Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΚΟΡΩΝΟΪΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ανεβαίνει η λίστα των θυμάτων του κορωνοϊού στη χώρα μας, καθώς ακόμη τρεις ασθενείς κατέληξαν το πρωί της Τρίτης, ανεβάζοντας σε 46 τον συνολικό τραγικό απολογισμό.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για έναν άνδρα 78 ετών που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Σωτηρία», μια 82χρονη γυναίκα που έχασε τη μάχη για τη ζωή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και έναν 79χρονο που κατέληξε στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες οι δύο πρώτοι ηλικιωμένοι είχαν υποκείμενα νοσήματα. Ο τρίτος νεκρός, σύμφωνα με την ΕΡΤ είχε καταγωγή από την Εορδαία και είναι το το έκτο θύμα του φονικού ιού στην Κοζάνη.
Σε 43 περιοχές η παρουσία του ιού – 18 οι «ελεύθερες»
Στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας εντοπίζονται πλέον κρούσματα κορωνοϊού από τη λοίμωξη Covid-19. Παρότι βραδεία η εξάπλωση της νόσου, όπως τη χαρακτήρισε χθες ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, κ. Σωτήρης Τσιόδρας, η λοίμωξη που προκαλεί ο κορωνοϊός έχει καταγραφεί, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, σε 43 Περιφερειακές ενότητες της χώρας. Υπάρχουν ωστόσο και 18 Περιφερειακές ενότητες που έχουν κρατήσει… γερά μέχρι τώρα χωρίς να μετρούν ούτε ένα περιστατικό μόλυνσης με κορωνοϊό.
Η Αττική βρίσκεται στο επίκεντρο της πανδημίας, όπως προκύπτει από την τελευταία έκθεση του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ). Από τα 1.156 κρούσματα που είχαν καταγραφεί ως και τις 29 Μαρτίου (χθες ο αριθμός τους έφθασε τα 1.216), τα 758 έχουν αναφερθεί στο λεκανοπέδιο. Ειδικότερα, τα 641 έχουν καταγραφεί στην Αθήνα, τα 57 στην Ανατολική Αττική, τα 4 στη Δυτική Αττική και τα 56 στον Πειραιά.
Μεγάλη εξάπλωση έχει ο κορωνοϊός στη βόρεια Ελλάδα, ιδίως στη Δυτική Μακεδονία και τη Θράκη. Σε τουλάχιστον 13 Περιφερειακές ενότητες εντοπίζεται η διαδρομή του νέου, απειλητικού κορωνοιού: Θεσσαλονίκη (55 κρούσματα), Καστοριά (29), Κοζάνη (16), Ξάνθη (12), Έβρος (11), Σέρρες (8), Πιερία (5), Κιλκίς (4), Ημαθία (3), Καβάλα (3), Πέλλα (2), Ροδόπη (1), Φλώρινα (1).
Από ένα κρούσμα έχουν επίσης οι εξής Περιφερειακές Ενότητες: Κεφαλλονιάς, Κυκλάδων, Λακωνίας, Λασιθίου, Λευκάδας, Πρέβεζας, Ρεθύμνου, Σάμου, Τρικάλων και Χανίων.
Πώς διαμορφώνεται η επιδημία στην Ηλεία
Οι περιοχές της Ηλείας και της Αχαίας παραμένουν επίσης σημαντικές εστίες, σχεδόν έναν μήνα μετά το τοπικό «ξέσπασμα» της πανδημίας με την επιστροφή των 53 ατόμων από ταξίδι στο Ισραήλ και την Αίγυπτο. Στην Ηλεία έχουν καταγραφεί 46 επιβεβαιωμένα κρούσματα της λοίμωξης Covid-19 όπως και το πρώτο θανατηφόρο κρούσμα, στην Αχαία 19 και άλλα 5 στη Ζάκυνθο από όπου επίσης συμμετείχαν κάτοικοι στην εκδρομή όπου νόσησαν σχεδόν όλοι οι ταξιδιώτες λόγω του κορωνοϊού.
Στη μολυσματική διαδρομή του κορωνοιού απαντώνται επίσης οι εξής περιοχές: Λάρισα (11 κρούσματα), Μεσσηνία (7), Αρκαδία (3), Αργολίδα (2), Άρτα (3), Ιωάννινα (3), Βοιωτία (3), Φθιώτιδα (3), Εύβοια (2), Μαγνησία (2), Ηράκλειο (9), Λέσβος (8), Δωδεκάνηςα (2).
«Ελεύθερες» κορωνοϊού είναι οι εξής Περιφερειακές ενότητες της χώρας σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΕΟΔΥ: Ικαρίας, Λήμνου, Χίου, Βόρειου Τομέα Αθήνας, Νήσων, Δυτικού Τομέας, Νότιου Τομέα Αθήνας, Γρεβενών, Θεσπρωτίας, Καρδίτσας, Σποράδων, Ευρυτανίας, Φωκίδας, Δράμας, Θάσου, Αιτωλοακαρνανίας, Ιθάκης, Κέρκυρας και Κορινθίας.
Σημειώνεται τέλος στην έκθεση ότι 110 κρούσματα βρίσκονται υπό διερεύνηση ως προς τον τόπο κατοικίας των ασθενών.
Τα χαρακτηριστικά των ασθενών:
Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών είναι Έλληνες. Σε σύνολο 1.146 ασθενών με γνωστή υπηκοότητα, οι 1.080 ήταν Έλληνες και οι άλλοι 66 αλλοδαποί.
Σε ότι αφορά το φύλο υπερισχύουν οι άνδρες ασθενείς. Σε σύνολο 1.150 ασθενών, οι 646 (56%) ήταν άνδρες και οι 504 (43%) γυναίκες.
Σχεδόν ένας στους τέσσερις ασθενείς είναι ηλικίας άνω των 65 χρόνων. Οι περισσότεροι ασθενείς ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 40-64 χρόνων.
Ειδικότερα, σε σύνολο 1.088 ασθενών, οι 250 ήταν ηλικίας άνω των 65 χρόνων, οι 514 ήταν ηλικίας 40-64 χρόνων, οι 292 ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 18-39 χρόνων και μόλις 32 ήταν οι ανήλικοι ασθενείς.

