Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ!



Ο γνωστός φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης, σε μία συνέντευξή του, δίνει ένα μάθημα αυτογνωσίας σε όλους μας...



Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου.
Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ' αυτή την περίοδο;
Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ' αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
Καστοριάδης:   Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με "ταξικά" συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.
Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;
Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;
Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.
Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.

                                                                               Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.com


Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ: ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΣΤΕ ΕΤΑΙΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!



Σχολίασε την πολιτική επικαιρότητα και άσκησε δριμεία κριτική στο πολιτικό σύστημα. σε συνέντευξή του στο Ράδιο 9,84 και τον Γ. Σαχίνη, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, καλώντας ταυτόχρονα τον Ελληνικό λαό να αφυπνισθεί.



Δείτε παρακάτω απομαγνητοφωνημένη την εμπνευσμένη συνέντευξη και ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο.
"Μέχρι να ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο πολύς κόσμος, ο κοινός λαός, εκτιμούσε ότι υπάρχει βρε αδερφέ και κάτι που δε δοκιμάστηκε και μπορεί να μας δώσει κάτι καινούριο. Ήρθε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώσαμε, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι πραγματοποίησε μία οβιδιακού τύπου μεταβολή για να εγκατασταθεί εκεί που ήταν προηγουμένως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Να μας πει δηλαδή ότι αυτός είναι καλύτερος για να κάνει όσα έκανε μέχρι τώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η τραγωδία του πράγματος. Κάλεσε μια ολόκληρη κοινωνία να ψηφίσει εναντίον των μνημονίων για να τα σχίσει, τον εξουσιοδότησε να τα σχίσει και κάλεσε στη συνέχεια την ίδια κοινωνία να ψηφίσει αυτά που της έφεραν οι προηγούμενοι, αλλά σε χειρότερη μορφή. Πραγματοποίησε ένα δημοψήφισμα απόλυτης απάτης, διότι και με το Ναι και με το Όχι, αυτό που έκανε ήτανε να υπόσχεται ένα πολύ κακό μνημόνιο. Διότι και το Όχι δεν υπενοείτο αυτό που συνελάμβανε η κοινωνία που ψήφιζε, δηλαδή την άρνηση στο μνημόνιο, αλλά ένα νέο μνημόνιο. Μας ερωτούσε ουσιαστικά εάν θέλαμε το δικό του μνημόνιο, ή του Γιούνκερ. Η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών μνημονίων ήταν ανύπαρκτη. Και προφανώς δεν υπήρχε μια διαφορετική προσέγγιση του πράγματος. Και αν υποθέσουμε πως ψήφισε ο ελληνικός λαός κατά του μνημονίου του κ. Γιούνκερ και υπέρ του μνημονίου του κ. Τσίπρα, γιατί δεν εφήρμοσε την πολιτική που αποφάσισε ο ελληνικός λαός; Γιατί υπέγραψε ένα μνημόνιο πιο βαρύ ακόμη και από αυτό του Γιούνκερ; Και αφού τα δημοψηφίσματα είναι δεσμευτικά όπως ξέρουμε που έγραψε την ετυμηγορία του λαού;
Μετέβαλε τη χώρα σε πρόβλημα της Κουμουνδούρου, δηλαδή η χώρα κλήθηκε να λύσει τα προβλήματα του Τσίπρα και όχι το αντίθετο. Και συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση. Εγώ δεν θα ήθελα να δω κάποιον από αυτούς που επήγαν και ψήφισαν οποιοδήποτε κόμμα, να έρθει να διαμαρτυρηθεί για αυτά που θα υποστεί τώρα. Δεν έχει απολύτως καμία δικαιολογία ούτε δικαίωμα. Διότι γνώριζε και όφειλε –μάλλον- να γνωρίζει, ότι είτε ψήφιζε είτε δεν ψήφιζε, είτε ψήφιζε τον έναν είτε ψήφιζε τον άλλον, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Και μάλιστα με την ψήφο του δέσμευσε και εκείνους που αρνήθηκαν να παράσχουν νομιμοποίηση στους εξαπατητές τους. Προσωπικά δεν μπαίνω στη διαδικασία του Ναι ή Όχι στην ψήφο. Διότι είναι άνευ σημασίας και περιέχει και ένα στοιχείο το οποίο είναι απολύτως προσβλητικό για την ίδια την κοινωνία: να νομιμοποιούν τις ανομίες της πολιτικής τάξης, με την ψήφο των πολιτών. Πρέπει λοιπόν η κοινωνία να σταθεί απέναντι. Απέναντι σε όλους αυτούς που λειτουργούν ως δυνάστες της, σε σύσσωμη την πολιτική τάξη, και να ζητήσει ένα άλλο πολιτικό σύστημα. Δεν γίνεται τα κομματικά σαπρόφυτα, που εκφράζουν ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η κοινωνία, να ανεβαίνουν στην κορυφή χάρη στην εύνοια της κομματικής νομενκλατούρας και των συγκατανευσιφάγων της και να διατείνονται με το δάχτυλο απέναντι στην κοινωνία, ότι αυτοί ξέρουν και οι πολίτες δεν ξέρουν το συμφέρον τους.
Ας ξεκινήσουμε από το πολύ απλό. Είχε η παρούσα κυβέρνηση επτά μήνες να κάνει το απολύτως στοιχειώδες. Να προσαγάγει στη δικαιοσύνη εκείνους οι οποίοι κατέστρεψαν και κατέκλεψαν τη χώρα στο παρελθόν και συγχρόνως να καταργήσει όλη τη νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Ξεκινώντας από το πολιτικό σύστημα, να καταργήσει τους νόμους που τους θέτουν υπεράνω της δικαιοσύνης, ως Λουδοβίκους. Τι έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα; Παρακάλεσε λέει τους βουλευτές οι οποίοι μας κοστίζουν 600.000 ευρώ το χρόνο με όλα όσα απολαμβάνουν, εκτός από αυτά που τους προσφέρει η βουλή, τους παρακάλεσε να μην πάρουν αυτοκίνητο και επήραν όλοι. Με παρακλήσεις πολιτεύεται κανείς ως πρωθυπουργός, που κατέχει την απόλυτη εξουσία, ως απόλυτος μονάρχης; Και στο τέλος για να δείξει ότι κάτι έκανε, δήλωσε ότι θα μείωνε το αφορολόγητο των βουλευτών. Μας δουλεύουν…..
