είχε φθάσει όμως η Ελλάδα να διεκδικήσει τις αποζημειώσεις μέσω της Ιταλίας; Η Γερμανία  είχε προσφύγει κατά απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, το οποίο είχε επιδικάσει αποζημιώσεις 28 εκατ. ευρώ στους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου που σφαγιάστηκαν από τους ναζί στις 10 Ιουνίου 1944. Την προσφυγή της Γερμανίας είχε απορρίψει ο Αρειος Πάγος το 2000. Στη συνέχεια, η Γερμανία αρνήθηκε να καταβάλει τα ποσά της αποζημίωσης και έτσι η ελληνική πλευρά, διά του δικηγόρου Ιωάννη Σταμούλη, προχώρησε σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα. Ακολούθως, το γερμανικό Δημόσιο άσκησε ανακοπή, η οποία έγινε δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο. Το 2004 ο Ιωάννης Σταμούλης, επικαλούμενος κανονισμό του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κίνησε τις διαδικασίες για να κηρυχθεί εκτελεστή σε άλλο κράτος - μέλος της Ε.Ε. η ελληνική αμετάκλητη απόφαση. Επέλεξε την Ιταλία και τον Νοέμβριο του 2008 ιταλικό δικαστήριο κήρυξε εκτελεστή την απόφαση του Πρωτοδικείου της Λιβαδειάς στη χώρα αυτή. Ακολούθως, η Γερμανία προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με το ερώτημα αν η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας στους κατοίκους του Διστόμου να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία.

Και ερχόμαστε στο τώρα... Σήμερα στις 24.10.2014 μία απόφαση ιστορικών διαστάσεων από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας ενδέχεται να ανατρέψει όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα, γιατί όπως αποφάσισε, «δεν ισχύει η αρχή της ετεροδικίας των κρατών, η οποία αποκλείει τέτοιου είδους προσφυγές, όταν πρόκειται για παράνομες πράξεις ενός κράτους, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα πολέμου ή ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»... Όπως αναφέρει σχετικά η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung σε κεντρικό -πρωτοσέλιδο- άρθρο της, η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας να αναγνωρίσει σε θύματα ναζιστικών εγκλημάτων το δικαίωμα προσφυγής σε ιταλικά δικαστήρια προκειμένου να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη Γερμανία θα προκαλέσει νέες διαμάχες μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου. Ενδεχομένως, δε, θα ανοίξει το δρόμο και σε πολίτες άλλων χωρών, όπως της Ελλάδας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας για να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Η γερμανική εφημερίδα, αναμεταδίδει η Deutsche Welle, προσθέτει ότι η Γερμανία φοβάται πληθώρα προσφυγών στη δικαιοσύνη και ενδεχομένως την κατάσχεση γερμανικών περιουσιών στην Ιταλία και τον αναγκαστικό πλειστηριασμό τους. Η ετυμηγορία του Συνταγματικού Δικαστηρίου αφορά αιτήματα και προσφυγές για αποζημιώσεις Ιταλών που εκτοπίσθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία. Το όλο θέμα ξεκίνησε με προσφυγή δικαστηρίου της Φλωρεντίας, το οποίο έπρεπε να αποφανθεί σχετικά με αποζημιώσεις του γερμανικού κράτους υπέρ Ιταλών πολιτών. Και φυσικά τώρα μετά την απόφαση αυτή, αναμένεται να διευκολυνθούν οι δικαστικές διεκδικήσεις των πολιτών αυτών. Όπως παρατηρεί εξ άλλου η γερμανική εφημερίδα, «μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας κυοφορείται μια σύγκρουση με πολλές επιπτώσεις, η οποία αφορά αποζημιώσεις για εγκλήματα των ναζί». Και αυτό γιατί, όπως υπενθυμίζει η εφημερίδα, σύμφωνα με την απόφαση του ιταλικού συνταγματικού δικαστηρίου, «δεν ισχύει η αρχή της ετεροδικίας των κρατών, η οποία αποκλείει τέτοιου είδους προσφυγές, όταν πρόκειται για παράνομες πράξεις ενός κράτους, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα πολέμου ή ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Πολύ σημαντικό για το όλο θέμα είναι και το σημερινό άρθρο που δημοσιεύει η διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Der Spiegel, το οποίο αναδημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Οσα μας χρωστά η Γερμανία» από το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «Το Βήμα». Το Spiegel γράφει ότι πρόκειται για πόρισμα επιτροπής εμπειρογνωμόνων που εξετάζει κατ΄ εντολήν του υπουργείου Οικονομικών πιθανή αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από την Γερμανία. Η έκθεση 80 σελίδων είναι διαβαθμισμένη ως «άκρως μυστική». Το γερμανικό περιοδικό κάνει αναφορά και σε δημοσίευμα της εφημερίδας Το «Βήμα» η οποία πρώτη φορά βγάζει στη δημοσιότητα κάποια στοιχεία. Σύμφωνα λοιπόν με το αποτέλεσμα της έρευνας η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ αποζημιώσεις, ούτε για το κατοχικό δάνειο, ούτε για τα δεινά που υπέστη κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η έκθεση βασίζεται σε 761 τόμους από αρχειακό υλικό, μεταξύ αυτών συμφωνίες, νομοθετικά κείμενα και δικαστικές αποφάσεις. Οπως δηλώνει ο επικεφαλής της επιτροπής, Παναγιώτης Καρακούσης, οι εμπειρογνώμονες επεξεργάστηκαν 190.000 σελίδες διασκορπισμένες σε διάφορα αρχεία, πολλά εκ των οποίων βρέθηκαν στα υπόγεια δημοσίων κτιρίων. Σύμφωνα με το Spiegel, το άρθρο της ελληνικής εφημερίδας δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα ποσά, αλλά υπολογίζεται ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο. Το συνολικό ποσό των 162 δισ. ευρώ αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού ΑΕΠ και σε περίπτωση που θα καταβάλλονταν θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας. Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν τίθεται πλέον θέμα αποζημιώσεων και η ελληνική «πατάει φρένο», θεωρεί το θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο και φοβάται ότι θα μπορούσε να βλάψει τις σχέσεις της με τον πιο σημαντικό δανειστή της Ευρώπης.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι  στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκονται πλέον όλα τα στοιχεία, οι αποδείξεις και τα νομικά επιχειρήματα για τις οφειλές των Γερμανών προς τη χώρα μας, από τους Παγκόσμιους πολέμους. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα», στις 8 Μαρτίου ολοκληρώθηκε, έπειτα από έρευνα δυόμισι μηνών, το ιστορικό αρχείο για τις αποζημιώσεις που διεκδίκησαν ιδιώτες λόγω του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και όλα που αφορούν τις επανορθώσεις που δεν δόθηκαν. Το πόρισμα 80 σελίδων ήταν ένα έργο δύσκολο να συνταχθεί, όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Επιτροπής που συστάθηκε προκειμένου να συγκεντρωθεί το αρχείο, γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους Παναγιώτης Καρακούσης. «Το ιστορικό αυτό αρχείο ήταν διάσπαρτο, πεταμένο σε τσουβάλια μέσα στις αποθήκες. Ένα μεγάλο μέρος ήταν σε μια αποθήκη στα Σεπόλια, ένα άλλο μέρος των εγγράφων σε μια υπόγεια αποθήκη στο Παγκράτι και ένα μικρό μέρος φυλασσόταν στη Διεύθυνση 25 (Δ 25) στο Λογιστήριο. Η πρώτη μας δουλειά ήταν να ανασύρουμε όλους τους φακέλους με τα έγγραφα και να τα διασώσουμε. Τα συγκεντρώσαμε εδώ στο Γενικό Λογιστήριο (Πανεπιστημίου 37). Αφού διαπιστώσαμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, ζητήσαμε τη συνδρομή ειδικών των Γενικών Αρχείων του Κράτους αφενός για τη συντήρησή τους, αφετέρου για την ταξινόμηση του υλικού που έγινε με ειδική μεθοδολογία». Από τους 109 φακέλους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 93% αφορά αποζημιώσεις για τις ζημιές που προκλήθηκαν την περίοδο ουδετερότητας του Ν. 496/76, ενώ για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 91% αφορά την αποζημίωση για ομηρίες και θανάτους του ΝΔ 4178/61. Το 90% των εγγράφων αφορά τη διαχείριση υποθέσεων ιδιωτών. Οπως σημείωσε ο κ. Καρακούσης, «από τη μελέτη των εγγράφων, μόνο το 55% των επιδικασθέντων ποσών έχει καταβληθεί στους ιδιώτες. Πρόκειται για 115 εκατ. μάρκα που δόθηκαν από τους Γερμανούς σύμφωνα με τις αποφάσεις, ενώ τα υπόλοιπα ποσά (100 εκατ. μάρκα τότε) δεν καταβλήθηκαν ποτέ. Όλα αυτά, δηλαδή η αποζημίωση των ιδιωτών, προβλεπόταν στο νομοθετικό διάταγμα 4781 του 1961. Με αυτό το διάταγμα κυρώθηκε η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για την αποζημίωση των προσώπων που εθίγησαν από τα εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα διώξεως». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των λογαριασμών που τηρούσε, γνωρίζει το σύνολο των καταβολών προς τους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσό που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ. Μετά την αφαίρεση των εξόδων κατοχής που καταβάλλονταν σύμφωνα με τον νόμο που υπήρχε και όπως αυτά είχαν συμφωνηθεί με τους κατακτητές η Γερμανία έλαβε ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ. Αυτά τα ποσά είναι τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια που θα έπρεπε κατά τις Συμφωνίες του Μαρτίου του 1942 και του Δεκεμβρίου του 1942 να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου. Μόνο από την πρώτη αποτίμηση που έγινε αμέσως μετά τον πόλεμο από την Τράπεζα της Ελλάδος φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.
Και ενώ υφίστανται όλα αυτά οι σύγχρονοι «Τσολάκογλου» καιροφυλακτούν..! Την ώρα που το «Spiegel» υπολογίζει το γερμανικό κατοχικό δάνειο στα 54 δισ. ευρώ, η (δική μας) εξαμελής επιτροπή που έχει συσταθεί για τις αποζημιώσεις υπολογίζει το συγκεκριμένο ποσό στα 10 δισ. ευρώ! Οπως έγινε γνωστό χθες στη Βουλή, η επιτροπή είναι έτοιμη να εισηγηθεί «κούρεμα» μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ και, σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, το τελικό ποσό θα «πέσει» στα 10 δισ..!  Όσον αφορά δε το τι μας χρωστάνε οι Γερμανοί από τις καταστροφές των υποδομών, όπως συζητήθηκε στη Βουλή, «δεν μπορούμε να αποφανθούμε σχετικά με τα όσα μας χρωστάνε οι Γερμανοί από τις καταστροφές των υποδομών» ...γιατί «Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν καθορίστηκε πουθενά το συνολικό ποσό των αποζημιώσεων σε όλες τις πληγείσες χώρες»..! Και αυτό παρά το ότι οι Γερμανοί δια του «Spiegel» έχουν ήδη δημοσιεύσει ότι μας χρωστούν 108 δισ. ευρώ για τις συγκεκριμένες υποδομές..!

ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ..!

ΜΑΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΟΤΙ (ΑΥΤΟ)ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ...

Να θυσιαστεί και κάνας άλλος, λεβέντες μου;
Γαμώ την τρέλα μου με τις 'θυσίες του ελληνικού λαού' που μας κοπανάτε 5 χρόνια τώρα. Ποιες θυσίες, ρε σεις; Ποιες θυσίες που ούτε τον ορισμό της λέξης δεν ξέρετε; Ανοίξτε κάνα λεξικό, κλικάρετε κάναν Μπαμπινιώτη, ρωτήστε καμιά Ιφιγένεια μπας και ξεστραβωθείτε.
Η 'θυσία', πουλάκια μου αναλφάβητα, είναι οικειοθελής. Οι-κει-ο-θε-λής! Δηλαδή, θέλω – ΘΕΛΩ, λέμε – να προσφέρω κάτι: Κάτι που θα μου λείψει, κάτι που χρειάζομαι, κάτι που αγαπώ, κάτι που το πονάω. Το θυσιάζω με πόνο ψυχής - κι αυτό είναι επιλογή μου: ΜΟΥ. Όχι. ΣΟΥ. Θυσία με το πιστόλι στον κρόταφο δεν υφίσταται.
Οι αρχαίοι ημών σφάζανε στο βωμό μοσχάρι, γιατί θέλανε να το σφάξουνε. Θα μου πεις δεν ήθελε το μοσχάρι. Σωστό κι αυτό – αφού ως μοσχάρια μας αντιμετωπίζουν.
Να σας το κάνω λιανά – που έχετε κάνει την ελληνική γλώσσα σφουγγαρόπανο. Για να μιλήσετε για την δική μου τη θυσία – πρέπει πρώτα να έχετε πάρει την άδεια μου. Πρέπει πρώτα να με έχετε ρωτήσει αν θέλω κι εγώ να δεχτώ. Τότε και μόνον τότε είναι θυσία. Αλλιώς είναι βία κι εξαναγκασμός.
Για να είναι θυσία, πρέπει να έχει διεξαχθεί ο έξης διάλογος ανάμεσα σε κυβέρνηση και πολίτη:
- Τούλα, δεν πάμε καλά.
- Το πρόσεξα.
- Δε βγαίνω μάναμ. Θα το κλείσω το μαγαζί.
- Μπαίνετε μέσα, ε;
- Τι το' θελες κι εσύ το 4Χ4 το 2005, ρε Τούλα;
- Δεν ήξερα...
- Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
- Ρώταγα η καψερή αλλά μου λέγατε ψέματα.
- Ψέματα εμείς;
- Οι πρωθυπουργοί. Ο κυρ Κώστας εκείθε στα πευκάκια κι ο κυρ Γιώργος ολούθε κατά τη ρεματιά. Με φλομώσαν τα μανάρια μου.
- Ε καλά, κι αν καταστρέψαμε μια χώρα μην το κάνεις ζήτημα, νερό κι αλάτι μωρέ.
- Αλίμονο!
- Εσύ όμως, τώρα πρέπει να κάνεις μια θυσία.
- Μόνο μια;
- Κατ' αρχάς, θα σου φορολογήσουμε το διαμέρισμα δέκα φορές πάνω απ' την αξία του.
- Με κακομαθαίνετε!
- Η οποία αξία του θα πέσει στα Τάρταρα.
- Εμ, μισές δουλειές θα κάνουμε;
- Δεύτερον, θα πρέπει να σε απολύσουμε.
- Ουάου!
- Σόρι ρε Τούλα.
- Μην το ξαναπείς. Ευκαιρία να επιβλέπω προσωπικά το pool boy γιατί μου 'χει κάνει την ολυμπιακών διαστάσεων σύσκατη.
- Το γεγονός ότι θα είσαι απολυμένη δεν σημαίνει πως θα σκαπουλάρεις τους φόρους. Διπλά θα μας τα σκάσεις!
- Τι καλά, και νόμιζα πως δεν θα μου το ζητήσετε ποτέ!
- Πάμε τώρα στην επόμενη θυσία...
- Αχ, ωραία ίσα που ζεσταθήκαμε.
- Σε πειράζει το παιδί σου να είναι άνεργο;
- Αλίμονο, γιατί το σπούδασα τόσα χρόνια; Για να κάνει πλούσιους τους εσπρεσάδες και τους καπουτσινάδες της γειτονιάς.
- Αν έχει διδακτορικό, να στον βάλω ντελιβερά στα γυρόπιτα;
- Μη σας βάζω σε κόπο.
- Και τη κόρη η βιολόγος, με κονσομασιόν βολεύεται;
- Μας σκλαβώνετε!
- Τώρα αν δεν μπορέσεις να πληρώσεις και σου πάρουμε το σπίτι, μην το πάρεις προσωπικά!
- Είμ' εγώ τέτοιος άνθρωπος;
- Θα σου αφήσουμε μια κουβέρτα για να κοιμάσαι στο παγκάκι.
- Σας βάζω σε έξοδα.
- Δίνουμε παροχές εμείς, όχι αστεία!
- Βασίλισσα μ' έχετε!
- Κι ό,τι άλλο χρειαστείτε, μη διστάσετε.
- Γεια σου, ρε Τούλα λεβεντιά!
- Καμιά χρεοκοπία, καμιά απελπισία, καμιά αυτοκτονία – εδώ είμαι εγώ!
- Λοιπόν, παίρνω τη θυσία σου και να πηγαίνω σιγά σιγά...
- Να σας δανείσω και για το ταξί...
- Νοου πρόμπλεμ.
- Μα πως θα φύγετε;
- Νύχτα, Τούλα μου! Θα φύγουμε νύχτα!