  

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΜΑΖΙΚΑ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

Ο Σύνδεσμος γιατρών στην Ιταλία επιβεβαίωσε τον θάνατο 51 γιατρών που πέθαναν όλοι μετά από θετική δοκιμασία για τον κορωνοϊό. Οι γιατροί αυτοί που είχαν μολυνθεί υπέκυψαν τελικά στην ασθένεια, σύμφωνα με το CNN, το οποίο για την είδηση επικαλείται την Ιταλική Ένωση Ιατρών. Ο αριθμός των νεκρών γιατρών έρχεται σαν θλιβερή είδηση μετά την έκκληση του Filippo Anelli, του προέδρου του Σωματείου των Ιταλών γιατρών, την περασμένη Πέμπτη, που ζητά από τους γιατρούς της χώρας να εφοδιάζονται με ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό, λόγω του μεγάλου κινδύνου μόλυνσης.

 

Δείτε σχετικά:

 

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΘΑΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

 

 

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι' αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορεί να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση), υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας και αυτή είναι η αλήθεια, αφού αλήθεια ετυμολογικά είναι η μη λήθη (α στερητικό και λήθη).

Δείτε σχετικά:

ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΖΩΗ-ΘΑΝΑΤΟΣ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 


ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της ύπαρξης άγχους-στρες και του καρκίνου, ανεβάζοντας το ποσοστό στο περίπου 32% των περιπτώσεων. Τα συμπεράσματα από τις μελέτες αυτές δείχνουν ότι όταν ένα άτομο βρίσκεται σε κατάσταση άγχους και στρες, διάφορες αλλαγές επισυμβαίνουν στον οργανισμό του. Ο κύριος λόγος γι' αυτό είναι ότι κατά τη διάρκεια μίας αγχωτικής κατάστασης, ο υποθάλαμος ενεργοποιεί την υπόφυση, που ενεργοποιεί στη συνέχεια τα επινεφρίδια, με τελικό αποτέλεσμα να παράγονται ορμόνες που προκαλούν χημικές αλλαγές στα διάφορα κύτταρα και τους ιστούς. Αυτή η διαδικασία καλείται αντίδραση μάχης ή φυγής (fight or flight effect) και κατά τη διάρκεια αυτής της αντίδρασης, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να κατασταλεί. Η καταστολή αυτή του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ένας από τους παράγοντες εκείνους που οδηγούν στην ευαισθησία και ευαλωτότητα του υποκειμένου σε διάφορες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου. 

 

 

Δείτε σχετικά:

 

ΑΓΧΟΣ, ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ 

 

ΚΟΙΝΗ ΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ Η ΝΟΗΤΙΚΗ-ΨΥΧΙΚΗ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ (Δρ ΔΑΥΡΟΣ) 

 

Δρ ΔΑΥΡΟΣ: ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 2017 (ΒΙΝΤΕΟ) 

 

Δρ ΧΑΜΕΡ: Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

 

 

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ

Ξαφνικά οι δρόμοι νέκρωσαν, οι πόλεις σιώπησαν, τα σπίτια έγιναν φυλακές. 
Ξαφνικά όλα αυτά που θεωρούσαμε πως είναι σπουδαία, πως μας δίνουν αξία, κύρος, λόγο ύπαρξης, έγιναν μικρά, έγιναν ασήμαντα.
Ξαφνικά η υγεία μας, που θωρούσαμε δεδομένη εφόσον δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μας ανησυχεί, έγινε το πολυτιμότερο κομμάτι της ύπαρξής μας.
Ξαφνικά οι άνθρωποι που αγαπάμε, οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, εραστές μας τρόμαξαν! 
Ξαφνικά η ελευθερία χάθηκε και μαζί της πολύτιμος χρόνος, βιαζόμαστε. 
Ξαφνικά οι μάσκες που φορούσαμε στην προσπάθειά μας να είμαστε κάποιοι άλλοι, αντικαταστάθηκαν με άλλες, τόσο ταπεινές μα τόσο σημαντικές. 
Κοιτάζω τα ντουλάπια μου γεμάτα από πράγματα που θεωρώ πολύτιμα. Κοιτάζω τα αμέτρητα παπούτσια, τσάντες, αξεσουάρ, καλλυντικά, αρώματα, είδη περιποίησης, είναι τόσα πολλά. Όμως το βλέμμα μου σταματά σ’ένα μπουκάλι φθηνό οινόπνευμα, σ’ ένα αντισηπτικό χεριών, είναι τα πιο πολύτιμα.
Τι θα φορέσω σήμερα; Σκέφτομαι καθώς εξετάζω αναποφάσιστη την παραφουσκωμένη ντουλάπα μου που αναστενάζει. Τι σημασία έχει τι θα φορέσω, αφού κανείς δεν βρίσκεται στους δρόμους να με θαυμάσει; 
Τι κραγιόν να επιλέξω; Τα κοιτάζω στην σειρά, είναι τόσα πολλά, διαφορετικά με όμορφα χρώματα. Όμως το βλέμμα μου καρφώνεται σε μια χειρουργική μάσκα των 0.50 λεπτών και αντιλαμβάνομαι πως καμία σημασία δεν έχει τι κραγιόν θα φορέσω, η μάσκα θα κρύψει τα πάντα, είναι πιο πολύτιμη. 

