ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΥΣΤΥΧΕΙ;

Αν απορείτε γι' αυτά που βλέπετε γύρω σας και ζείτε καθημερινά, θυμηθείτε τι είπαν μερικοί σπουδαίοι διανοητές και σκεφθείτε πως η ιστορία απλώς επαναλαμβάνεται...

Με αυτό τό κοινωνικό καθεστώς (Ατομική Ιδιοκτησία) ο πολιτισμός κατάφερε πράγματα, πού η παλιά κοινωνία των γενών δέν ήταν σε θέση ούτε και νά τά φανταστεί. Μά τά πέτυχε υποκινώντας τά πιό βρωμερά ένστιχτα καί πάθη τών ανθρώπων που τά ανάπτυξε σέ βάρος όλων τών άλλων τους χαρισμάτων. Η χυδαία άπληστία ήταν η κινητήρια ψυχή του πολιτισμού άπό τήν πρώτη του μέρα ως σήμερα: πλούτος καί ξανά πλούτος, καί πάλι πλούτος, πλούτος όχι της κοινωνίας, μά αυτού τού ενός άθλιου άτομου, αυτός ήταν ο μοναδικός τελικός σκοπός του. “Αν μαζί μ’ αυτά τού πεσαν έτοιμα στην ποδιά η εξέλιξη τής επιστήμης και σέ έπανειλημένες περίοδες η ανώτατη άνθιση της τέχνης, αυτό έγινε μόνο γιατί χωρίς αυτά δέ θά ήταν δυνατό νά πετύχει όλη αυτή τή συσσώρευση τού πλούτου της εποχής μας (Φρ. Έγκελς).

Το δίκιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου… Και κάθε μια εξουσία φτιάχνει τους νόμους κατά το δικό της συμφέρον, η Δημοκρατία τους φτιάχνει δημοκρατικούς. η Τυραννίδα τυραννικούς, το ίδιο και οι άλλες εξουσίες. Και θεσπίζοντας τους νόμους διακηρύχνουν ότι δίκαιο για όσους διατελούν υπό την εξουσία τους είναι το δικό τους, των εξουσιαστών, το συμφέρον, κι όποιον ξεστρατίζει από αυτό τον τιμωρούν, επειδή κατ' αυτούς παραβαίνει το νόμο και διαπράττει αδικία. Αυτό λοιπόν εννοώ όταν λέω ότι σε όλα τα πολιτεύματα δίκιο είναι το ίδιο πράγμα: ό,τι συμφέρει την κατεστημένη εξουσία. Αυτή έχει την ισχύ, κι έτσι για όποιον σκέπτεται σωστά δίκιο είναι παντού ένα και το αυτό: το συμφέρον του ισχυρότερου (Πλάτων, Πολιτεία, Α', 338)

Αί επαναστάσεις επιτυγχάνουν ή διά της βίας ή διά της απάτης. Και διά μεν της βίας είτε ευθύς από τήν αρχήν είτε και βραδύτερον εξαναγκάζουν τους αντιθέτους. Η δε απάτη κατά δύο τρόπους γίνεται. άλλοτε ευθύς εξ αρχής μεταβάλλουν τό πολίτέυμα μέ τήν συγκατάθεσιν τών έξαπατηθέντων πολιτών, και κατόπιν διά της βίας κατακρατούν τήν έξουσίαν παρά τήν θέλησιν τών πολιτών, ώς συνέβη επί της εποχής τών Τετρακοσίων, ότε οί οπαδοί της ολιγαρχίας έξηπάτησαν τον δήμον λέγοντες ότι ό βασιλεύς τών Περσών θά δώση χρήματα διά τον κατά τών Λακεδαιμονίων πόλεμον. αν δε και απεδείχθη ότι είπαν ψεύματα, εν τούτοις προσεπάθουν νά παραμείνουν είς τήν έξουσίαν. Άλλοτε εξαπατούν ευθύς εξ αρχής τους πολίτας και ύστερον τη συγκαταθέσει αυτών εξακολουθούν νά κρατούν τήν έξουσίαν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Ε’).