                                                                                                      ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ

ΣΥΝΘΛΙΒΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ!

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΙΓΕΙ..!

Την ώρα που οι Έλληνες βλέπουν τις αποδοχές να έχουν συρρικνωθεί περισσότερο από το 50% και το βιωτικό τους επίπεδο με τις υπερφορολογήσεις και τα συναφή να έχει καταβαραθρωθεί, οι εθνικοί μας αντιπρόσωποι που διαχειρίζονται τις τύχες μας παραμένουν στο απυρόβλητο. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τον προϋπολογισμό του 2015, που εγκρίθηκε και ανέρχεται στο ποσό των 139.922.000 ευρώ, και ο οποίος είναι μειωμένος κατά περίπου 2 εκατ. ευρώ σε σχέση με τον περσινό, ήτοι έχει την αμελητέα μείωση της τάξεως του 1,39%. Σε αυτή την δύσκολη για τον λαό συγκυρία, προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση το πόσο ακριβά (800.000 ευρώ) κόστισε στη Βουλή ο αναδρομικός έλεγχος των πόθεν έσχες όσων είχαν δημόσιο αξίωμα από τη μεταπολίτευση έως σήμερα (μήπως και γι' αυτό δεν απέδωσε..;), ενώ αίσθηση προκαλεί κωδικός που προβλέπει ένα υπερβολικά μεγάλο κονδύλι (800.000 από 1.700.000 ευρώ συνολικά τα χρόνια της κρίσης) για την προμήθεια μηχανικού και λοιπού εξοπλισμού (σύστημα εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας) για τον εκσυγχρονισμό της τυπογραφικής μονάδας του Κοινοβουλίου. Στο ίδιο πνεύμα και οι περισσότερες δαπάνες, όπως το σχεδόν αμετάβλητο κονδύλι για δημόσιες σχέσεις των 428.000 ευρώ, η προμήθεια βιβλίων, συγγραμμάτων, εφημερίδων κλπ στο ύψος των 620.000 ευρώ, οι δαπάνες κινητής τηλεφωνίας στα 620.000 ευρώ, 850.000 το κανάλι της βουλής έξω η μισθοδοσία και άλλα πολλά παρόμοια...
Δυστυχώς οι ταγοί δεν εμπνέουν με το παράδειγμά τους και όσο συμβαίνει αυτό σε τίποτα θετικό δεν μπορούμε να προσδοκούμε, από την μάχη που δίνει η χώρα μας αυτή την περίοδο...

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ...

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ... ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΘΟΥΜΕ..!

Βλακεία, ρουφιανιά και προστυχιά με σήμα κατατεθέν, made in Greece, προβάλλει κατά κόρον ο Νεοέλληνας για να κρύψει την ιδία γύμνια σε παιδεία, χαρακτήρα, γενναιότητα και φιλοπατρία. Η αυτοκριτική, ο αυτοσεβασμός και η κοινωνική αλληλεγγύη αντικαταστάθηκαν από το πλιάτσικο, την αρπαχτή, τον ωχαδελφισμό, την αδιαφορία, την απάθεια και τον κυνισμό. Έννοιες, όπως Ελληνισμός, Ορθοδοξία, Πατρίδα και Συμπατριώτης, προσπαθούν κάποιοι γνωστοί-ανώνυμοι να τις εξαφανίσουν ή να τις αντικαταστατήσουν με άλλες, κάλπικες, όπως «περιφέρεια», «δωδεκαθεϊσμός», «συνέλληνας», «άριστοι» και λοιπή ευφυϊλογήματα εκείνων των πάντα αθέατων «καραγκιοζοπαιχτών» που κινούν τα νήματα της ζωής μας.

Αλήτες και ρεμάλια κυβερνούν τώρα την χώρα και κάτι τέτοιοι ή και χειρότεροι περιμένουν στον προθάλαμο της εξουσίας για να τους κληρονομήσουν. Είναι τα προϊόντα της ανακύκλωσης των διεφθαρμένων και των επιόρκων των κλαδικών, που ενώ γνώρισαν δόξα και πλούτο φορώντας τις φανέλλες του ΠΑΣΟΚ, σήμερα εμφανίζονται σαν το «νέο αίμα» που ρέει στις φλέβες ενός νέου ΠΑ-ΣΟΚ, βαφτίζοντας μάλιστα εαυτούς, «εγγυητές της ελπίδας» ....!
Είναι πάντως περισσότερο η «ελπίδα» που επιτρέπει σε κάποιους να πιστεύουν ότι και στο μέλλον δεν θα επιστρέψουν τα κλεμμένα ή ότι θα παραμείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματά τους, παρά εκείνη που τρέφουν οι ρομαντικοί, οι ιδεολόγοι και οι κακομοίρηδες που πιστεύουν και ελπίζουν ότι, όταν το «νέο αίμα» έρθει στην εξουσία, τότε αυτοί θα βρουν στον ήλιο μοίρα.

Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα δεσμεύει το σήμερα και το αύριο της ζωής μας με τις επιπτώσεις ενός χρέους, που κανείς τους δεν επιτρέπει να ελεχθεί ως προς την νομιμότητα και το μέγεθός του. Παραμυθιάζουν την νοημοσύνη που μας απέμεινε με τις δήθεν προσπάθειες που καταβάλλονται είτε διεκδικώντας τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο είτε πολεμώντας την διαφθορά, την κλεψιά και την προδοσία . Είναι εμφανής η αδιαφορία και η απάθειά τους με την οποία αντιμετωπίζεται η κοινωνική δυστυχία και η εξαθλίωση που βιώνουν καθημερινά οι συμπατριώτες μας. Δημιουργούνται χαρακώματα μίσους και φθόνου μεταξύ νέων και γέρων, πλουσίων και φτωχών, εργαζομένων και ανέργων, υγιών και αρρώστων.

Οι κομματικοί χαραμοφάηδες, που ποτέ δεν δούλεψαν για το μεροκάματο, αναγκάζονται να ανακαλύψουν πάλι τον Βελουχιώτη, την αντίσταση και όλους όσους έχυσαν το αίμα τους, πριν καν γεννηθούμε, στον βωμό των ιδανικών τους, ώστε αυτοί σήμερα να έχουν άλλοθι όταν το παίζουν «νονοί» της εργατιάς και της φτωχολογιάς. Είναι λαοπλάνοι όπως και οι «απέναντι» τους, που ενώ στα λόγια είναι πάντα πρώτοι σε πατριωτισμό και ηθική, στην πράξη πρωταγωνιστούν, με το αζημίωτο, σε κάθε εθνική προδοσία και λαμογιά.