Αλήθεια τι φωτογραφία θα αναρτήσω σήμερα στα social media; Να παριστάνω την χαρούμενη, την επιτυχημένη, την σπουδαία, την όμορφη, την ευτυχισμένη, την πολυταξιδεμένη, την πλούσια, την διάσημη ή να επιδείξω πόσο ωραίο σπίτι έχω, πόσους φίλους, ότι διασκεδάζω στα πιο ωραία μέρη, ότι είμαι η εκλεκτή; Ποια απο όλες να αναρτήσω;
Η μάσκα είναι πολυτιμότερη. Η μάσκα τα υποβαθμίζει όλα. 
Είμαι φυλακισμένη, δεν μπορώ να βγω έξω, να με δουν, να με θαυμάσουν, ίσως και να ζηλέψουν; Αυτός δεν είναι ο σκοπός; Τώρα όμως είναι άχρηστα, δεν έχουν καμία αξία, δεν μου χρειάζονται, βολεύομαι με μια απλή φόρμα, αρκεί να είναι καθαρή, με την πιζάμα μου, βολεύομαι με το αντισηπτικό μου, βολεύομαι με το θερμόμετρό μου, είμαι ευτυχισμένη που δείχνει μόνιμα 36,5, που δεν βήχω, που δεν αισθάνομαι κατάπτωση, που είμαι καλά. Δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να τραβήξω φωτογραφίες και να τις αναρτήσω, κανείς δεν ενδιαφέρεται πως δείχνω, τι φοράω, πόσο καλά περνάω. Το πολύ να αναρτήσω μια φωτογραφία με μάσκα που θα κρύβει το μισό μου πρόσωπο περνώντας το μήνυμα «Να, εγω προσέχω, το ίδιο να κάνετε κι εσείς» κι όχι «Να, δείτε πόσο λαμπερή, όμορφη και ευτυχισμένη είμαι».
Μήπως η πανδημία ήρθε για να υπενθυμίσει τις αξίες της ζωής, να δώσει μαθήματα;
Μήπως ήρθε να μας δείξει πόσο λάθος κάνουμε να πιστεύουμε πως η υπερκατανάλωση της ύλης είναι ευτυχία, πως η κοινωνική μας θέση στα πιο ψηλά σκαλοπάτια είναι το ζητούμενο, πως η διασημότητα είναι δείγμα επιτυχίας, πως ο πλούτος είναι σκοπός, πως επειδή έχεις πολλούς followers στο instagram είσαι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος; 
Ξαφνικά δισεκατομμυριούχοι και φτωχοί έχουν κάτι κοινό. Μοιράζονται τον ίδιο φόβο, την ίδια έλλειψη ελευθερίας, την ίδια ανασφάλεια. 
Ξαφνικά δεν έχει σημασία που μένεις, σε έπαυλη, θαλαμηγό, διαμέρισμα, παράγκα, κινδυνεύεις το ίδιο, είσαι φυλακισμένος. 
Ξαφνικά δεν έχει σημασία αν είσαι βασιλιάς ή υπήκοος, αν είσαι πρωθυπουργός ή απλός πολίτης, πολιτικός, διάσημος ηθοποιός, μοντέλο, επιχειρηματίας, υπάλληλος, ζητιάνος, μορφωμένος, αμόρφωτος. Κινδυνεύεις το ίδιο. Είσαι φυλακισμένος.
Ξαφνικά αναθεωρείς. Όλα όσα πίστευες πως είναι σημαντικά, τελικά δεν είναι. Σημαντικό είναι ένα μπουκαλάκι οινόπνευμα μια χειρουργική μάσκα. Σημαντικά είναι να έχεις ανθρώπους να σε νοιάζονται. Σημαντικό είναι να μπορείς να βγαίνεις από το σπίτι σου, να μπορείς να χαιρετάς ανθρώπους, πολύ περισσότερο να αγκαλιάζεις, σημαντικό είναι να απολαμβάνεις τον έρωτα, την αγάπη. Σημαντικό δεν είναι τι φοράς, που και τι τρως, ποιος είσαι, σημαντικό είναι ότι υπάρχεις, σε νοιάζονται, είσαι υγιής, είσαι ελεύθερος.
Μήπως ο ιός ήρθε να διδάξει; Μήπως ήρθε να μας θυμίσει τι πραγματικά είναι πολυτιμότερο; Μήπως ήρθε να μας πει πως είμαστε περαστικοί, πως δεν θα ζήσουμε αιώνια, πως δεν ήμαστε εμείς το Σύμπαν;
Μήπως ήρθε να μας πει πως προσκυνούμε ανθρώπους που πέρα από την επίδειξη -τύπου Καρντάσιαν- δεν προσφέρουν τίποτε ουσιαστικό όπως όλοι αυτοί οι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που είναι οι πραγματικοί ήρωες και που αξίζει να υποκλινόμαστε; 
Μήπως είναι καιρός να εστιάσουμε στις πραγματικές αξίες ζωής, στους αξιόλογους ανθρώπους, τους σοφούς, τους στοχαστές, τους πνευματικούς και όχι σε εκείνους που παριστάνουν τους σπουδαίους επειδή έχουν πολλούς followers ή επειδή βγαίνουν στην τηλεόραση; 
Μήπως η υπερβολική αίσθηση σπουδαιότητας για τον εαυτό μας, καλλιεργεί φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης, που απαιτούν υπερβολικό θαυμασμό και ιδιαίτερη μεταχείριση; 
Μήπως ο υπερκαταναλωτισμός και υπεραυτοθαυμασμός προκαλούν Ναρκισσιστική Διαταραχή που είναι μορφή Ψυχοπάθειας;
Μήπως είμαστε εν δυνάμει ψυχοπαθείς;
Μήπως ο ιός εκτός από «δολοφόνος» είναι τελικά και «διδάσκαλος»;
Μήπως ήρθε για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε;
Μήπως τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά;
Ξαφνικά, δεν είμαστε οι βασιλιάδες που πιστεύαμε...
 