Είναι δυνατόν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν δομηθεί διανοητικά και εκπαιδευτεί μέσα στον σκοτεινό και απεχθή κομματικό σωλήνα, να κυβερνήσουν μια χώρα που σβήνει; Τι ξέρουν και τι θέλουν να κάνουν από αυτά που οφείλουν να κάνουν; Αντιμετωπίζουν τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσουν, υπό το πρίσμα μιας έννοιας του πολιτικού κόστους, η οποία αναφέρεται στα εσωτερικά προβλήματα και τις φιλοδοξίες όλων αυτών των αρουραίων της κομματοκρατίας και συγχρόνως όσων τριγύρω τους –οι συγκατανευσιφάγοι- αναμένουν να καταλάβουν θέσεις νομής του κράτους. Δεν έχει αναφορά στην κοινωνία η έννοια του πολιτικού κόστους. Πώς θα πολιτευθούν λοιπόν με δημόσιες πολιτικές όταν ξέρουν ότι την κοινωνία την έχουν γραμμένη διότι δεν αποτελεί συλλογικότητα και επομένως πολιτική δύναμη, ενώ οι ίδιοι δεν υπέχουν καμία ευθύνη για όποια πολιτική ασκήσουν ή για όποια πολιτική οφείλουν να ασκήσουν και δεν την ασκούν; Γι ‘αυτό και τους βλέπετε ότι έχουν βολευτεί όλοι μαζί και η παρούσα κυβέρνηση, στο να διαχειρίζονται αποκλειστικά τους όρους του μνημονίου, δηλαδή τους όρους της υποτέλειας και της εξαθλίωσης που επέβαλαν οι δανειστές. Αυτό σημαίνει ότι είναι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Όταν εγώ λέω ότι πρέπει να χτυπήσουμε την αιτία, δηλαδή το πολιτικό σύστημα, το κράτος και τη νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, δεν είναι μόνο για να λειτουργήσει σε αντιστοιχία προς την κοινωνία ή με όρους διαφάνειας το πολιτικό σύστημα. Είναι για να υπάρξουν και πολιτικές ανασύνταξης της χώρας. Δεν μπορεί να βγει η χώρα μέσα από τον στενό και περιοριστικό ορίζοντα των μνημονίων . Πρέπει να υπερβούμε τις πολιτικές των μνημονίων. Να βγούμε μπροστά. Αυτά που μπορούν να κάμουν για να βγει η χώρα από τα μνημόνια, δεν συνεπάγονται κόστος. Δεν συνεπάγεται κόστος το να φτιάξουν μια δημόσια διοίκηση που να δουλεύει παραγωγικά υπέρ της κοινωνίας, να δημιουργεί όρους ασφάλειας σε αυτόν που θέλει να φέρει τα χρήματά του να επενδύσει στην Ελλάδα.. Δεν συνεπάγεται κόστος η επιλογή των διευθυντών διαφόρων τομέων της Δημόσιας Διοίκησης με κριτήριο την ποιότητά τους και όχι την κομματική τους ένταξη και να αξιολογείται η επίδοσή τους με μέτρο το δημόσιο και όχι το κομματικό συμφέρον. Δεν συνεπάγεται κόστος να θέσει ως όρο για να λειτουργούν οι υπάλληλοι , οι επιτροπές, αυτό το πρόσχημα για να μη λαμβάνονται αποφάσεις και να μη δουλεύει τίποτα, την προσωπική ευθύνη του υπαλλήλου ή των μελών των επιτροπών για τη ζημία που υφίσταται ο πολίτης. Να πληρώνουν από την τσέπη τους ή να απολύονται αυτοί οι οποίοι είναι υπόλογοι απέναντι στον πολίτη. Οι υπάλληλοι είναι και τίμιοι και έχουν και προδιαγραφές ποιότητας. Το σύστημα είναι που τους κάνει κομματικά ενεργούμενα, ή που τους ενθαρρύνει να δημιουργούν θύλακες διαφθοράς και ευνοιοκρατίας για να κάνουν τις δουλειές τους και όχι τις δουλειές της κοινωνίας.
Ποιος θα τα κάνει αυτά; Γιατί επιλέγει ο κ.πρωθυπουργός τα ανύπαρκτα αυτά άτομα του κομματικού σωλήνα για να κυβερνήσει ; Γιατί είναι προσωπικά ενεργούμενα, κόλακες που συμπεριφέρονται ως καραγωγείς ή προσκυνητές, που τον κολακεύουν και του δημιουργούν ασφάλεια. Αντιπροσωπεύει ο καθένας από αυτούς, ένα μικρό κεφάλαιο, της συνολικής προσωπικότητας του ηγέτη που είναι και αυτός ένας υποπροϊόν του κομματικού σωλήνα. Διαφορετικά θα είχε ανοιχτεί στην κοινωνία και θα είχε ήδη επεξεργασθεί πολιτικές ή θα είχε καλέσει αξιόλογους ανθρώπους για να εισφέρουν με τη γνώση τους. Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτήν την κοινωνία που μπορούν να πάρουν τους τομείς της οικονομίας, της πολιτικής, του κράτους και να το φέρουν σε κλάσμα χρόνου, σε άλλη εποχή. Να δούμε οικονομική ανάπτυξη, οικονομική ανασυγκρότηση, πολιτικές που θα εκπορεύονται από το ίδιο το κράτος, που θα οργανώνουν την οικονομία και θα την τρέχουν στο μέλλον. Αυτή η επιλογή δεν υπάρχει στο μυαλό των ανθρώπων αυτών, του παρόντος πρωθυπουργού και των άλλων που φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν. Είναι άτομα της κομματοκρατίας που σκέφτονται με τους όρους της κομματοκρατίας. Γι αυτό και βλέπουμε στις εσχατιές της καταστροφής της χώρας, να επιλέγονται τα βωθρολήμματα της κομματικής νομενκλατούρας ως συνεργάτες του.
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία του 18% στον ελληνικό λαό, δεν έχει το 35% που υποτίθεται ότι έλαβε. Είναι μία έσχατη μειοψηφία, η οποία μάλιστα τον ψήφισε ευρέως κατ'οικονομίαν. Ωστόσο, δεν έχει καμία πρόθεση, όπως και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις –υπάρχει ομοφωνία σ’ αυτό- να συνεκτιμήσει και να αλλάξει το πολιτικό σύστημα ούτε τις πολιτικές της επιλογές και πρακτικές. Γιατί εάν θα άλλαζε το πολιτικό σύστημα, η χώρα θα εξήρχετο από τον καιάδα που την έχουν ρίξει και συγχρόνως οι πολιτικοί θα είχαν άλλο ρόλο να παίξουν. Ο οποίος δεν συνάδει με αυτόν που διδάχθηκαν στους σκοτεινούς θαλάμους της κομματοκρατίας. Συγχρόνως, το μισό σώμα της βουλής και πάρα πολλοί από αυτούς που δεν είναι πια βουλευτές, θα έπρεπε να έχουν μπει φυλακή. Οι μεν γιατί έχουν διαπράξει σκάνδαλα τύπου "Τσοχατζόπουλου", μικρά ή μεγάλα, και οι δε, γιατί έχουν ψηφίσει όλες τις ανομίες , τους ανήθικους νόμους, προκειμένου να τα συγκαλύψουν.
Ο πολίτης πρέπει να πάψει να ελπίζει στον επόμενο δυνάστη του. Όποιος και να είναι, ό,τι και να του υπόσχεται, θα κάνει ό,τι και ο προηγούμενος, θα παραδώσει στο τέλος της θητείας του μια Ελλάδα μικρότερη. Ο πολίτης οφείλει να αντιληφθεί, ότι όπως στο σπίτι του δεν βάζει ξένο νοικοκύρη, έτσι δεν πρέπει να βάζει ξένο νοικοκύρη στα ζητήματα της χώρας του και εν πάση περιπτώσει, να μην επιτρέπει σε κανέναν να είναι εν λευκώ, ανεξέλεγκτος νοικοκύρης του σπιτιού του. Είναι απολύτως αναγκαίο να αξιώσει να τον ελέγχει πραγματικά και να μπορεί να τον στείλει εν ανάγκη και στη δικαιοσύνη. Να σκεφθεί επομένως θεσμούς που θα εξαρτούν τον πολιτικό από τον πολίτη και όχι το αντίθετο. Να αξιώσει να γίνει εταίρος της πολιτείας για να πάψει να είναι αυτός υπήκοος."