Δεν υπάρχει ξένη κατοχή ..., θαυμάζουμε τη γερμανική λογική, θεωρούμε τους Γερμανούς φίλους μας και αποδεχόμαστε τους ξένους επιτρόπους στα υπουργεία μας ..., διαπραγματευόμαστε τα μνημόνια που δεν σκίσαμε και δεν είμαστε μπαταχτσήδες ...., παραμένουμε στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στο €υρώ και «θα» διεκδικήσουμε, εν καιρώ, τις γερμανικές αποζημιώσεις ..., δεν κυνηγάμε κλέφτες και προδότες, άσχετα αν αυτοί είναι πολιτικοί, ένστολοι, δικαστικοί ή επιχειρηματίες και δεν απαιτούμε την επιστροφή των κλεμμένων στα δημόσια ταμεία ..., είναι λίγα παραδείγματα από τα άπειρα σημεία στα οποία συμφωνούν (προγραμμματικά και ουσιαστικά) τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Λένε τις ίδιες αρλούμπες με την διαφορά, ότι στο «ΟΧΙ» των δανειστών σε ένα κούρεμα του χρέους, ενώ ο Σαμαράς θα αντιδράσει με ένα «έχει ο Θεός», ο Τσίπρας αποφάσισε να κάνει αντάρτικο στα ανύπαρκτα βουνά πέριξ του Βερολίνου και των Βρυξελλών.

Η Ελλάδα αποτρελλάθηκε την ίδια ώρα που οι «μουρλοί» της εξαφανίζονται. Οι επαγγελματίες ρουφιάνοι και οι θρασύδειλοι ραγιάδες, βολεμένοι και μη, πήραν στην κοινωνία το πάνω χέρι, καταπνίγοντας κάθε φωνή ή προσπάθεια αντίδρασης. Με καταγγελίες, αγωγές, απεργίες και κάθε είδος ακτιβισμού, εκτός των εντυπώσεων, δεν πέφτει το καθεστώς της Γερμανικής κατοχής αλλά είναι καταδικασμένο στην Ελλάδα να παραμένει στην εξουσία, άσχετα αν αυτός που κυβερνά ονομάζεται Τσίπρας, Κουτσούμπας, Καμμένος, Μπακογιάννη, Βορίδης ή Μιχαλολιάκος. Σε κατεχόμενη χώρα επικρατεί η προπαγάνδα και το δίκαιο των δυνάμεων κατοχής. Σε καθεστώς «ολίγης» δημοκρατίας διεξάγονται εκλογές «μερικής» εντιμότητας, το άθροισμα δε της δύναμης της ψήφου των πολιτών, την μέρα των εκλογών, αποτελεί προϊόν "ολικής" βλακείας.

Ο αγώνας που οδηγεί στην απελευθέρωση της πατρίδος, στην επαναφορά της νομιμότητας και στην ίδρυση ενός κράτους δικαίου με θεσμούς αντάξιους της Ιστορίας μας, θα είναι ακανθώδης και επίπονος αλλά επιτυχής αν στηριχθεί στην εθνική συσπείρωση και γίνει αποδεκτή η βοήθεια της φίλης Ρωσίας.

Υπάρχουν πολλές προτάσεις, σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο, που οδηγούν στην λύση του Ελληνικού προβλήματος, με την διαφορά ότι κανείς έως τώρα δεν τόλμησε να τις προβάλλει. Απαιτούνται καθαρές σκέψεις, άφοβες γνώμες, θαρραλέες αποφάσεις και γενναίες αντιδράσεις που προϋποθέτουν την ύπαρξη παιδείας, χαρακτήρα, μούρλιας, θέλησης, ανδρείας, ανιδιοτέλειας και μυαλού, ... πολύ μυαλού, .... τσουτσουνάτου μυαλού ....!

                                                                             Φιλικός, Πάνος Γιαννακουλόπουλος
                                                                                             (Νέα Φιλική Εταιρεία)

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ...ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ...

Για όσους ακόμη θέλουν να διατηρούν την αυταπάτη, ότι αυτοί που μας κυβερνούν μας "διασώζουν" και δεν μας οδηγούν στην καταστροφή, που ισοδυναμεί με την χρεωκοπία και το ξεπούλημα της Ελλάδας, δεν έχουν παρά να ρίξουν μία ματιά στα νούμερα. Πραγματικά οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους...

Το 2009 μπήκαμε στο μνημόνιο με ποσοστό χρέους ως προς το ΑΕΠ 130% και σήμερα έχουμε 180%. Τότε το ΑΕΠ ήταν 236 δις και σήμερα μόλις μετά βίας 180. Τότε το ποσοστό ανεργίας ήταν 9% και σήμερα 27%... Αν σε αυτά συνυπολογήσουμε ότι η οικονομία, αυτά τα χρόνια, έχασε 60 δις, χωρίς να υπολογισθεί η διαρροή καταθέσεων στο εξωτερικό, ότι χάθηκαν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας και ότι οι πολίτες χρωστούν στο δημόσιο 70 δις, τότε είναι φανερό ότι οι κυβερνώντες μας ταξιδεύουν στο ταξίδι στην "κόλαση" χωρίς μάλιστα επιστροφή..!


Δείτε και το παρακάτω σχετικό βίντεο.

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΣΘΕΝΕΙ ΒΑΡΕΩΣ...

7 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε έναν πλανήτη... Τα 3,5 δισεκατομμύρια, οι μισοί δηλαδή, να ζουν εξαθλιωμένοι και να τους λείπει ακόμη και το νερό ή το στοιχειώδες φαγητό... Και μόνον 2.000 άνθρωποι να αντλούν και να συσσωρεύουν όλο τον πλούτο του... Ένας καρκινικός όγκος κατασπαράσσει την ανθρωπότητα... Θα τον σταματήσει κάτι ή θα την καταστρέψει;

 

 

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ "ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ" ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ..!

 Δυστυχώς στη χώρα μας, παρ' όλα τα δεινά που έχουμε υποστεί, εξακολουθούν να 'βασιλεύουν" οι ανίκανοι..! Ως πότε..;

Σ' αυτή τη χώρα, υπάρχουν οικογένειες με παιδιά που ζουν σε αυτοκίνητο γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο. Υπάρχει πατέρας που παρέδωσε το παιδί του στην Εφορία γιατί δεν είχε να πληρώσει. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται από τα συσσίτια, που περιθάλπτονται στα κοινωνικά ιατρεία, που κοιμούνται στα παγκάκια.
Σ΄ αυτή τη χώρα ο Πρωθυπουργός μοιράζει το πλεόνασμα που προέρχεται από τους απολυμένους και τους άνεργους, στους δικαστικούς και τους ένστολους. Σ΄ αυτή τη χώρα ο Πρόεδρός της μιλάει για μερική κρίση της Δημοκρατίας. Σ΄ αυτή τη χώρα ο Πάγκαλος προσπάθησε να μας κάνει όλους συνένοχους με το "μαζί τα φάγαμε". Σ΄ αυτή τη χώρα ζει και βασιλεύει ο Τζαμτζής που δεν θα γινόταν πολιτικός για 2.000 ευρώ, η Βούλτεψη που μιλάει με τις γάτες, η Κούρκουλα που μας δείχνει με το δάχτυλο, ο Γιώργος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Γιακουμάτος που μας λέει παγώνια για τις αγορές μας στο σούπερ μάρκετ, ο Κυριάκος που μας παραδίδει μαθήματα ηθικής και αξιοκρατίας..Ο Βορίδης που μας χωρίζει σε καλούς και κακούς Ελληνες, ο Χρυσοχοϊδης που υπέγραψε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει...Σ΄ αυτή τη χώρα ζουν και βασιλεύουν ο Αδωνις, ο Ταμήλος, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Βαρβιτσιώτης....οι δημοσιογράφοι-αρωγοί της κυβερνητικής προσπάθειας.
Αυτή η χώρα κυβερνάται από φαύλους, τιποτένιους, ελεεινούς και πολλές φορές κάτω της μέτριας νοημοσύνης, πολιτικούς. Εστω και ένας να είναι άστεγος και πεινασμένος, έστω και ένα παιδί να μην έχει πρόσβαση στο σχολείο, είναι ανίκανοι και πολύ λίγοι για να ορίζουν τις τύχες μας.
Εχουν στριμώξει το λαό στη γωνία τόσα χρόνια, τον φτύνουν, τον λοιδωρούν, τον συκοφαντούν, τον εξευτελίζουν τον κοροϊδεύουν. Ως πότε;

                                                                   (Από τον "τοίχο" της δημοσιογράφου Λόλα Μέγα)

 

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ"..!