                                                                           Χρυσηίδα Δ.

ΑΥΞΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΠΟ ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

 

Στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό συνέδριο καρδιολογίας αναδείχθηκε ότι εκτός από τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου για την πρόκληση καρδιαγγειακων νοσημάτων, όπως το κάπνισμα, η υπερλιπιδαιμία, η υπέρταση, ή ο σακχαρώδης διαβήτης, κομβικό ρόλο παίζουν επίσης η μόλυνση του περιβάλλοντος, ο θόρυβος αλλά και οι κλιματολογικές συνθήκες, με τελικό αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος πρόκλησης οξέων αγγειακών επεισοδίων και μάλιστα ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος, όταν η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι από εξατμίσεις αυτοκινήτων, καθώς και άλλων μηχανοκίνητων οχημάτων.

Ερευνητές από το ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας εξέτασαν τη σχέση μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων και των καρδιαγγειακών νοσημάτων και διαπίστωσαν πως οι παθήσεις αυτές είναι πράγματι πιο συχνές στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου και η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι μεγαλύτερη και τούτο διότι η μολυσμένη ατμόσφαιρα περιέχει μεγάλες ποσότητες στερεών και υγρών σωματιδίων, των οποίων το μέγεθος είναι διαμέτρου μικρότερης των 2,5μm και έτσι εισέρχονται στην κυκλοφορία μέσω του ενδοθηλίου, δημιουργώντας προϋποθέσεις για καρδιαγγειακά νοσήματα και μάλιστα κυρίως μέσω φλεγμονής του ενδοθηλίου, αλλά και παράλληλα μέσω ενεργοποίησης του αυτόνομου νευρικού συστήματος, με ότι αυτό συνεπάγεται.

 

 

Δείτε παρακάτω σχετικά:

 

Ο ΠΙΟ ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΑΠΟ ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Ολόκληρος ο φυσικός κόσμος μας είναι απλά και μόνο μία ψευδαίσθηση, δημιούργημα των ατελών αισθήσεών μας και του "εκπαιδευμένου" να αντιλαμβάνεται έτσι την "πραγματικότητα" εγκεφάλου μας. Ο κόσμος αυτός, όπως γίνεται αντιληπτός από τον άνθρωπο, υφίσταται σε τέσσερις ψευδαισθητικές διαστάσεις, τις τρείς του χώρου και τη τέταρτη του χρόνου, μέσω των οποίων το άπειρο και άχρονο Όλον "υλοποιείται" σε αισθητό κόσμο και το άτμητο και αδιαίρετο χωροχρονικό συνεχές της Συμπαντικής Ολότητας γίνεται η ψευδαίσθηση της υλικής ύπαρξης.  Αυτό δηλαδή που οι ανθρώπινες  αισθήσεις μας, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πάντρεμα των δύο ψευδαισθήσεων που έχουμε, του χώρου και του  χρόνου. Έτσι χώρος, χρόνος και ύλη δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ένα όνειρο, που διαρκεί όσο αυτό που  ονομάζουμε διαδρομή μιάς ζωής, με τις αισθήσεις μας να αποτελούν τα όργανα που συντηρούν την προβολή του ονείρου μας. Αλλά η ύλη, υπακούοντας κι' αυτή στην συμπαντική νομοτέλεια της περιοδικότητας, σιγά σιγά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της σβήνουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν, με το όνειρο κάποτε να τελειώνει και εμάς να παραδινόμαστε και πάλι στην άχρονη και άπειρη αγκαλιά του ακατάλυτου και μόνου πραγματικού Σύμπαντος. 'Οπως άλλωστε έχουν αποδείξει οι νεώτερες φυσικές επιστήμες και τα νεώτερα μαθηματικά, κυρίως μέσα από την γνωστή θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, το κύριο συστατικό της κλασικής φυσικής, η ύλη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου των μαθηματικών, δηλαδή του χώρου. Και όταν μιλάμε για καμπύλωση του συμπαντικού χώρου, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, εννοούμε μια κύρτωση του χώρου προς τη διάσταση του χρόνου, με την αισθητή πλέον ύλη να είναι ένας καμπυλωμένος τρισδιάστατος χώρος προς τη διάσταση χρόνος. Τότε, η αυξομείωση αυτής της καμπυλότητας μιας περιοχής ενός τρισδιάστατου χώρου σηματοδοτεί τη γέννηση, την εξέλιξη και το θάνατο μια υλικής ύπαρξης. Με ολιστικούς, άλλωστε, όρους η καμπυλότητα μιας περιοχής εκφράζει ουσιαστικά την πυκνότητα της ενέργειας, πράγμα που σημαίνει πως αντί να πούμε ότι η ύλη είναι η καμπύλωση του χώρου, μπορούμε να πούμε ότι η ύλη είναι μια περιοχή με μεγάλη πυκνότητα ενέργειας. Έτσι, εν τέλει, μπορούμε να κατανοήσουμε, ότι η εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης εξαρτάται απλά και μόνο από τις μεταβολές της πυκνότητας της ενέργειάς της και ότι οι έννοιες ζωή και θάνατος πραγματώνονται μέσα απο την αυξομείωση αυτής της ενεργειακής πυκνότητας.

Και ενώ αυτή είναι η αλήθεια, η ψευδαίσθηση είναι τελείως διαφορετική:

Ένα ταξείδι της ζωής στον χρόνο...

600.000.000 χρόνια πριν από σήμερα. Οι πρώτες οργανωμένες δομές ζωής προχωρούν στη σκηνή του ενόργανου κόσμου. Αζωικός αιώνας.