Δείτε παρακάτω το σχετικό βίντεο με το ηχητικό ντοκουμέντο.
 

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΡΗΓΟΡΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΙ "ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ"...




Οι σημερινοί "Ευρωπαίοι", που εύκολα κλείνουν τα σύνορά τους στους αναξιοπαθούντες Σύριους πρόσφυγες, ξέχασαν που μόλις στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο διακινδύνευαν για να φυγαδευθούν στην Βόρεια Αφρική, ή θαλασσοπνίγονταν για να διασωθούν από στυγνά καθεστώτα και άλλα δεινά..! Ξεχνούν επίσης ότι λαοί που λησμονούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν...

 







Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΞΗ..!




Στις 27/4/2012 δύο διακεκριμένοι πολίτες αυτής της χώρας, οι Σταύρος Ξαρχάκος και Γιώργος Κοντογιώργης, απέστηλαν μία πραγματικά εμπνευσμένη επιστολή στους συμπολίτες τους και αναδεικνύουν ως μέγιστη απειλή για τη χώρα μας το ίδιο το πολιτικό σύστημα..!



Δείτε την παρακάτω αξίζει τον κόπο!

Ανοιχτή επιστολή προς τους συμπολίτες μας,
Αισθανόμαστε ότι έχουμε χρέος ως πολίτες αυτής της χώρας, να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας, να τους διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει ως πρωτογενή αιτία το ιδιοτελές όσο και δυναστικό κράτος, που εγκατέστησε το κομματικό σύστημα στη χώρα από τη δεκαετία του 1980. Ότι δηλαδή η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την άρση των πυλώνων που οδήγησαν στην καταστροφή: Οι οποίοι είναι: η κομματική ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος, το δυναστικό και εκφαυλισμένο κράτος και η νομοθεσία που θεσμοθετεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Να αντιληφθούν, επομένως, ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αφού η πολιτική τάξη εξάντλησε τα όριά της: ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει και μάλιστα να υπερβεί τον εαυτό της.
Δύο χρόνια από τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έριξε τη χώρα στο λάκκο των λεόντων, η πολιτική τάξη δεν έπραξε το παραμικρό όχι μόνο για να άρει τα αίτια της κρίσης, που στο σύνολό της δημιούργησε, αλλά και για να δείξει την παραμικρή διάθεση μεταμέλειας και αλλαγής πορείας. Διαγκωνίζεται πάνω στα συντρίμμια της χώρας για να υφαρπάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση με ψευδή διλήμματα του τύπου "μνημόνιο ή χρεωκοπία", "ευρώ ή δραχμή", "σταθερότητα ή ακυβερνησία", ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η χώρα δεν θα αποφύγει ούτε τη χρεωκοπία ούτε ίσως την επάνοδο στη δραχμή, εάν δεν αρθούν τα αίτια της κρίσης.
Η Ελλάδα της δημιουργίας και του πολιτισμού είναι όμηρος των ολιγαρχικών συμμοριών που ύφανε η πολιτική τάξη στο σύνολο του κράτους, οι οποίες τη λυμαίνονται και τη σπιλώνουν. Συνένοχες στον κατήφορο αυτό, είναι τόσο οι "μνημονιακές" δυνάμεις, που έριξαν τη χώρα βορά στη διεθνή των αγορών, όσο και οι "αντι-μνημονιακές" δυνάμεις, το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης.
Η ελληνική κοινωνία παρίσταται μάρτυρας μιας άγονης αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων, που επικεντρώνεται στο σύμπτωμα -στα υπέρ ή κατά του μνημονίου-, προκειμένου να αντιπαρέλθουν το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την άρνησή τους να εναρμονισθούν με το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας. Υπεραμύνονται με πάθος τα προκλητικά τους προνόμια, τις ευφάνταστες ασυλίες τους, το "δικαίωμά" τους να μην υπάγονται στη δικαιοσύνη, να διαπλέκονται με σκοπό τη διαφθορά, να μην αγγίζουν τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη για να την χρησιμοποιούν προς όφελος των ιδίων και της "πολιτικής τους πελατείας", με την κάλυψη του ίδιου του Συντάγματος. Η κοινωνία των πολιτών έχει αναδειχθεί στον πρωταρχικό και μείζονα εχθρό του συνόλου της πολιτικής τάξης.
Έχοντας επίγνωση της εμμονής αυτής της πολιτικής τάξης να μην αγγίξει, μέχρι σήμερα, το απεχθές της σύστημα, η ελληνική κοινωνία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναζητήσει τρόπους ώστε πολιτικοί και κράτος να αισθάνονται καθημερινά την ανάσα της. Να πιστέψει ότι η αλλαγή του μίγματος της ακολουθούμενης πολιτικής, θα διέλθει, σε πρώτη φάση, μόνο από τον εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης να εναρμονισθεί με το κοινό συμφέρον, δηλαδή με την κατάλυση του λεηλατικού της καθεστώτος. Και στη συνέχεια, με την ανάκτηση μέρους, τουλάχιστον, της πολιτικής της κυριαρχίας, με την θεσμική συνεκτίμηση της βούλησής της στο πολιτικό σύστημα, με την καθιέρωση του "ελέγχειν" και του "ευθύνειν" του πολιτικού προσωπικού, για τα πεπραγμένα του. Να αντιληφθεί, τελικά, ότι η παντοδυναμία της κομματοκρατίας και των αγορών συναρτάται άμεσα από τον δικό της αποκλεισμό από το πολιτικό σύστημα. Σε τελική ανάλυση, η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης και της πολιτικής τάξης και των αγορών.
Οι εκλογές, παρόλον ότι γίνονται με σημαδεμένα χαρτιά και με προκλητικά αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις, δίνουν τη μοναδική δυνατότητα στην κοινωνία των πολιτών να εξαφανίσει τους πολιτικούς πρωταίτιους της καταστροφής, να εξαναγκάσει την πολιτική τάξη, θέτοντάς την σε κατ'οίκον περιορισμό, να αλλάξει άρδην ή, εάν όπως όλα δείχνουν, επιλέξει την αντίσταση, να την οδηγήσει στην κατάρρευση, προκειμένου, πριν να είναι αργά, να έρθουν στο προσκήνιο δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην υπέρβαση του δυναστικού καθεστώτος.
Είναι προφανές πια ότι η πολιτική τάξη αποτελεί την μείζονα απειλή. Η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και στο ευρώ, η αποτροπή της περαιτέρω εξαθλίωσης και της ταπείνωσης της κοινωνίας, η ίδια η ύπαρξη της χώρας, διέρχονται αποκλειστικά από την υπέρβαση του συστήματος που θεσμοθετεί την κομματοκρατία και το δυναστικό κράτος.
Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από ένα μνημόνιο εναντίον του κράτους και όχι εναντίον της κοινωνίας. Διότι εάν αυτό δεν συμβεί, ακόμη και αν η ελληνική κοινωνία προσφέρει δωρεάν την εργασία της ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, ουδείς θα αποδεχθεί να επενδύσει στο μέτρο που θα γνωρίζει ότι τον αναμένουν τα πιράνχας της γραφειοκρατικής ιδιοποίησης, της διαπλοκής και της διαφθοράς να τον κατασπαράξουν. Εκτός και αν η Ελλάδα μεταβληθεί σε "μη χώρα", σε ομοίωμα κράτους, χρήσιμο ως προνομιακή χωματερή της διεθνούς των αγορών, για τις ενδο-ευρωπαϊκές ηγεμονικές διεργασίες και ως "χώρος" πρόσφορος στα διεθνή παίγνια.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει ότι, στο πλαίσιο αυτό, θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια νέα προσφυγιά και στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια.
Αθήνα, 27/4/2012
Οι υπογράφοντες
Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Κοντογιώργης
Συνθέτης, Καθηγητής


Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΩΝ..!




ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΤΡΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...


Για 3η φορά μέσα σε ένα χρόνο, προσήλθαν οι Έλληνες σε εκλογές και αφού οι μισοί από αυτούς εκτέλεσαν αισίως το δημοκρατικό τους καθήκον, επέστρεψαν ήσυχοι στον «μακάριο ύπνο» τους, πηγαίνοντας να συναντήσουν στον ύπνο τους άλλους μισούς..! Φυσικά παρέμειναν μακαρίως ήσυχοι και μετά τις εκλογές, αφού ανέδειξαν και τους πολιτικούς που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας, σύμφωνα με όλες τις διαδικασίες που προβλέπει η (κατ’ επίφαση) δημοκρατία μας. Μόνο που δεν αντιλήφτηκαν, αφού και τα ΜΜΕ φρόντισαν κατάλληλα γι’ αυτό, την μεγαλύτερη ίσως είδηση της περασμένης χρονιάς, ότι δηλαδή διορίσθηκε ήδη πριν λίγες ημέρες από την ΕΕ ο πραγματικός κυβερνήτης της Ελλάδος και το όνομα αυτού Marteen Werwey! Έτσι, παρά την πρόσφατη ανάδειξη της νέας κυβέρνησης μέσω των εκλογών, αυτός που θα κυβερνά στην πραγματικότητα την χώρα μας θα είναι αυτός ο κύριος με τα χαρακτηριστικά ενός γραφειοκράτη μέσου επιπέδου. Σύμφωνα δε με τους όρους του 3ου Μνημονίου παρέχονται στον κ. Werwey πραγματικά ευρείες εξουσίες στην Ελλάδα, αφού ηγείται μιας μεγάλης αποστολής, η οποία θα πάρει τον έλεγχο των περισσότερων υπουργείων και αρκετών από τις υπηρεσίες της χώρας. Επιπροσθέτως θα τεθούν υπό τον έλεγχό του όλα τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους ( τα οποία πηγαίνουν σε ένα ταμείο εγγυήσεων, ελεγχόμενο από την Τρόικα), επίσης ολόκληρος ο τομέας τραπεζικών επενδύσεων και κυρίως ολόκληρη η περιουσία της χώρας μας, την οποία ο κ. Werwey έχει την εντολή να πουλήσει για να εξοφλήσει κυρίως του Γερμανούς..! Με λίγα λόγια μας έχουν πιάσει κυριολεκτικά στον ύπνο και μας έχουν μετατρέψει σε γερμανική αποικία, χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι! Και είναι να απορεί κανείς όταν διαπιστώνει πόσο πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι, εντός και εκτός των τειχών, οι οποίοι πιστεύουν αφελώς ότι, εάν αλλάξει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, τα πράγματα θα διορθωθούν και η οικονομία θα οδηγηθεί στο σωστό δρόμο. Αλλά, ας μην γελιόμαστε, αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη παγίδα της επικυρίαρχης «ελίτ», η οποία διαχρονικά και με διάφορους τρόπους (πολέμους ή σκλαβιά), προσπαθεί να αναγκάσει την υπόλοιπη ανθρωπότητα να τοποθετηθεί κάτω από το ζυγό της. Έτσι, όταν κάποιος έπρεπε στο παρελθόν να συμμετέχει ως εργάτης στην κατασκευή ενός μεγάλου έργου, να προσφέρει αργότερα το ένα τρίτο της σοδειάς του στον γαιοκτήμονα, ή να δίνει σήμερα το μισό του εισόδημα στην εφορία, συνεχίζει ουσιαστικά να υποχρεώνεται στην ίδια διαδικασία, να κάνει δηλαδή πλουσιότερους τους ισχυρούς, εις βάρος του. Με απλά λόγια, μετατρέπεται σε σκλάβο, ή επί το επιστημονικώτερο σε «φυσικό πόρο», ο οποίος αξιοποιείται καταληστευμένος, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν την πραγματική εξουσία. Βέβαια θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι διάφορες μορφές της σκλαβιάς έχουν απαγορευθεί σήμερα. Εν τούτοις, ένας από τους πλέον ύπουλους τύπους της, έχει διευρυνθεί και διαδοθεί περισσότερο από κάθε άλλη εποχή και αυτός ο τύπος δεν είναι άλλος από το «χρέος». Το χρέος, που πιασμένοι όλοι στον ιστό του, όποια απόφαση και να πάρουμε στη ζωή μας, ατομικά ή συλλογικά, μας οδηγεί όλο και πιο βαθιά στη παγίδα των δανειστών… Πόσο αλήθεια επίκαιρος ο στίχος του ποιητή Κωστή Παλαμά: «Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη»!


Δείτε και το παρακάτω σχετικό βίντεο.



Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΨΗΓΜΑΤΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΣΟΦΟ...



ΑΝ ΨΑΧΝΕΤΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ, ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΝΟΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ...

«Ξεκινάμε τη ζωή μας ανυπόστατοι, αδοκίμαστοι, ανύπαρκτοι, ανώνυμοι. Ξεκινάμε μέσα στην οντολογική λήθη, και μέσα στην αδιαφανή ομίχλη της μέριμνας. Αυτή μας παλεύει, να μη δέσουμε δεσμούς συναγωγούς φιλίας με τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξης μας. Ο καθένας μας ξεκινά με το όνομα Κ α ν έ ν α ς.
Αν ξεφύγουμε ετούτη την πανίσχυρη βαρυτική δύναμη, που μας τη φόρτωσαν οι θεοί, ο Δίας η Μέριμνα η Γη, φενάκη και δόλωμα, για να μη νιώθουμε άκοπα και χάρισμα το πολύτιμο νόημα της ίδιας της ζωής μας• αν φτάσουμε να πληρώσουμε το ακριβό λύτρο που αξιώνει η φύση και η ουσία της ανθρώπινης μοίρας μας• αν αλλάξουμε το μουσικό μας τρόπο, πηδώντας από τον απλοϊκά υποστασιακό στον αυθεντικά υπαρκτικό άνθρωπο, από τη φλογέρα του βοσκού στο φλάουτο του Μότσαρτ (Zauberflöte), από το Man στην Existenz, από το Οὖτις στο Οδυσσέας• αν γίνει να κινήσουμε λειτουργικά τη διαλεκτική μας σχέση με το πρόβλημα της ουσίας και του βάθους της ζωής μας• αν περπατήσουμε το βραχύ μας βίο έξυπνοι και εγρήγοροι, και όχι κοιμισμένοι και νεκροί που σαλαγιούνται σαν πρόβατα στο Γιοφύρι της Λόντρας ή στην οδό Πανεπιστημίου, τότες έχουμε νικήσει το φοβερό Κύκλωπα και τη φυλακή της σπηλιάς του. Ελαξουργήσαμε την άμορφη και άσχημη πέτρα του Κανένας, και μέσα από το σκοτάδι της ανεβάσαμε στο φως τον άνθρωπο με όνομα.
...
Ο Σολωμός και ο Κολοκοτρώνης, ο Βενιζέλος ο Κάλβος, και οι άλλοι μεγάλοι και τίμιοι επώνυμοι είναι ο Κανένας που ενίκησε τον κύκλωπα της Μέριμνας, και καταστάθηκε να γίνει ο ένας με τ' όνομα.
Είναι οι άνθρωποι, που, ένας ένας στο πόστο του, εκάμανε τον αγώνα και ζήσανε την αγωνία, που έκαμε και έζησε στην αρχή της Κυκλώπειας ο Κανένας, για να γίνει στο τέλος ο Οδυσσέας.
Δρόμος, ε!»

                                                                                        Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"


Δείτε και το παρακάτω σχετικό βίντεο (κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο).

Κύκλωπας-Κανένας-Οδυσσέας 


Δείτε και το παρακάτω σχετικό ποίημά μου, που το είχα γράψει πριν δω την συγκεκριμμένη αναφορά του φίλου μου του Δημήτρη Λιαντίνη. Είναι και αυτό ένα ακόμη δείγμα συναντίληψης...

"ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ" 


Επίσης, δείτε σχετικά:
 
ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗ - ΑΓΑΘΗ ΜΝΗΜΗ 
  
 

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΚΛΟΓΕΣ "ΜΑΪΜΟΥ" ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑ Η ΕΛΛΑΣ!



ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ... ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΑΠΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ!


Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα για την σημερινή και μετεκλογική Ελλάδα, που στέλνει ο Ελληνικής καταγωγής οικονομολόγος της Καλιφόρνιας Α. Ρέτζιος στα μέλη ομίλου ομογενών καθηγητών και κατόχων του πανεπιστημιακού διπλώματος Ph.D., αποκαλύπτεται όλη η δυσάρεστη αλήθεια για μας. Δείτε παρακάτω το σημείωμα και είθε σε όλους μας να αφυπνισθούμε πριν να είναι πολύ αργά...

