ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΥΣΤΥΧΕΙ;

Αν απορείτε γι' αυτά που βλέπετε γύρω σας και ζείτε καθημερινά, θυμηθείτε τι είπαν μερικοί σπουδαίοι διανοητές και σκεφθείτε πως η ιστορία απλώς επαναλαμβάνεται...

Με αυτό τό κοινωνικό καθεστώς (Ατομική Ιδιοκτησία) ο πολιτισμός κατάφερε πράγματα, πού η παλιά κοινωνία των γενών δέν ήταν σε θέση ούτε και νά τά φανταστεί. Μά τά πέτυχε υποκινώντας τά πιό βρωμερά ένστιχτα καί πάθη τών ανθρώπων που τά ανάπτυξε σέ βάρος όλων τών άλλων τους χαρισμάτων. Η χυδαία άπληστία ήταν η κινητήρια ψυχή του πολιτισμού άπό τήν πρώτη του μέρα ως σήμερα: πλούτος καί ξανά πλούτος, καί πάλι πλούτος, πλούτος όχι της κοινωνίας, μά αυτού τού ενός άθλιου άτομου, αυτός ήταν ο μοναδικός τελικός σκοπός του. “Αν μαζί μ’ αυτά τού πεσαν έτοιμα στην ποδιά η εξέλιξη τής επιστήμης και σέ έπανειλημένες περίοδες η ανώτατη άνθιση της τέχνης, αυτό έγινε μόνο γιατί χωρίς αυτά δέ θά ήταν δυνατό νά πετύχει όλη αυτή τή συσσώρευση τού πλούτου της εποχής μας (Φρ. Έγκελς).

Το δίκιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου… Και κάθε μια εξουσία φτιάχνει τους νόμους κατά το δικό της συμφέρον, η Δημοκρατία τους φτιάχνει δημοκρατικούς. η Τυραννίδα τυραννικούς, το ίδιο και οι άλλες εξουσίες. Και θεσπίζοντας τους νόμους διακηρύχνουν ότι δίκαιο για όσους διατελούν υπό την εξουσία τους είναι το δικό τους, των εξουσιαστών, το συμφέρον, κι όποιον ξεστρατίζει από αυτό τον τιμωρούν, επειδή κατ' αυτούς παραβαίνει το νόμο και διαπράττει αδικία. Αυτό λοιπόν εννοώ όταν λέω ότι σε όλα τα πολιτεύματα δίκιο είναι το ίδιο πράγμα: ό,τι συμφέρει την κατεστημένη εξουσία. Αυτή έχει την ισχύ, κι έτσι για όποιον σκέπτεται σωστά δίκιο είναι παντού ένα και το αυτό: το συμφέρον του ισχυρότερου (Πλάτων, Πολιτεία, Α', 338)

Αί επαναστάσεις επιτυγχάνουν ή διά της βίας ή διά της απάτης. Και διά μεν της βίας είτε ευθύς από τήν αρχήν είτε και βραδύτερον εξαναγκάζουν τους αντιθέτους. Η δε απάτη κατά δύο τρόπους γίνεται. άλλοτε ευθύς εξ αρχής μεταβάλλουν τό πολίτέυμα μέ τήν συγκατάθεσιν τών έξαπατηθέντων πολιτών, και κατόπιν διά της βίας κατακρατούν τήν έξουσίαν παρά τήν θέλησιν τών πολιτών, ώς συνέβη επί της εποχής τών Τετρακοσίων, ότε οί οπαδοί της ολιγαρχίας έξηπάτησαν τον δήμον λέγοντες ότι ό βασιλεύς τών Περσών θά δώση χρήματα διά τον κατά τών Λακεδαιμονίων πόλεμον. αν δε και απεδείχθη ότι είπαν ψεύματα, εν τούτοις προσεπάθουν νά παραμείνουν είς τήν έξουσίαν. Άλλοτε εξαπατούν ευθύς εξ αρχής τους πολίτας και ύστερον τη συγκαταθέσει αυτών εξακολουθούν νά κρατούν τήν έξουσίαν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Ε’).

"ΑΓΙΟΥΡΒΕΔΕΣ": "ΟΤΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΩ"...

ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΟ..!