575.000.000 χρόνια πριν: Σπόγγοι, κοράλλια, λειχήνες, μύκητες, φύκη

550.000.000 χρόνια πριν: Ασπόνδυλα. Αρχή του παλαιοζωικού αιώνα.

480.000.000 χρόνια πριν: Αραχνοειδή, εμφάνιση σπονδυλωτών

300.000.000 χρόνια πριν: Πτεριδόφυτα, Ψάρια, πρώτα Αμφίβια, Έντομα

215.000.000 χρόνια πριν. Μεγάλα πτεριδοειδή, Σπερματόφυτα, Αμφίβια, Ερπετά

190.000.000 χρόνια πριν: ανθοφόρα Φυτά, Θηλαστικά, κολοσσιαία Ερπετά, Πτηνά, τελειότατα Έντομα. Μεσοζωικός αιώνας.

55.000.000 χρόνια πριν: Ανώτερα θηλαστικά. Καινοζωικός αιώνας.

Και από τα θηλαστικά ο Πίθηκος μία μέρα μακρινή...

25 με 17.000.000 χρόνια πριν από σήμερα, εκεί κατά την Ασία, ένιωσε την ύλη μέσα του να παίρνει φωτιά και κάτι καινούριο να γεννιέται: Το είπανε αργότερα εγκέφαλο, μα εκείνος, ο Δρυοπίθηκος και ο Ραμαπίθηκος δεν μπορούσε ακόμη να το ξέρει. Και τα χρόνια κυλούσαν. Πάντα στο ρυθμό της χελώνας. Και πιο αργά ίσως… Και ο εγκέφαλος μεγάλωνε. Και εξελισσόταν. Και μαζί άλλαζε και το υπόλοιπο σώμα και προετοιμαζόταν για τη μεγάλη αλλαγή.

8.000.000 χρόνια πριν. Ο δρόμος μας χωρίζει οριστικά από τους γορίλες και του χιμπατζήδες, τους πιο κοντινούς μας συγγενείς. (Δυστυχώς τα περί Δία και θεϊκής καταγωγής μόνο στα παραμύθια στέκουν…) Ένας από τους πρώτους αυτούς γνήσιους προγόνους μας, ο «Sahelanthropus Tchadensis» θα μείνει για πάντα στο Τσαντ, περιμένοντας να μας σφίξει το χέρι τον Ιούλιο του 2002 μ.Χ. Υπομονή τεράστια, γύρω στα 6,5 ή 7 εκατομμύρια χρόνια, λένε σήμερα οι ανθρωπολόγοι.

4.000.000 χρόνια πριν από σήμερα. Ο Αυστραλοπίθηκος ζει κάπου εκεί στη νότια και ανατολική Αφρική. Από το 1974 μ.Χ έχει και όνομα: Είναι η περιβόητη Λούσι! Γυρνάει στο μεγάλο δάσος και τρώει ξηρούς καρπούς και φρούτα. Και συνεχίζει να εξελίσσεται. Τίποτα πια δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την πορεία. Έρχεται, πλησιάζει.

2.000.000 χρόνια ακόμη. Δύο και από σήμερα. Εύκολο να τα ιστοράς. Τεράστια υπομονή για να τα περάσεις. Οι σπόνδυλοι είναι πια σχεδόν έτοιμοι. Η πλάτη αρχίζει να σηκώνεται. Αργά αργά… Homo Habilis, Δεν είναι πια πίθηκος. Δεν είναι ακόμη άνθρωπος. Έχει όμως πια χέρια. Και πιάνει τις πρώτες πέτρες και εργαλεία του τις κάνει. Γιατί τώρα τροφή του είναι και το κρέας. Και με τα χέρια πάλι αρχίζει τον εγκέφαλο να γυρίζει. Όπως η μανιβέλα… Όπως και σήμερα τα μωρά των ανθρώπων που με τα χέρια τους ζητάνε να μάθουνε τον κόσμο. Όπως ο τρυφερός εραστής που με τα ακροδάχτυλα εξερευνά το χάρτη της αγαπημένης του από ανατολή μέχρι δύση και από βορρά μέχρι νότο. Όπως και μεις τώρα που με τα χέρια μας προσπαθούμε να αλλάξουμε τα μυαλά… Κι όπως το χέρι εκείνο το υψωμένο, σύμβολο αιώνιο της αφυπνισμένης συνείδησης και θέλησης που γίνεται κάστρο άπαρτο.

1.000.000 χρόνια ακόμη. Ένα και από σήμερα. Για να ορθώσει τελείως το ανάστημά του. Homo erectus. Πιο Homo, πιο άνθρωπος. Φτάνει πια στην Ευρώπη. 600.000 χρόνια από σήμερα. Απλώνεται σε Ασία (Chou Kou Tien) και Αυστραλία (Java). Ντύνεται και φτιάχνει καταφύγια. Και τη φωτιά κατακτά.

300.000 χρόνια από σήμερα. Homo praesapiens. Όλο και πλησιάζει. Φτάνει. Μπαίνει στο σπήλαιο των Πετραλώνων. 25 χρονών κορίτσι. Μια εικοσπεντάρα με 200.000 χρόνια ιστορία. Μπορεί και να τη λέγανε Μαρία... αφού για το χατίρι της σφάζονται κι αν σφάζονται παλικάρια, που λέει και το δημώδες άσμα. Κοιμάται εκεί και περιμένει τον πρίγκηπα της, το Χρήστο Σαρρηγιαννίδη. Περιμένει να ξημερώσει το 1960 μ.Χ. Να μας πει την ιστορία της. Να μας πει και τη δική μας. Ένα κρανίο όλο κι όλο. Τίποτα πιο συμβολικό.