"Marteen Verwey : Ο Νέος Διορισμένος Απόλυτος Άρχοντας της Ελλάδος, Περιοχής Υπό Εντολή της Ε Ε . ( Ο όρος Κράτος έχει Διαγραφεί).
Προς ΄Ελληνες καθηγητές και Ph.D. Από: Αναστάσιος Ρέτζιος 9/9/2015
Αγαπητοί φίλοι του Ομίλου,
Τα ελληνικά ΜΜΕ και ο Τύπος, σχεδόν στο σύνολό τους, αγνόησαν την σημαντικότερη είδηση της περασμένης εβδομάδας. Στην πραγματικότητα την μεγαλύτερη είδηση της περασμένης χρονιάς. Ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα ότι ο Marteen Verwey θα ηγηθεί της ομάδας της Ε Ε που θα εποπτεύει την ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα. Η ανακοίνωση ανέφερε απλά ότι θα έχει κατευθείαν γραμμή επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό, αλλά δοθέντος ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει δεσμευθεί να συμφωνεί ( χωρίς αμφιλογίες ή δυνατότητα έφεσης) σε ότι του λέει ο Marteen Werwey, ο αγαπητός κ.Verwey είναι ο πραγματικός κυβερνήτης της Ελλάδος. Δεν έχει εάν, ούτε αλλά. Αυτός κυβερνάει τον τόπο. Αυτόν ψηφίσατε; Όχι φυσικά! Γιατί δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα. Οι εκλογές είναι απλώς το απαραίτητο μέσο παραγωγής μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα διευκολύνει την διακυβέρνηση αυτής της περιοχής (όχι κράτους πια) υπό τον κ. Marteen Verwey. Ποιος είναι ο κ. Marteen Werwey; ΄Ηταν, πριν τον διορισμό του στην Αθήνα, ο υποδιευθυντής οικονομικών και χρηματοπιστωτικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είναι ένας γραφειοκράτης μέσου επιπέδου. Οι όροι του 3ου Μνημονίου (σημ: του Μνημονίου Τσίπρα-Σόϊμπλε) παρέχουν στον κ. Werwey πραγματικά ευρείες εξουσίες στην Ελλάδα. Κατ’ αρχήν ηγείται μιας μεγάλης αποστολής, η οποία θα πάρει τον έλεγχο των περισσότερων υπουργείων και αρκετών από τις υπηρεσίες της χώρας. Τι άλλο θα τεθεί υπό τον έλεγχό του; Απλώς όλα τα έσοδα του Ελληνικού κράτους ( τα οποία πηγαίνουν σε ένα ταμείο εγγυήσεων, ελεγχόμενο από την Τρόικα), ο όλος τομέας τραπεζικών επενδύσεων και –προσέξτε αυτό- όλη η περιουσία του ελληνικού κράτους, την οποία ο κ. Werwey θα πουλήσει για να εξοφλήσει κυρίως του Γερμανούς. Υπάρχει κάτι εδώ που απαιτεί περισσότερες εξηγήσεις; Σχεδόν όλοι οι δουλοπρεπείς ΄Ελληνες πολιτικοί (και είναι δουλοπρεπείς στο σύνολό τους) θα υποβάλλουν τα σεβάσματά τους στον κ. Werwey -αν μπορούν θα του φιλήσουν και τα πόδια. Θα ακολουθήσουν τις εντολές του και θα συμμορφωθούν με ότι τους προστάζει. ΄Επειτα θα βγαίνουν έξω και θα λένε ένα σωρό ψέματα όπως έκαναν επί πέντε χρόνια. Το πιο εκπληκτικό γεγονός είναι η ευπιστία, ο αποπροσανατολισμός και η αμηχανία ( για να μην πω κουταμάρα) του ελληνικού κοινού. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως 70% του κοινού είναι έτοιμοι να ψηφίσουν κόμματα που ανοικτά υποστηρίζουν τα μνημόνια. Ανίκανοι και ανήθικοι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι το 3ο Μνημόνιο ήταν «αναγκαίο για τη σωτηρία της χώρας», αλλά ότι ήταν επίσης «μια επαχθής συμφωνία που έγινε υπό απειλή»!!! Μα θα πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο! Εάν ήταν μια επαχθής συμφωνία με καταστρεπτικές συνέπειες, πως μπορεί να είναι αναγκαία για τη σωτηρία της χώρας; Μένω κατάπληκτος βλέποντας πως ούτε ένας δημοσιογράφος δεν έχει τον ανδρισμό να πει τα πράγματα όπως είναι και το κοινό καταπίνει αμάσητο ότι του σερβίρουν. Και πάλι ο ανίκανος και ανήθικος κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι θα παρεκκλίνει από το Μνημόνιο, με τρόπους που δεν αναφέρει και δεν εξειδικεύει. Έχω νέα γι’ αυτόν. Θα πρέπει να ενωτιστεί τον κ. Ουίστων Τσώρτσιλ που έλεγε: «Μπορείς να κοροϊδέψεις όλο τον κόσμο για λίγο καιρό, ή λίγους για πολύ καιρό, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλο τον κόσμο αιωνίως». Θα έπρεπε ν’ ακούσει αυτή την ορμήνια. Αλλά όλα αυτά είναι πολύς άσχετος θόρυβος για το τίποτα. Επειδή, οποιοσδήποτε και αν εκλεγεί πρωθυπουργός της Ελλάδος και οποιοδήποτε κόμμα ή συνασπισμός κερδίσει, απλώς θα κληθούν να εφαρμόσουν τις διαταγές του κ. Marteen Verwey. Αυτός θα εγκρίνει όλους τους νόμους που θα πρέπει να ψηφισθούν (υπάρχει μάλιστα ένα ειδικό γραφείο στις Βρυξέλλες που θα εξετάζει και θα τροποποιεί νόμους και θα συντάσσει τροπολογίες). Η Ελληνική κυβέρνηση απλώς θα συμφωνεί… ή δεν θα παίρνει λεφτά. Και αφού ο κ. Marteen Werwey θα ελέγχει όλα τα κρατικά έσοδα, όλες τις κυβερνητικές λειτουργίες και όλη την κρατική υπηρεσία, δεν θα έχει τύχη όποια απόπειρα και να γίνει σε κάτι που αυτός δεν εγκρίνει. Για να μην αναφέρουμε πως όλοι οι μόνιμοι οι γενικοί γραμματείς των σημαντικότερων υπουργείων είναι διορισμένοι από την Τρόικα. Ώστε αν θέλετε να ψηφίσετε κάποιο από τα μνημονιακά κόμματα, μην μπαίνετε στον κόπο. Ο κ. Werwey σας καλύπτει. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι με αυτή την πραγματικότητα. Μόλις πριν λίγες μέρες, ένας Ελληνοκύπριος ανταποκριτής μου είπε στον όμιλο πως οι Ελληνοκύπριοι στην Κύπρο νοσταλγούν την βρετανική διοίκηση και ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να κυβερνήσουν την Ελλάδα καλύτερα από τους ΄Ελληνες!!! Βεβαίως και το άκουσα με έκπληξη. Αλλά για ένα έθνος που παρήγαγε έναν Γεννάδιο Σχολάριο, αυτό δεν πρέπει να μοιάζει απροσδόκητο. Αυτό το επίπεδο χαμέρπειας, δουλοπρέπειας και δουλικότητας δεν είναι στην πραγματικότητα εκπληκτικό. Οι περισσότεροι ΄Ελληνες πάσχουν από τέτοιο σύνδρομο κατωτερότητας και είναι τόσο έντρομοι για τον κόσμο γύρω τους ώστε και μόνο η πρόταση εξόδου από την Ευρωζώνη προκαλεί δηλώσεις όπως «και σε ποιον να υπολογίζουμε πως θα μας βοηθήσει;» Και στην απλή εξέταση μιας τέτοιας εξόδου τους πιάνει τρόμος. Δεν υπάρχει υπερηφάνεια, δεν υπάρχει αυτοπεποίθηση, δεν υπάρχει ραχοκοκαλιά. Αξίζει η Ελλάδα να είναι ανεξάρτητη και κυρίαρχη; Από ότι δείχνουν τα πράγματα, θα έλεγα «ίσως όχι». Θα υπέθετα ότι πιθανώς αυτό επίσης σκέφτονταν ο Βησσαρίων και ο Πλήθων Γεμιστός στον 15ο Αιώνα. Ο Γεννάδιος Σχολάριος ήταν απλά ένα σκουλήκι πτώματος."


Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!




Λίγο πριν βρεθούμε στην κάλπη πρέπει επιτέλους να αφυπνισθούμε... Ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης με τον εύστοχο λόγο του μας βοηθάει να δούμε καταπρόσωπο την τωρινή πραγματικότητα..!



Όσο το πολιτικό προσωπικό αρνείται να υπερβεί τον εαυτό του και να εναρμονισθεί με το συμφέρον της κοινωνικής συλλογικότητας και της χώρας, τα εξωγενή μνημόνια θα διαδέχονται το ένα το άλλο. Κάθε νέα κυβέρνηση θα παραδίδει μια Ελλάδα μικρότερη στη διάδοχη κυβέρνηση.
Όσοι νομίζουν ότι εάν ψηφίσουν τον μεν θα αποφύγει τον δε είναι ή "βαθιά νυχτωμένος" ή συγκατανευσιφάγος δηλαδή παρακοιμώμενος της εξουσίας.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, όποια και αν είναι, θα κάνει ακριβώς τα ίδια.
Το πολιτικό σύστημα έχει εκπέσει στη συνείδηση των πολιτών, έχει καταρρεύσει. Το κρατά στη ζωή ο ξένος παράγων.
Ο πολίτης που θέλει να ελπίζει στο μέλλον οφείλει να σταθεί απολύτως απέναντι στην (αριστερή και δεξιά) ολιγαρχική κομματοκρατία, να την στείλει στο παρελθόν, όπου ανήκει. 


Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!



Οι προκλασικοί αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πολύ καλά για την απώτερη ουσία των πάντων, αλήθεια που επιβεβαιώνεται σήμερα από τις νεώτερες φυσικές επιστήμες.



Κατά τον μεγάλο προσωκρατικό φιλόσοφο Παρμενίδη, η συστατική ουσία των πάντων είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη (και κατά την έκφρασή του: "ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"), μη προσιτή στις αισθήσεις, αλλά προσιτή στη νόηση.
Κατά την "Θεωρία της Σχετικότητας" του Αινστάιν, το Σύμπαν ειναι "χωροχρονικό συνεχές", αδιαίρετο και ενιαίο, τουλάχιστον 4 διαστάσεων, περιγραφόμενο απο την τεσσάρων διαστάσεων "Γεωμετρία Riemann", απρόσιτο στις ανθρώπινες αισθήσεις (οι οποίες μόνο 3 διαστάσεων "ευκλείδειους χώρους" αντιλαμβάνονται) και οι οποίες για λόγους επιστημονικής και μόνον παρατήρησης κομματιάζουν το συμπαντικό "χωροχρονικό συνεχές" σε μέρη (χώρου και χρόνου ξεχωριστά). Οι ιδιότητες των μερών όμως αυτών (όταν παρατηρούνται διασπασμένα) δεν εκπροσωπούν πραγματικές ιδιότητες του συμπαντικού "χωροχρονικού συνεχούς", αλλά ψευδαισθήσεις των αισθήσεων και της ανθρώπινης Φυσιολογίας..!





Δείτε παρακάτω και το σχετικό βίντεο.


 

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ, ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ..!




Ας πούμε ότι έχεις μία επιχείρηση και έχεις προσλάβει έναν διαχειριστή για 40 χρόνια, που τον έχεις πληρώσει 100 εκατομμύρια και στο τέλος σου έχει "ρίξει έξω" την επιχείρηση, χρεώνοντάς την και 37 εκατομμύρια... Τον ξαναπροσλαμβάνεις, όσο και να σου λέει ότι τώρα θα είναι διαφορετικός;

Αυτό περίπου είναι το δίλημα των τωρινών εκλογών, αφού το υπάρχον πολιτικό σύστημα (κυρίως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) πήραν όλα αυτά τα χρόνια περίπου 1 τρις (πάνω από 650 δις σε δάνεια και πάνω από 300 δις σε επιδοτήσεις) και εξαθλίωσαν και χρεοκόπησαν την χώρα, με χρέη πάνω από 370 δις...





Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ!




Είναι φανερό ότι "τα συμφέροντα" και "οι οικονομικές ελίτ" διαχειρίζονται απόλυτα τις ζωές μας και μας κατευθύνουν όπως θέλουν. Οι τεχνικές είναι απλές... Δείτε πως τις περιγράφει ο Νόαμ Τσόμσκι...




1. Η τεχνική της διασκέδασης Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, διʼ ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών. Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.

«Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται, να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μʼ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτʼ απʼόλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν (ο διαφημιστής) απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»

6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, η κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσεις του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απʼ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απʼόσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους..


Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ...



"Ζούμε σε πόλεμο ολοκληρωτικό απαράσκευοι" υποστηρίζει ο γνωστός φιλόσοφος Χρήστος Γιανναράς...


Ζ​​ούμε μάλλον τη δυσκολότερη και κρισιμότερη ιστορική συγκυρία που γνώρισε ο Ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τα δεδομένα που συγκροτούν τη δραματική συγκυρία είναι καινούργια, δεν έχουμε έμπειρη γνώση για να τα διαχειριστούμε.

Είναι πόλεμος χωρίς να αλληλοσφάζονται στρατοί, να βομβαρδίζονται πόλεις, να καταλαμβάνονται εδάφη από «δυνάμεις κατοχής». Ομως το διακύβευμα είναι το ίδιο, όπως και στις ένοπλες συρράξεις: Η εθνική κυριαρχία, η κρατική ανεξαρτησία, η ελευθερία κοινωνικής αυτοδιαχείρισης. Τα όπλα έχουν αλλάξει, δεν είναι η αεροπορική και ναυτική υπεροπλία, τα πυραυλικά συστήματα, τα χημικά και πυρηνικά μέσα ολέθρου.

Ομως η λογική της απανθρωπίας παραμένει ίδια: Αν στον πόλεμο που ξέραμε στόχος πάντοτε ήταν ο μέγιστος δυνατός αριθμός νεκρών, από τις μάχιμες δυνάμεις και τον άμαχο πληθυσμό, ώστε να καμφθεί το ηθικό του αντιπάλου και να παραδοθεί χωρίς όρους, στόχος σήμερα είναι ο μέγιστος δυνατός αριθμός λιμοκτονούντων, ανέργων, απελπισμένων, νεκρών από ασιτία και αλκοόλ, ανθρώπων που αυτοκτονούν τσακισμένοι από την ανελπιστία και την πίκρα της αδικίας.

Στόχος και πάλι, να καμφθεί το ηθικό, ώστε να ξεπουληθούν, βορά στο ιδιωτικό κέρδος, όλες οι ζωτικές κοινωνικές κατακτήσεις της συνύπαρξης καλλιεργημένων ανθρώπων: ασφάλεια γηρατειών, νοσήλια, φάρμακα, ηλεκτροδότηση, υδροδότηση, τρένα, οδικό δίκτυο, αεροδρόμια, λιμάνια. Οπως στους αιώνες της μεσαιωνικής βαρβαρότητας η μεταρωμαϊκή Δύση αγνοούσε την «αίσθηση δημοσίου συμφέροντος», έτσι και στον σημερινό κόσμο η λέξη «ιδιωτικοποίηση» συνοψίζει την πιο ακραιφνή παραίτηση από το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας, τη μεθοδική εγκατάλειψη ακόμα και της πρόθεσης για ελευθερία από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού. Γι’ αυτή τη μεταστροφή, από το «κοινωνικό κράτος», κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου, στον παλιμβαρβαρισμό της αχαλίνωτης «ιδιωτικοποίησης», ο μέγας ένοχος, ολοφάνερα, ήταν η αντίδραση στον κολεκτιβιστικό μαρξισμό της εφιαλτικής Σοβιετίας.