Στοιχεία για την υπερσυγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ στην Ελλάδα το 1% συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου. Η τράπεζα προειδοποιεί πως η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ύφεση.

Τα στοιχεία για την Ελλάδα καταδεικνύουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%.

Στην έκθεση, που δημοσιεύτηκε στον Guardian, αναφέρεται πως ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί σε νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρις δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρις, τη μεγαλύτερη από το 2007. Όπως σημειώνεται στην έκθεση «συνολικά το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου. Στον αντίποδα, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου και το κορυφαίο 1% διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού».

Σύμφωνα με την Ημερησία, οι αναλυτές της ελβετικής τράπεζας διαπιστώνουν πως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα οι διαφορές στον πλούτο συρρικνώθηκαν στις χώρες με υψηλά εισοδήματα, αλλά η τάση αυτή μπορεί να έχει αρχίσει να αντιστρέφεται. Η ανισότητα υποχώρησε ανεπαίσθητα σε πολλές χώρες πριν από την οικονομική κρίση, αλλά τείνει να αυξάνεται από το 2008 και έπειτα, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των νοικοκυριών (34,7%) συγκεντρώνεται, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, στη Βόρεια Αμερική. Η Ευρώπη βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 32,4% και ακολουθεί η περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού (χωρίς την Κίνα), με 18,9%. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της Ημερησίας, ο συνολικός πλούτος την Κίνα αυξήθηκε κατά 715 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3,5% μέσα σε έναν χρόνο. Υποχώρηση καταγράφεται στην Ινδονησία (-260 δισεκ. δολάρια), στην Αργεντινή και τη Ρωσία (-135 δισεκ. δολάρια στην καθεμία) και την Τουρκία (-100 δισεκ. δολάρια).

Σχετικά με τους εκατομμυριούχους, οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους το 41% των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ συνολικά ο αριθμός των εκατομμυριούχων στον κόσμο θα φτάσει τα 53,2 εκατομμύρια το 2019. Οι πέντε πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τον μέσο πλούτο ανά ενήλικο κάτοικο είναι κατά σειρά η Ελβετία, η Αυστραλία, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ και η Σουηδία.

Αφορμή γι αυτό το post αποτελεί ένα σενάριο που διακινείται τις τελευταίες ημέρες αναφορικά με την προεδρική εκλογή και το «τρικ» που βρήκε ο αντισυνταγματολόγος Βενιζέλος, για να κοντύνει τον άφταστο για την ώρα πήχυ των 180 βουλευτών (βλέπε ρεπορτάζ εδώ). Ποιο ήταν αυτό; Ο μη συνυπολογισμός των προφυλακισθέντων βουλευτών της Χ.Α. στον συνολικό αριθμό των βουλευτών.

Τα ορίζει το άρθρο 32 παρ. 3 του Σ; Ότι «Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών». Παρόμοια διατύπωση επιφυλάσσει το Σύνταγμα και για την δεύτερη ψηφοφορία, ενώ στην τρίτη αλλάζει την διατύπωση από «συνολικού αριθμού των βουλευτών» σε «όλου αριθμού των βουλευτών». Καταλαβαίνει κανείς, χωρίς να είναι απαραίτητα συνταγματολόγος, όταν εννοούμε «όλου αριθμού των βουλευτών», εννοούμε όλων, δηλαδή και των 300.

Ο Βενιζέλος τι θέλει να πετύχει; Την μη συμπερίληψη των προφυλακισθέντων βουλευτών της Χ.Α. στο «συνολικό αριθμό των βουλευτών», άρα από 300 να πέσει ο αριθμός στο 292 ή 293 π.χ., επομένως η πλειοψηφία των 3/5 από 180 να πέσει εκεί γύρω στο 174, 175. Το βασικό και εύλογο επιχείρημα που ακούγεται είναι ότι αν ο συντακτικός νομοθέτης ήθελε να επιφυλάξει άλλη διατύπωση από το «όλο αριθμό των βουλευτών», θα επέλεγε την λέξη «παρόντες», όπως γίνεται με την ψήφο εμπιστοσύνης. Για να επιλέξει ο συντακτικός νομοθέτης την διατύπωση αυτή, καθώς και τον χαρακτήρα της ειδικής συνεδρίασης, θέλει να μας πει ότι λόγο στην κορυφαία πολιτειακή λειτουργία έχουν όλοι οι βουλευτές και όχι μονάχα οι παρόντες.

Το post όμως θα εστιάσει σε δύο άλλα ζητήματα, τα οποία πιθανόν θα ακουμπήσει ο Βενιζέλος για να στηρίξει το επιχείρημά του και έχει έχουν να κάνουν με δύο ερωτήσεις:

Αφενός, οι βουλευτές της Χ.Α. επειδή είναι προφυλακισμένοι, έχουν απωλέσει την βουλευτική ιδιότητα;

Και αφετέρου,

Το ότι είναι στην φυλακή σημαίνει ότι η έδρα έχει κενωθεί, άρα επιτρέπεται η μείωση του όλου αριθμού των βουλευτών;

Καταρχάς να επισημάνουμε ότι αυτή η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη στα συνταγματικά χρονικά, εντούτοις το Σύνταγμα μέσα από μια σειρά διατάξεων βάζει φρένο σε όποιος σχεδιασμούς του Βενιζέλου. Ειδικότερα:

Η διάρκεια της ζωής της Βουλής συμπίπτει με το χρονικό διάστημα για το οποίο εκλέγονται οι βουλευτές (άρθρο 53 παρ. 1 Σ). Η βουλευτική περίοδος είναι καταρχήν τετραετής , η αφετηρία της εντοπίζεται στην ημέρα διεξαγωγής της ψηφοφορίας στις γενικές εκλογές και το πέρας της με τη συμπλήρωση του συνταγματικά καθορισμένου χρόνου, εκτός κι αν προκηρυθούν πρόωρες εκλογές. Αυτό τι σημαίνει πρακτικά; Ότι οι χρυσαυγίτες είναι βουλευτές από το βράδυ των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012. Η ορκομωσία του άρθρου 59 παρ. 1 του Σ δεν αποτελεί τυπική προϋπόθεση κτήσης της βουλευτικής ιδιότητας, αλλά πανηγυρική θα λέγαμε ανακήρυξή της (μιας και το άρθρο λέει ρητά «οι βουλευτές).

Άρα οι χρυσαυγίτες θα είναι βουλευτές και μέχρι την 17η Ιουνίου 2016 ή μέχρι την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών. Οι χρυσαυγίτες εξελέγησαν βουλευτές επειδή συνέτρεξαν τα θετικά προσόντα εκλογιμότητας (ελληνική ιθαγένεια, δικαίωμα του εκλέγειν, ηλικία των 25 ετών, άρθρο 55 παρ. 1 του Σ). Αυτοδίκαιη έκπτωση από το αξίωμά τους συμβαίνει μόνο όταν χάνεται απ' αυτά τα τρία θετικά προσόντα. Και να εξηγηθούμε: το δικαίωμα του εκλέγειν στερείται μόνο όταν υπάρχει αμετάκλητη καταδίκη. Πιστεύει κανένας ότι θα έχουμε αμετάκλητη καταδίκη των προφυλακισθέντων μέχρι την προεδρική εκλογή τον Φεβρουάριο του 2015; Όχι βέβαια. Άρα οι χρυσαυγίτες βουλευτές εξακολουθούν να έχουν την βουλευτική ιδιότητα.

Θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος: Και μα καλά, πότε ένας βουλευτής μπορεί να στερηθεί της βουλευτικής του ιδιότητας; Η απάντηση είναι σε 5 περιπτώσεις και οι οποίες είναι κατά σειρά:

Α) Ο θάνατος
Β) Η παραίτηση
Γ) Η λήξη της βουλευτικής περιόδου ή η διάλυση της Βουλής
Δ) Η ακύρωση της εκλογής από το ΑΕΔ και όπως είπαμε παραπάνω
Ε) Η έκπτωση

Βλέποντας κανείς τα παραπάνω, μπορεί κανείς να πει ότι συντρέχει κάποιος λόγος απώλειας της βουλευτικής ιδιότητας; Σίγουρα όχι, αφού και η παραίτηση συγκαταλέγεται στον σκληρό πυρήνα των δικαιωμάτων-ελευθεριών του βουλευτή. Δεν μπορεί άλλος να παραιτήσει τον βουλευτή, παρά μόνο ο εαυτός του και η συνείδησή του.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε ότι οι προφυλακισθέντες χρυσαυγίτες είναι βουλευτές, πάμε τώρα στο έτερο ζήτημα που έχει να κάνει με την κένωση έδρας.

Καταρχάς να πούμε πότε έχουμε κένωση έδρας. Σε δύο περιπτώσεις:

Α) Παραίτηση

Β) Έκλειψη, αιφνίδια και, ιδίως για λόγους υγείας

Για την ώρα κανένας χρυσαυγίτης δεν έχει εκδηλώσει την θέληση να παραιτηθεί, ενώ ως προς την ερμηνεία της έκλειψης, ίσως είναι το παραθυράκι που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ο Βενιζέλος. Το Σύνταγμα έχει συνδέσει την έκλειψη με τους λόγους υγείας. Μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι έκλειψη μπορεί να συμβαίνει και για έναν βουλευτή που δεν εμφανίζεται στην Βουλή επειδή είναι στην φυλακή και δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του. Εντούτοις η βουλευτική ιδιότητα δεν μπαίνει στο ζύγι.

Αποδείξαμε παραπάνω ότι οι χρυσαυγίτες βρέξει χιονίσει είναι εκλεγμένοι βουλευτές. Αβλεψία του Συντάγματος; Πιθανόν, ωστόσο ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 πίστευε ότι δεν θα επαναληφθεί το προδικτατορικό φαινόμενο βουλευτές της Αριστεράς να είναι φυλακισμένοι από το παρακράτος της Δεξιάς.

Αφού απορρίψαμε το ενδεχόμενο της έκλειψης, ας εξετάσουμε το ενδεχόμενο της παραίτησης, που όμως ελλοχεύει και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία. Τι λέει σαφώς το Σύνταγμα στο άρθρο 53 παρ. 2; Ότι «Βουλευτική έδρα που κενώθηκε μέσα στο τελευταίο έτος της περιόδου δεν συμπληρώνεται με αναπληρωματική εκλογή, όταν απαιτείται κατά τον νόμο, εφόσον οι κενές έδρες δεν είναι περισσότερες από το ένα πέμπτο του όλου αριθμού των βουλευτών». Αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Ότι μέχρι την 17η Ιουνίου 2016, που λήγει η βουλευτική περίοδος, η κένωση της έδρας σημαίνει αναπλήρωσή της. Και πώς γίνεται αυτό; Με αντικατάσταση του παραιτηθέντος βουλευτή από τον αμέσως επιλαχόντα ή αν αρνηθούν όλοι οι επιλαχόντες, αναπληρωματική εκλογή στην εκλογική περιφέρεια που κενώνεται η έδρα.

Τι μας θυμίζει αυτό; Την παρελθούσα απόπειρα μεθόδευσης των χρυσαυγιτών να παραιτηθούν μαζικά από την βουλευτική τους ιδιότητα και να προκληθούν αναπληρωματικές εκλογές σε πολλές μείζονες εκλογικές περιφέρειες. Ο Βενιζέλος τι θέλει να πετύχει; Η κένωση της έδρας να μην συνοδευτεί από αναπληρωματική εκλογή, το οποίο είναι καταφανέστατα αντισυνταγματικό, γιατί δεν βρισκόμαστε έναν χρόνο πριν από την λήξη της βουλευτικής περιόδου, αλλά 1,5 και πλέον!

Με απλά λόγια: Μέχρι την 17η Ιουνίου του 2015 για κάθε έδρα που κενώνεται, θα πρέπει να ακολουθεί αντικατάσταση βουλευτή ή αναπληρωματική εκλογή. Από την 17η Ιουνίου του 2015 και έπειτα, μπορούν να κενωθούν έδρες μέχρι τον αριθμό 60. Ωστόσο η προεδρική εκλογή είναι τον Φεβρουάριο, οπότε οι προϋποθέσεις δεν θα έχουν επέλθει σε καμία περίπτωση γιατί: α) δεν συντρέχουν οι όροι κένωσης (παραίτηση-έκλειψη), β) αλλά ακόμα κι αν από τα μαλλιά συντρέξουν, πρέπει να γίνει οπωσδήποτε αναπληρωματική εκλογή, η οποία πρέπει να είναι υποχρεωτική και άμεση, γιατί δεν βρισκόμαστε στο τελευταίο έτος της βουλευτικής περιόδου.

Καταληκτικά, ευτυχώς που το Σύνταγμα είναι ο καλύτερος φύλακας στον εμπνευστή των «ομοιόμορφων, αλλά όχι ομοιόχρωμων» ψηφοδελτίων. Η εκλογή ΠτΔ είναι μια κορυφαία θεσμική λειτουργία και είναι αδιανόητο να καταπατηθεί το Σύνταγμα, χρησιμοποιώντας αυτούς που το αρνούνται, για να κερδίσεις λίγους μήνες παραπάνω εξουσίας..

- See more at: http://www.epikairo.gr/index.php/en/apopsi/item/8882-to-syntagma-os-fylakas-apenanti-ston-antisyntagmatologo-venizelo#sthash.jTWKyL6m.dpuf

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΠΩΣ ΜΑΣ ΕΡΡΙΞΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ-ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΩΣ ΜΕΘΟΔΕΥΘΗΚΕ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ... ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ, ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ" ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ...

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Real News, "τα δυο πρώην μέλη του Δ.Σ της Στατιστικής Υπηρεσίας Ζωή Γεωργαντά και Νικόλαος Λογοθέτης με αναφορά τους προς το Εφετείο Αθηνών καταγγέλλουν μεθοδεύσεις των δικαστικών Αρχών για να «απαλλαγούν» των ευθυνών τους ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο πρώην υπουργός Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που κατηγορούνται ότι διόγκωσαν τεχνητά το έλλειμμα του 2009 για να οδηγήσουν τη χώρα στο μνημόνιο". Όπως υποστηρίζεται στο δημοσίευμα, από τη δικογραφία έχει αφαιρεθεί ουσιώδες μαρτυρικό υλικό που είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη άσκηση ποινικής δίωξης από τους οικονομικούς εισαγγελείς κκ Πεπόνη και Μουζακίτη και που αθωώνει τους κατηγορούμενους, μεταξύ αυτών και τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, ενώ παράλληλα απαλλάσσει τους Γιώργο Παπανδρέου και Γιώργο Παπακωνσταντίνου από τις πολιτικές ευθύνες. 