Και φτάνουμε στον άνθρωπο του Νεάντερταλ. 100.000 χρόνια από σήμερα. Αφρική, Ευρώπη, Ασία, Εγγύς Ανατολή. Γυρίζει και βλέπει και μαθαίνει… και εξελίσσεται. Πάντα. Και τότε και τώρα. Και ως πότε;

40.000 χρόνια από σήμερα.

Εμφανίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος:

Ο Homo sapiens sapiens.

Φτάνει Αμερική. Φτάνει Ωκεανία. Κι εδώ στην Ευρώπη ο Cro Magnon. Και ο Bruenn. Το είδος τώρα φτάνει στην τελειότητα. Ο καρπός του δέντρου της γνώσης του δωρίζεται. Ο όφις και ο αιώνιος μύθος για την πρώτη απορία του ανθρώπου.

« Ο πρώτος σπινθήρας της συνείδησης. Μια φοβερή αστραπή που την είδε το σκοτεινό σύμπαν να το καταλάμπει, όχι πλέον με τη μορφή της θερμικής ακτινοβολίας των γαλαξιών, αλλά μ’ ένα διανοητικό ποταμό φωτονίων άλλης οντολογικής υφής. Η ύλη πραγματοποιεί το ανέβασμα στο τελευταίο σκαλί, στη νόηση. Η πιο υπέροχη και η πιο ακραία μετατροπή της ποσότητας σε ποιότητα που γνώρισε η φύση.» (Από τα Ελληνικά του Λιαντίνη, σελ. 32)
 

5.500 χρόνια πριν από σήμερα. Η πρώτη μεγάλη επανάσταση του νέου όντος. Μαθαίνει να καλλιεργεί τη γη, μερώνει τα ζώα, χτίζει πόλεις, ανακαλύπτει τον τροχό, τα μέταλλα, την αριθμητική, τη γραφή…

4.000 χρόνια από σήμερα. Ο άνθρωπος κρούει τη θύρα της ιστορίας. Το χέρι, αυτό που πρώτο κίνησε το νου του, αρχίζει τώρα να γράφει. Να γράφει σε γραφές που ξέρουμε να διαβάζουμε… Επινοεί τα πρώτα αλφάβητα. Επινοεί και ιστορίες, έπη για τα κατορθώματα και μύθους για όσα δεν ξέρει και λαχταρά να φτάσει έστω και με τη φαντασία.

2.500 χρόνια πριν… περίπου… Εκείνος ο μακρινός πίθηκος φτάνει στην εποχή της ακμής. Στη χρυσή εποχή του. Είναι τώρα έτοιμος να μάθει ποιος είναι. Και να αρχίζει το δικό του ρολόι να κουρδίζει. Τη φύση κοιτάζει, τη φύση μαθαίνει και τα άστρα θέλει να βάλει να χορεύουν στο δικό του ρυθμό. Ο άνθρωπος στέκεται αντίκρια στο θάνατο και δε σκύβει πια το κεφάλι. Και θεμελιώνει κάστρο νέο τον πόλεμο να δώσει. Γεννιέται η επιστήμη. Τη μαμή που την ξεγέννησε την λέγανε ... Σωκράτη.

500 χρόνια πριν το σήμερα. Η δεύτερη μεγάλη επανάσταση. Πυρίτιδα, τυπογραφία και αργότερα ατμός, ηλεκτρισμός και ακόμα πιο μετά ηλεκτρονική… Ο άνθρωπος όλα αυτά. Εκείνος ο μακρινός πίθηκος. Και ακόμη πιο μακριά η ταπεινή πόα, που τη φέρνουν οι πνοές του ανέμου. Κι ακόμη βαθύτερα τα κυανοφύκη και τα βακτήρια. Και γυρίζοντας πίσω το μάτι, στα σκαλοπάτια που αργά αργά ανέβηκε ως εδώ, ούτε χελώνα δεν πάει τόσο αργά, αναφωνεί με το στόμα του Αντρέ Μπρετόν:

«Είναι ηλίθιος εκείνος που συνεχίζει ν’ αρνιέται να ιδεί ένα άλογο να καλπάζει πάνω σε μια ντομάτα.»

9 χρόνια μόλις πριν. Ο άνθρωπος, που ξέφυγε από τον πίθηκο φτιάχνοντας εγκέφαλο, που έγινε άνθρωπος αποκτώντας συνείδηση του εαυτού του, ανεβαίνει ένα ακόμη σκαλί. Ανεβαίνει στον Ταΰγετο. Είναι ο τελευταίος της παλιάς γενιάς και ο πρώτος της καινούριας. Όχι μόνο συνειδητά αλλά και αυτοθέλητα, βαδίζει περήφανα προς το θάνατο. Σκοτώνει την αρχαία ύβρη και γεννά τη νέα ελπίδα. Διαφεντεμένος από την ανάγκη και τροπαιοφόρος της ελευθερίας του.

Σήμερα…

Σήμερα είσαι εσύ, κι εσύ, κι εσύ κι εγώ… Είμαστε εμείς. Αλλά και δεν είμαστε. Γιατί σε κάθε κύτταρό μας πάλει μια φωνή που έρχεται από πολύ μακριά. Γυρνάς πίσω, στο χάος του χτες, κι εκείνη ξανακούγεται από τα βάθη του μέλλοντος.

Όχι, δεν είναι δικό μας το σήμερα. Το χρωστάμε σε όσους πέρασαν, το απαιτούν αυτοί που θα έρθουν. Δικιά μας είναι μόνο η στιγμή. Αυτή διαφεντεύουμε κι αυτή μας ορίζει. Καβάλα τούτη την ακτίνα και θυμήσου:

Έρχεσαι από ένα τεράστιο τίποτε, τραβάς σε ένα ακόμη πιο τρομερό τίποτα. Άρπαξε τη στιγμή και κάντη δική σου. Αυτή μονάχα σου ανήκει. Μην τη χαραμίζεις.