Πάντως σήμερα ζούμε πόλεμο, ωμό, απάνθρωπο, με εκατομμύρια θυμάτων, ανθρώπων με κατεστραμμένη τη μία και μοναδική ζωή τους. Εστω και μόνο στην Ευρώπη, στο κλαμπ των προνομιούχων που είναι η «Ευρωπαϊκή Ενωση», κοινωνίες ολόκληρες λιμοκτονούν σε έσχατη απόγνωση (η βουλγαρική, η ρουμανική). Και στην Πορτογαλία και Ισπανία, όπου η πολεμική προπαγάνδα κορυβαντιά ότι «τα μνημόνια πέτυχαν», «οι χώρες δανείζονται άνετα από την ελεύθερη αγορά» (την κοινωνικά/πολιτικά ανεξέλεγκτη τοκογλυφία), ο αριθμός των ανθρώπων που χάνουν το σπίτι τους και μένουν στον δρόμο ανήμποροι να εξοφλήσουν την Τράπεζα, είναι κυριολεκτικά εφιαλτικός.

Πόλεμος. Οχι πια η «δύναμη πυρός», αλλά, αυτονομημένη από κάθε πολιτικό/κοινωνικό έλεγχο, κάθε ηθικό/λογικό φραγμό, η δύναμη του χρήματος, να σκορπάει με τη στέρηση θάνατο, εξευτελισμό, αγανάκτηση, και με την πλησμονή του αποκτήνωση και χυδαιότητα. Σε αυτόν τον κολασμένο πόλεμο δεν χρειάζεται να ιππεύουν περήφανο και γενναίο άτι οι πολεμικοί αρχηγοί, μπορούν να καταδικάζουν σε λιμοκτονία και εξευτελισμό εκατομμύρια ανθρώπων περιφερόμενοι με αναπηρικό καροτσάκι. Και επιβάλλοντας την τευτονική ηγεμονία στην Ευρώπη, να ταπεινώνουν στο έπακρο λαούς που κάποτε τόλμησαν να αντισταθούν, με τρομακτικές θυσίες, στις σιδερόφρακτες μεραρχίες του τευτονικού Ναζισμού.

Στην καινούργια μορφή πολέμου οι μάχες δίνονται με όπλο το χρήμα. Και οι στρατηγικές δεν είναι επιθετικές, βίαιες, σήμερα υποτάσσεις ένα κράτος όταν το πείσεις να αρχίσει να σου ζητάει δανεικά. Ο ίδιος ακριβώς τρόπος που κάνεις υποχείριό σου και έναν άνθρωπο, όταν τον εξαρτήσεις από την πρέζα που εσύ του πουλάς. Γι’ αυτό και ο πόλεμος σήμερα δεν φέρνει σε αντιμαχία κράτη, απευθείας, αλλά κράτη με ιδιώτες-βαποράκια, διακινητές της πρέζας: Ιδιωτικούς οίκους αξιολόγησης της οικονομίας κρατών, διεθνείς, κολοσσιαίους, τραπεζικούς οργανισμούς που ελέγχουν την παγκόσμια διακίνηση της πρέζας, δηλαδή του παραισθησιογόνου δανεισμού.

Οι διακινητές ξέρουν, με δαιμονική ευστροφία και διορατικότητα, να ξεχωρίζουν ποια κοινωνία είναι (ή μπορεί εύκολα να γίνει) ευάλωτη στη δανειοληπτική υστερία και εξάρτηση – ακριβώς όπως ξεχωρίζουν και τα «βαποράκια» τούς αδύναμης θέλησης και ανερμάτιστου χαρακτήρα υποψήφιους πρεζάκηδες. Πιθανόν και να προετοιμάζουν, με πολλή υπομονή, μία χώρα για την ολοκληρωτική υποδούλωσή της στους δανειστές της – δεν πρέπει να είναι τυχαίο το ενδιαφέρον που δείχνουν κάποιες Πρεσβείες ισχυρών οικονομικά χωρών για θέματα Παιδείας, γλωσσικής εκπαίδευσης, ιστορικής συνείδησης, επιρροής της Εκκλησίας στην κοινωνία, μικρών, αδύναμων και βουλιμικών για κατανάλωση κοινωνιών.

Η Ελλάδα ζει τη δυσκολότερη και κρισιμότερη για την επιβίωση της ενεργού ιστορικής της παρουσίας συγκυρία. Δεν φταίει ο «ξένος παράγων» για τη δική μας καταστροφή και τον εξευτελισμό μας. Δεν μας εχθρεύονται οι ιδιωτικοί οίκοι, στρατηγικοί συντελεστές στην καινούργια μορφή ολοκληρωτικού πολέμου των ημερών μας. Αν μας υποχρεώνουν να ξεπουλάμε το νερό που πίνουμε, τη γη μας και τα πατρογονικά σπιτικά μας, είναι μόνο γιατί εμείς βρεθήκαμε εξαρτημένοι από τη «δόση» μας, έρμαια του θανατηφόρου εθισμού μας στην ταύτιση της ζωής με την κατανάλωση, της ποιότητας και της χαράς με την εγωκεντρική βουλιμία.

Η συλλογική μετάνοια δεν έρχεται ακαριαία, θέλει πολύ χρόνο: τη βραδύτητα της ωρίμασης ή της κυοφορίας. Κάποτε οι ίδιες οι ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας, σήμερα. Δοκιμάσαμε στη διαχείριση της εξουσίας όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου (πλην των καθαρώς ψυχοπαθολογικών μορφωμάτων) και δείχνει να πείσθηκε η ελλαδική κοινωνία ότι ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του σημερινού προσκηνίου είναι τεκμηριωμένα ανεπαρκές για να διεξαγάγει τον φρικιαστικό πόλεμο που μας εξουθενώνει. Αυτό είναι, σίγουρα, ένα βήμα ωριμότητας.

Αλλά ελάχιστο βήμα, ανεπαρκές. Διότι, οι πολλοί περιμένουμε έναν άλλον ηγέτη, ταλαντούχο, ιδιοφυή και ενάρετο, που θα μας εξασφαλίσει τη «δόση» μας καταναλωτικού ηδονισμού – τα όσα δεν κατάφεραν να μας σιγουρέψουν καραμανλικοί, παπανδρεϊκοί, αριστεροί ριζοσπάστες. Ακόμα δεν ωρίμασε η βεβαιότητα ότι από τον σημερινό φρικώδη παγκόσμιο πόλεμο θα διασωθούμε, μόνο με ηγεσία που θα ξαναστήσει στη χώρα εξυπαρχής σχολειά, εξυπαρχής πανεπιστήμια, άμεσου κοινωνικού (ποιοτικού) ελέγχου ΜΜΕ. Θα στήσει εξυπαρχής λειτουργίες απονομής δικαιοσύνης και σωφρονισμού, ριζικά καινούργιους όρους συνδικαλισμού, άλλης λογικής Δημόσια Διοίκηση, επιστροφή σε συνεπή αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση. Θα αφυπνίσει την τόλμη της προσωπικής δημιουργίας, θα αναστήσει τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, ενάντια στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού.

Να ωριμάσει η επίγνωση του τι ζητάμε.

                                                                                                              (Του Χρήστου Γιανναρά)