Στο υπόμνημα που έχει ημερομηνία 16 Μαΐου 2014 και κατατέθηκε στις 27 Μαΐου 2014 αναφέρεται χαρακτηριστικά: "Μελετώντας την ως άνω δικογραφία διαπίστωσα ότι έχει αφαιρεθεί ουσιώδες μαρτυρικό υλικό. Παράλληλα έχουν αφαιρεθεί οι ένορκες καταθέσεις του βασικού μάρτυρα κατηγορίας, δρα Νικολάου Στρόμπλου, διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ και μόνου καθ' ύλην υπεύθυνου για τον υπολογισμό του δημόσιου χρέους και ελλείμματος, καθώς και η ένορκη κατάθεση του ιδίου ενώπιον της ανακρίτρια κ. Πεδιαδίτη". Επίσης λείπουν "οι ένορκες καταθέσεις πραγματογνωμοσύνης των βασικών μαρτύρων κατηγορίας κκ Λογοθέτη, Γεωργαντά και Στρόμπλου που κατατέθηκε στους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζακίτη και αφορούσαν στο περιεχόμενο των φακέλων που είχε υποβάλει στη Βουλή ο κ. Γεωργίου και οι οποίοι είχαν διαβιβαστεί στο ΣΔΟΕ, διότι ο κ. Γεωργίου ισχυριζόταν ότι περιελάμβαναν όλες τις απαιτούμενες μελέτες που όφειλε κατ' εντολή του να έχει εκπονήσει η ΕΛΣΤΑΤ πριν προβεί σε οιαδήποτε βεβαίωση του ύψους του δημοσίου χρέους και ελλείμματος της χώρας το 2009".

Οι καταγγελίες του κ. Λογοθέτη και της κ. Γεωργαντά προχωρούν ακόμα παραπέρα καθώς αναφέρονται και στις καταθέσεις των Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου. "Παρουσιάζουν περίεργα σημεία που ίσως οδηγήσουν στην ακυρότητά τους και τα οποία συνίστανται στο ότι οι καταθέσεις αυτές υποδηλώνουν ότι εστάλησαν στην κ. Πεδιαδίτη εν ενθέτω χρόνο για τους μάρτυρες αυτούς και όχι ενώπιόν της», αναφέρουν τα δύο πρώην στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ". Και συνεχίζουν: "Περιέχουν δε υπογραφές που είναι διαφορετικές μέσα στο ίδιο κείμενο ενώ ακόμα και η γραμματοσειρά της εισαγωγής και του κλεισίματος της κατάθεσης είναι διαφορετική, γεγονός που δείχνει ότι συντάχθηκαν σε διαφορετικό τρόπο από αυτόν της διεξαγωγής της ανάκρισης".

Κατόπιν όλων αυτών, τα πρώην στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ Ν. Λογοθέτης και Ζ. Γεωργαντά ζητούν την ανασύσταση της δικογραφίας ή τη συμπλήρωσή της με συνέχιση της κύριας ανάκρισης από άλλον ανακριτή, καθώς το συγκεκριμένο ανακριτικό υλικό είναι κρίσιμο για τη στοιχειοθέτηση των παραβάσεων καθήκοντος. Ο κ. Λογοθέτης μάλιστα όπως είχε ήδη καταγγείλη από τις 10/10/2010 υποδεικνύει τον πρόεδρο της "ΕΛΣΤΑΤ" Α. Γεωργίου ως τον κυρίως υπεύθυνο για την μεθόδευση της εισόδου μας στην "κόλαση του μνημονίου".

Δείτε παρακάτω την "διαμαρτυρία" του αυτή καθώς και μία αποκαλυπτική συνέντευξη για το ίδιο θέμα που έχει δώσει στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".

* Ο κ. Ανδρέας Γεωργίου ισχυρίστηκε στους δικαστές ότι είχατε προσωπική αντιδικία. Γνωριζόσασταν και πριν και είχατε αντιδικία προσωπική ή μήπως εννοεί ότι αποκτήσατε προσωπική αντιδικία εντός της ΕΛΣΤΑΤ στο τρίμηνο που μείνατε, και ποια είναι η βάση της αντιδικίας;

- Δεν είχα ουδεμία επαγγελματική ή φιλική σχέση με τον κ. Γεωργίου πριν από τον Ιούνιο του 2010. Οι αντιδικίες μαζί μου -και όχι μόνο μαζί μου, αλλά με τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ.- αρχίσανε πολύ γρήγορα, μετά την πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ., στις 3 Αυγούστου 2010. Πριν ακόμη από τη χρονική περίοδο των σημαντικών διαφωνιών μαζί του σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του ελλείμματος του 2009, έγιναν προφανείς σε όλους μας οι σοβαρές αδυναμίες του στη σωστή άσκηση των καθηκόντων του ως προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Εσωκλείω έγγραφο με αυτές τις αδυναμίες που απετέλεσε μέρος μιας επιστολής που έστειλα στις 10.10.2010 στον κ. Πλασκοβίτη, διαμαρτυρόμενος για μια συμπεριφορά πλήρους αυθαιρεσίας εκ μέρους του Γεωργίου, και για «ενέργειες που αντιβαίνουν κάθε έννοια λογικής αλλά και διοικητικής δεοντολογίας, και που δεν συνάδουν με την τόσο σημαντική θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ».

* Οταν ανέβηκε στην εξουσία ο Γιώργος Παπανδρέου είχατε πιστέψει ότι υπήρχαν χρήματα και θα γινόταν νοικοκύρεμα της χώρας και, αν ναι, από πότε και για ποιο λόγο αρχίσατε να αμφιβάλλετε;

- Πάντα πίστευα ότι η Ελλάδα χρειαζόταν νοικοκύρεμα στα δημοσιονομικά της και μεταρρυθμιστικές επεμβάσεις στο δημόσιο τομέα, αλλά δεν πολυπίστεψα το «λεφτά υπάρχουν» καθ' όσον, αν υπήρχαν, δεν θα είχαμε ανάγκη νοικοκυρέματος! Και επιπλέον, αν υπήρχαν λεφτά, γιατί καταλήξαμε στο Μνημόνιο και στη σχετική δανειακή σύμβαση του Μαΐου του 2010; Βέβαια, αν η πρώτη αμφισβήτησή μου για το «λεφτά υπάρχουν» προέκυψε λόγω της μη αποφυγής του πρώτου Μνημονίου, η πρώτη αμφισβήτησή μου για το αν έπρεπε να μπούμε στο Μνημόνιο προέκυψε όταν άρχισα να βλέπω τις προσπάθειες του Γεωργίου να «φουσκώσει» περαιτέρω το έλλειμμα του 2009 στο 15,4%, αντί να κάνει το αντίθετο που περιμέναμε ότι θα κάνει: να ερευνήσει, δηλαδή, αν ήταν πραγματικά σωστό το ήδη υψηλό ποσοστό του 13,6% του ελλείμματος λόγω του οποίου «μπήκαμε» στο πρώτο Μνημόνιο.