"Ζήσε ζωή ατέλειωτη σε μία στιγμή"* (Σολωμός)

«Αν αναρωτηθεί κανείς τι είναι τώρα που ζει, τι θα 'ναι όταν πεθάνει, και τι ήταν προτού να γεννηθεί, αν βουλιάξει στον υδράργυρο αυτής της απορίας με τη γνώση ή με τη μνήμη πως το αύριο έφτασε κιόλας, και πως το χθες το πήρε πια μαζί του ο ποταμός της Λήθης με τα άσπρα κυπαρίσσια στις όχθες του, αν ακούσει ν' ανεβαίνει στον ύπνο του από το ουρανοκρέμαστο πηγάδι της αβύσσου κάποια απόκριση στο ερώτημα, σαν ηχώ αμετάδοτη και προσωπική, τότε καλώς ερωτά, και καλώς αποκρίνεται. Διαφορετικά να μην ερωτά για το μηδέν και το είναι. Όπως δεν ερωτούν τα οικόσιτα κυνάρια και τα μανιτάρια.»  (Δ. Λιαντίνης, "Homo Educandus" σελ. 71)

Ένας αρχαίος κρύσταλλος ζιρκονίου που αποκαλύφθηκε στη Δυτική Αυστραλία μπορεί να αποτελεί απόδειξη ότι η ζωή εμφανίστηκε στον πλανήτη μας πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια, ή 300 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι υπολογιζόταν ως τώρα, σύμφωνα με μια ομάδα αμερικανών ερευνητών.

Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Καλιφόρνιας/Παράρτημα Λος Άντζελες είπαν ότι είχαν συλλέξει πρόσφατα γύρω στα 10.000 ζιρκόνια από την περιοχή Τζακ Χιλς της Αυστραλίας που δημιουργήθηκαν αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μεταξύ των ήταν και ένα που πιστεύουν ότι περιέχει ένα ίζημα άνθρακα που είναι είναι 4,1 δισεκατομμυρίων χρονών... συν ή πλην 10 εκατομμύρια χρόνια.

"Η πλήρης ενθυλάκωσή του σε ακέραιο, μη-διαταραγμένο ζιρκόνιο αποδεικνύει ότι δεν έχει υποστεί μόλυνση ή μείξη από πιο πρόσφατες γεωλογικές διαδικασίες [... και] μπορεί να αποτελέσει απόδειξη ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια," είπαν σε εργασία τους που εκδόθηκε χθες στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

Οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει ενδείξεις απολιθωμάτων για να βεβαιώσουν ότι η ιστορία της ζωής στη Γη ξεκίνησε πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, με τη μορφή μονοκύτταρων οργανισμών. Οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν εμφανιστεί στη Γη μόνο πριν από περίπου 200.000 χρόνια.

Και τώρα ένα ταξείδι στον χώρο...

«Φαντασθείτε ότι ένας άνθρωπος αρχίζει ένα ταξίδι στα διάφορα μεγέθη του μικροκόσμου και μικραίνει μέχρις ότου γίνει ένα άκαρι (=μικροσκοπικό έντομο μη ορατό με γυμνό μάτι). Τότε κοιτώντας έναν άνθρωπο από κοντά θα διέκρινε ευκρινώς τους πόρους του δέρματος σαν τρύπες , τις τρίχες σαν κορμούς δέντρων ,τις γραμμές του χεριού σαν αυλάκια.

Και ερωτώ: ποιά είναι η πραγματική αντίληψη για το ανθρώπινο σώμα, αυτή που έχει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο ή αυτή που έχει το άκαρι; Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο εικονικές αντιλήψεις είναι σχετικές, η ιδέα που έχει σχηματίσει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του και τους ομοίους του είναι αληθινή μόνο για τον άνθρωπο και η περί ανθρώπου αντίληψη του ακάρεως μόνο για το άκαρι. 

Ο ταξιδιώτης μας συνεχίζει τη πορεία του προς τα μικρά μεγέθη και φτάνει το μέγεθος του κυττάρου. Τότε γι αυτόν το ανθρώπινο σώμα θα έχει χάσει εντελώς τη μορφή του. Δεν θα το διακρίνει σαν βουνό, όπως το έβλεπε το άκαρι, αλλά σαν σύμπλεγμα κυττάρων γεμάτων κίνηση, χωρίς όμως να γνωρίζει το σχήμα του, χωρίς να διακρίνει μέλη και όργανα αισθήσεων, χωρίς να ξέρει αν ο άνθρωπος έχει φωνή ή σκέπτεται, κι ακόμα αν είναι ζώο ή φυτό. Διότι και μερικά φυτά παρουσιάζουν ιδιομορφίες ζωικών κυττάρων. Σ αυτό του το σταθμό ο ταξιδιώτης μας θα διέκρινε ακόμα σαφώς ένα κόσμο κυττάρων, τον έμβιο, και ένα κόσμο ανόργανο, τα μέταλλα, τα πετρώματα κλπ .

Η σμίκρυνση όμως του ταξιδιώτη συνεχίζεται. Τώρα έχει φτάσει το μέγεθος ενός ιού, με άλλα λόγια το όριο της ζωής μεταξύ του έμβιου και οργανικού κόσμου. Τότε γι αυτόν το κύτταρο θα ήταν μια αχανής περιοχή, θα διέκρινε μόνο μερικά από αυτά και θα είχε γνώση του κυττάρου και της εσωτερικής δομής του. Θα διέκρινε βασικά τα οργανικά μεγαλομόρια και τον κόσμο τους. 