Ας φαντασθούμε έναν άνθρωπο να ταξιδεύει στα μήκη και τα πλάτη του μικρόκοσμου και να μικραίνει συνεχώς μέχρι που φθάνει στο μέγεθος ενός μικροοργανισμού που βρίσκεται στο δέρμα ενός ανθρώπου. Όταν θα κοιτούσε από κοντά τον  άνθρωπο ξενιστή του, θα μπορούσε να διακρίνει με ευκρίνεια τους πόρους του δέρματος σαν μεγάλες τρύπες, τις τρίχες σαν πελώριους κορμούς δέντρων, και τις αύλακες του χεριού σαν πλατιά ποτάμια. Έτσι η αντίληψη που θα είχε, ως μικροοργανισμός, για το ανθρώπινο σώμα, θα ήταν τελείως διαφορετική από αυτή που έχει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Θα είχε δηλαδή και αυτός μια εικονική αντίληψη για τον άνθρωπο στον οποίο ξενίζεται, όπως και ο άνθρωπος αντίστοιχα έχει μία εικονική (ψευδαισθητική) αντίληψη για τον κόσμο στον οποίο φιλοξενείται. Συνεχίζοντας την πορεία του προς το εσωτερικό του ανθρώπου, θα μπορούσε να φθάσει στο μέγεθος ενός κυττάρου, όπου τότε το ανθρώπινο σώμα θα είχε χάσει εντελώς την μορφή του και ένας άλλος κόσμος με πολυποίκιλους σχηματισμούς θα είχε εμφανισθεί μπροστά του. Συνεχίζοντας ακόμη στο μέγεθος ενός ιού, θα έφθανε στο όριο μεταξύ του έμβιου και του οργανικού κόσμου και τότε το κύτταρο θα είχε γίνει μια αχανής περιοχή, όπου θα μπορούσε πλέον να διακρίνει τα οργανικά μεγαλομόριά του και τον κόσμο τους. Συνεχίζοντας τη πορεία του ο ταξιδιώτης, θα μπορούσε να φθάσει στα απλά υλικά μόρια και περνώντας στο εσωτερικό τους να φθάσει σε επίπεδο ατόμου και ακόμη πιο πέρα στο μέγεθος του ηλεκτρονίου. Τότε ξαφνικά όλα θα άλλαζαν και μια απόλυτη γαλήνη και αρμονία θα επικρατούσε γύρω του... Και αν συνέχιζε ακόμη παραπέρα θα εύρισκε έναν ανεξάντλητο κόσμο από άπειρα άλλα σωματίδια, όπως λεπτόνια, ποζιτρόνια και φωτόνια και αν δεν είχε κρατήσει την αρχική αίσθηση του ανθρώπινου σώματος δεν θα μπορούσε καν να φαντασθεί,  πώς δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων τέτοια, κάνουν ένα ον, τον άνθρωπο, με τη δική του νόηση.

Από την άλλη, αν ακολουθούσαμε έναν δεύτερο ταξιδιώτη να κάνει την αντίστροφη πορεία προς τον μακρόκοσμο, θα τον βλέπαμε αρχικά να μεγαλώνει μέχρι να γινόταν αρχικά ένα βουνό, όπου οι άνθρωποι θα του φαίνονταν μικρά μυρμήγκια και τα μεγάλα δέντρα γρασίδι. Συνεχίζοντας το ταξίδι του θα έφθανε πρώτα στο μέγεθος της γής και μετά η γη θα έχανε σιγά-σιγά την διαμόρφωσή της και θα γινόταν ένας σφαιρικός πλανήτης. Και μετά θα εμφανίζονταν και άλλοι πλανήτες και στο βάθος θα εμφανιζόταν ο ήλιος. Πηγαίνοντας ακόμη παραπέρα θα έφθανε στο μέγεθος του ηλιακού συστήματος και τότε όλα θα έμοιαζαν με αυτά που θα συναντούσε ο πρώτος ταξιδιώτης μας στο ταξίδι του στον μικρόκοσμο. Το ηλιακό σύστημα θα έμοιαζε με το άτομο, ο ήλιος με τον πυρήνα του ατόμου και τα ηλεκτρόνια με τους πλανήτες... Και από τα ηλιακά συστήματα (τα άτομα του Σύμπαντος) θα πέρναγε στους γαλαξίες (τα μεγαλομόρια του Σύμπαντος) και από εκεί σε ένα νεφέλωμα γαλαξιών... Ένα κύτταρο του οργανισμού που λέγεται Σύμπαν..!


Δείτε παρακάτω το σχετικό βίντεο: