Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ




Κατά τον Αμερικανό πολιτικό και ακτιβιστή Lyndon LaRouche το Ελληνικό χρέος είναι μια κλασική απάτη! Δείτε παρακάτω τι λέει χαρακτηριστικά:

 

 

Το 2009 το χρέος στην Ελλάδα ήταν 300 δισ. δολάρια. Στη συνέχεια, η χώρα έλαβε δύο τεράστια πακέτα διάσωσης για το 2010 και το 2012, περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια το καθένα. Λιγότερο από το 10% των εν λόγω 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων έμεινε στην Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση. Τουλάχιστον το 90% των χρημάτων αυτών πήγε κατευθείαν και άμεσα στην Deutsche Bank, την HSBC, την JPMorgan Chase, καθώς και στους υπόλοιπους καρχαρίες, ενώ αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου δόθηκαν στα hedge funds.
Η πρώην υπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης Λούκα Κατσέλη έχει προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση έλαβε μόνο το 3% των 275 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι μόνες τράπεζες που αναγκάστηκαν να διαγράψουν το «Ελληνικό χρέος» ήταν οι Ελληνικές.
Οι τράπεζες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου διατήρησαν το τοξικό χρέος στο «ενεργητικό» τους, εγγυημένο 100% από την ευρωπαϊκή απάτη διάσωσης.
Όλο αυτό οδήγησε στη χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, αναγκάζοντας την Ελληνική κυβέρνηση να δανειστεί άλλα 50 δισ. δολάρια για να τις διασώσει. Έτσι, αντί να μειώνεται, το ελληνικό χρέος αυξανόταν. Μία απόλυτη απάτη!
Στη συνέχεια, από το 2010 μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, κλπ υποχρεώθηκαν να πληρώσουν το «λογαριασμό» για τη διάσωση των τραπεζών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Επέβαλαν τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας που οι πολίτες τους μετανάστευσαν, τα ποσοστά θνησιμότητας αυξήθηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν και η αιθαλομίχλη έπνιξε τις πόλεις, αφού οι κάτοικοι δεν μπορούσαν πλέον να πληρώσουν για τη θέρμανσή τους.Μετά από πέντε χρόνια «τιμωρίας» και αφού 250 δισ. δολάρια δόθηκαν στις τράπεζες, το χρέος της Ελλάδας από τα 300 αυξήθηκε στα 350 δισ!


Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

"ΑΓΑΘΗ ΜΝΗΜΗ"





Πολλές οι ευχές που πηγαινοέρχονται αυτές τις ημέρες... Έρχονται και παρέρχονται και αυτές και κάποια στιγμή όλα ξεθωριάζουν στη ζωή... Και τι μένει; Συνήθως δεν έχουμε την αίσθηση του τι ουσιαστικά μένει, βυθισμένοι όπως είμαστε στο πηγάδι της ματαιότητας και είναι πολύ σπουδαίο -θείο δώρο- να διασταυρώνεται κάποιος με αυτή τη βαθύτερη ουσία της ζωής. Εφέτος, αυτές τις γιορτινές ημέρες, είχα αυτή τη τύχη... Δέχτηκα ένα ηλεκτρονικό ευχετήριο μήνυμα από μια άγνωστη κυρία: "Γιατρέ, θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί πριν από πολλά χρόνια μου σώσατε τη ζωή. Εύχομαι ο Θεός να σας έχει πάντα καλά". Την ευχαριστώ που μου έδωσε τη σπάνια ευκαιρία να νοιώσω ότι υπάρχω έξω από τη στενή ατομικότητά μου και ότι από όλη μου τη ζωή και την όποια δράση μου, κάτι μένει και ίσως κάτι θα μείνει, όταν θα πάψω να υπάρχω κι' εγώ σαν ζωντανή ύπαρξη... Γιατί το μεγάλο νόημα της ζωής είναι ένα: Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να ξεφύγεις από τη περιοριστικότητα του "εγώ" και να ζήσεις ακόμη και έξω από τα στενά όρια της ζωής σου. Όταν περνάς και μεταφέρεσαι στις μνήμες των άλλων, ως "ΑΓΑΘΗ ΜΝΗΜΗ", καλή ανάμνηση για κάτι καλό που έκανες, για κάποια σημαντική προσφορά προς τους άλλους και αξίζει γι' αυτό να σε θυμούνται...