* Στο βούλευμα οι εφέτες αναφέρονται και στο swap της Γκόλντμαν Σακς του 2001, με το οποίο μπήκαμε, κρύβοντας έλλειμμα, στο ευρώ. Στις ΗΠΑ, η Γκόλντμαν Σακς κατηγορήθηκε γι' αυτό και υποστήριξε ότι για να κάνει αυτή τη «δουλειά» πήρε αμοιβή 1 δισ. δολάρια. Οταν ρωτήθηκε σχετικά είπε ότι εκείνη κράτησε τα 735 εκατομμύρια και για τα άλλα 265 είπε «ρωτήστε την ελληνική κυβέρνηση για το ποιοι πήραν αυτό το ποσό». Σχετική έρευνα γι' αυτή την υπόθεση έκανε η ελληνική Δικαιοσύνη, με τον εισαγγελέα Γιάννη Αγγελή. Τι γνωρίζετε εσείς γι' αυτό το σκέλος της υπόθεσης;

- Εφ' όσον υποστήριξε κάτι τέτοιο η ίδια η Γκόλντμαν Σακς εγώ δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω! Και δεν μπορώ να ξέρω ποιος ωφελήθηκε με το ποσό της «προμήθειας» των 265 εκατομμυρίων - καλό θα ήταν πάντως να ερωτηθεί η τότε ελληνική κυβέρνηση για το ποιοι πήραν αυτό το ποσό. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι το τότε swap του Σημίτη (που έγινε για να μπούμε στο ευρώ) ήταν αξίας περίπου 2,8 δισεκατομμυρίων το 2001 και κατέληξε να «κοστίζει» 21 δισεκατομμύρια το 2009. Ηταν τότε που ο κ. Radermacher, διευθυντής της Eurostat, αποφάσισε να το διαιρέσει διά 4 και να «φορτώσει» το ένα τέταρτο αυτού του ποσού στο έλλειμμα του 2009 - μία ενέργεια τελείως αυθαίρετη, που έγινε για πρώτη φορά τότε, και μόνο για την Ελλάδα - αλλά για καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα που είχε καταφύγει σε παρόμοιες αλχημείες με swaps. Αυτό αποτέλεσε την πρώτη προσωπική μου διένεξη με τον Γεωργίου, όταν υποψιάστηκα, δηλαδή, ότι προετοιμαζότανε μια «εμπλοκή» του swap του 2001 με το έλλειμμα του 2009! Το έναυσμα για αυτή την υποψία ήταν ένα πολύ αρνητικό δημοσίευμα του ιδίου του Radermacher στις 8.9.2010 στο Bloomberg σχετικά με τη δήθεν καθυστέρηση της Ελλάδας να αποκαλύψει τις «μυστικές» συμφωνίες με τα swaps, ώστε να αποκαλυφθεί το πραγματικό χρέος! Αποτέλεσμα, μάλιστα, του δημοσιεύματος ήταν να εκτιναχτούν τα spreads δεκαετών ομολόγων στις 980 μονάδες βάσης ενώ μέχρι τότε έδειχναν τάσεις αποκλιμάκωσης. Ωσάν κάποιος να ήθελε με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει να ξαναβγούμε στις αγορές για τις δανειακές μας ανάγκες και να μείνουμε υποταγμένοι στην τρόικα! Υπενθυμίζω ότι μετά την ανακοίνωση της Eurostat και της μονοπρόσωπης ΕΛΣΤΑΤ του Γεωργίου για το τελικό ποσοστό του ελλείματος του 15,4% τον Νοέμβριο του 2010, τα spreads ξεπέρασαν τις 3.000 μονάδες! Και ήταν τότε που «νομιμοποιήθηκε» το πρώτο Μνημόνιο και επιβλήθηκαν τα επαχθή μέτρα, από τα οποία ακόμη υποφέρουμε σήμερα.

* Οταν κάνατε συνεδρίαση στην ΕΛΣΤΑΤ, είχατε μπροστά σας πίνακες ή εκθέσεις του υπουργείου Οικονομικών ή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ή φακέλους με το χρέος αναλυτικά σε κάθε δανειστή, όπως γίνεται σε τόσο σοβαρά όργανα και σοβαρές υποθέσεις;

- Το μόνο πράγμα που είχαμε μπροστά μας σε κάθε συνεδρίαση της ΕΛΣΤΑΤ ήταν η ατζέντα των θεμάτων που ο Γεωργίου ήθελε να συζητήσουμε, έχοντας απαγορεύσει τη συζήτηση οποιουδήποτε ζητήματος που προτείναμε εμείς. Θέταμε εγγράφως θέματα που θέλαμε να συζητήσουμε, και ζητούσαμε την εμπλοκή μας στις συναντήσεις με την Eurostat για τον υπολογισμό του ελλείμματος, αλλά τα αιτήματά μας έπεφταν στο κενό!

* Εν τέλει, την Ελλάδα χτύπησε μια κρίση, όπως τις ΗΠΑ το 2008, ή μήπως κατασκεύαζαν κάποιοι μια κρίση -με υπερδανεισμό ή άλλον τρόπο-, για να χτυπήσει όταν δοθεί κάποιο σύνθημα;

- Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ήταν έξωθεν σχέδιο, συνωμοσία, πείραμα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, όπως λέει μια αγγλική ρήση: «it takes two to tango». Αν δεν υπήρχε ο έσωθεν «πρόθυμος συνεργάτης» για να προετοιμάσει το έδαφος για την εφαρμογή του όποιου έξωθεν «σχεδίου», δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε. Και ο μόνος επιστημονικός τρόπος προετοιμασίας του εδάφους για το Μνημόνιο ήταν το φούσκωμα του ελλείμματος, κάτι που οδήγησε την οικονομική αξιοπιστία της χώρας μας στα Τάρταρα και τα spreads στα ύψη. Εξ ου και η είσοδος και η παραμονή μας στα Μνημόνια της τρόικας, καθώς και η επιβολή των επαίσχυντων μέτρων. Διότι μια παράγραφος του πρώτου Μνημονίου, για όσους τέλος πάντων το διάβασαν -διότι άκουσα ότι κάποιοι το ψήφισαν χωρίς καν να το διαβάσουν!- φέρεται να λέει ότι τα μέτρα που θα λαμβάνονταν, θα προσαρμόζονταν στα στοιχεία που θα προέκυπταν - και τι καλύτερο «στοιχείο» για να μπουν τα επαχθή μέτρα από το στοιχείο του διογκωμένου ελλείμματος!

Απομένει πλέον στην ελληνική Δικαιοσύνη, την οποία εμπιστεύομαι ακράδαντα, να αποκαλύψει επιτέλους τους λόγους που μπήκαμε σε αυτόν το μνημονιακό Μεσαίωνα και να τιμωρήσει αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτόν. 

Δείτε και το παρακάτω σχετικό βίντεο.

ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ

* Κύριε Λογοθέτη, ο συνήγορός σας, Μιχ. Δημητρακόπουλος, έχει δηλώσει ότι έχετε τις ίδιες απόψεις με τη Γεωργαντά και συμφωνείτε σε όλα εκτός από την κομματική προέλευση. Πώς μπήκατε στην ΕΛΣΤΑΤ, ποιος και ποια ημερομηνία, αν θυμάστε, σας πρότεινε και αποδεχθήκατε; «Αν δεν υπήρχε ο έσωθεν "πρόθυμος συνεργάτης" για να προετοιμάσει το έδαφος για την εφαρμογή του όποιου έξωθεν "σχεδίου", δεν θα φτάναμε εδώ που φθάσαμε», τονίζει ο Ν. Λογοθέτης- Επειτα από προκήρυξη των θέσεων των μελών του Διοικη...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2014/10/blog-post_393.html#.VEEpQlfi8t2

Το παρακράτος Παπανδρεου επιχείρησε να εξοντώσει τον Λογοθετη για να αποκρύψει το ολέθριο σχέδιο. (Διαβάστε εδώ το υπόμνημα-φωτιά για την προσπάθεια "κουκουλώματος" της δικογραφία της ΕΛΣΤΑΤ) Το θέμα έχει κοινοποιηθεί από τις 30-10-2012! Οι εισαγγελείς πού βρίσκονται; Ακολουθεί μια άκρως αποκαλυτπική συνέντευξη που παραχώρησε ο Νίκος Λογοθέτης στον Γιάννη Ντάσκα λίγους μήνες πρίν, για λογαριασμό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας. * Κύριε Λογοθέτη, ο συνήγορός σας, Μιχ. Δημητρακόπουλος, έχ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2014/10/blog-post_393.html#.VEEpQlfi8t2