Συνεχίζοντας τη πορεία του ο ταξιδιώτης μας φτάνει στα απλά μόρια της ύλης. Τότε ο κόσμος γι αυτόν αποτελείται από μόρια και μόνο από μόρια. Ούτε έμβια όντα υπάρχουν ούτε ορεινοί όγκοι, ούτε αέρας ούτε τίποτα το αξιοπερίεργο. Μόρια και μόνο μόρια. Αλλού μεγάλα (έμβια όντα και οργανική ύλη), αλλού πιο μικρά και πυκνά (ανόργανα, στερεά) αλλού πιο αραιά με γρήγορη κίνηση (υγρά) και τέλος πολύ αραιά και αεικίνητα (αέρια). Ο κόσμος τού φαίνεται συνεχής. 

Ο ταξιδιώτης μας δεν αποθαρρύνεται , δεν τρομάζει , εξακολουθεί. Φτάνει στις διαστάσεις του ατόμου, τις ξεπερνά και καταλήγει στο μέγεθος του ηλεκτρονίου. Τι γαλήνη ! Τα πάντα είναι αρμονικά, είναι συνεχή και φυσικά, ο κόσμος αποτελείται από πρωτόνια και ηλεκτρόνια και μόνο από αυτά. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί τίποτα διαφορετικό. Ούτε λόγος φυσικά για κύτταρα για έμβια όντα και ανθρώπους. Θα πέρναγε για τρελό όποιον του ανέφερε κάτι τέτοιο. Μα πως , θα σκεφτόταν, άτομα σαν εμένα, ηλεκτρόνια συγκεντρωμένα κατά δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων κάνουν ένα ον, τον άνθρωπο, με δική του σκέψη; 

Αυτό θα ήταν αδιανόητο. Και κάτι ενδιαφέρον. Σ΄ αυτό το μέγεθος ο ταξιδιώτης, διασχίζοντας τον ενδιάμεσο χώρο, δεν θα τον εύρισκε καθόλου κενό, παρά απλώς σχετικά γεμάτο από αδελφά σωμάτια (λεπτόνια) ποζιτρόνια, και φωτόνια. Γι αυτόν κενό δεν θα υπήρχε. Και αυτή είναι η επιστημονική αλήθεια. Κενό δεν υπάρχει. 

Ας ακολουθήσουμε τώρα ένα δεύτερο ταξιδιώτη που κάνει αντίστροφη πορεία προς τον μακρόκοσμο. 

Μεγαλώνει έως ότου γίνει σαν ένα όρος. Τότε τι βλέπει; Τους ανθρώπους σαν μυρμήγκια, τα δέντρα σαν χλόη. Συνεχίζοντας να μεγαλώνει φτάνει το μέγεθος της γής. Η αντίληψη του για τη γη είναι ότι είναι σφαιρική αλλά λεία στην επιφάνειά της. Τι γίνανε λοιπόν τα όρη και οι χαράδρες ; Απλώς εξαφανίσθηκαν μπροστά στο μέγεθός της. Κατέληξαν πόροι του δέρματος της , ισοπεδώθηκαν. Ο ταξιδιώτης μας βλέπει και άλλους πλανήτες και τον ήλιο. Τα άλλα ουράνια σώματα είναι ακόμη πολύ μακριά γι αυτόν, για να τα επισκεφθεί. Γι αυτό προχωράει φτάνει στο μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος, γίνεται ακόμα μεγαλύτερος πολλές φορές μεγαλύτερος. Τότε το ηλιακό μας σύστημα μοιάζει με το άτομο της φυσικής : πυρήνας-ήλιος, ηλεκτρόνια-πλανήτες. Το Σύμπαν αποτελείται από ηλιακά συστήματα θα σκέπτεται, τα άτομα του Σύμπαντος. Επειδή βιάζεται ο ταξιδιώτης μεγαλώνει απότομα και γίνεται γαλαξίας. Τότε βλέπει το Σύμπαν να αποτελείται από γαλαξίες, τα μεγαλομόρια του Σύμπαντος (γιατί υπάρχουν και μικρά μόρια, τα αστρικά συστήματα) 

Τέλος ο ταξιδιώτης μας φτάνει στο τέρμα του ταξιδιού του, και γίνεται Nebula, ένα νεφέλωμα γαλαξιών, ένα κύτταρο του Σύμπαντος. Μα ναι λέει καγχάζοντας, το Σύμπαν αποτελείται από Nebulae».

Τελικά, όμως, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι όλα αυτά τα τεράστια ταξείδια στον χρόνο και στον χώρο συντίθενται αποκλειστικά και μόνο από τον ανθρώπινο νου, γιατί "νους ο διακοσμών τε και πάντων αίτιος" (Αναξαγόρας)!

 

Και για να απαντήσουμε στο ερώτημα "τι είμαστε και τι δεν είμαστε" ας αναλογισθούμε την απάντηση που δίνει ο Πίνδαρος (στον 8ο "Πυθιόνικο") στο ερώτημα "τι είναι κάποιος και τι δεν είναι": "Σκιάς όναρ άνθρωπος". Δηλαδή, ο άνθρωπος είναι όνειρο σκιάς... Ούτε όνειρο, ούτε σκιά, αλλά όνειρο σκιάς! 

Δείτε σχετικά:

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 

 

ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι σήμερα η συχνότερη και κύρια αιτία θανάτου τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως και στερούν τη ζωή σε 20 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως, ενώ εκτιμάται ότι μέχρι το 2025 οι θάνατοι από καρδιά θα ανέλθουν στα 25 εκατομμύρια το χρόνο, αφού ένας στους 3 θανάτους αποδίδεται σε στεφανιαία νόσο ή σε εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η αύξηση της συχνότητας εμφάνισης των καρδιαγγειακών νοσημάτων αφορά κυρίως τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου και αποδίδεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Σχετίζεται άμεσα με την καθιστική ζωή, την ανθυγιεινή διατροφή, την ανυπαρξία σωματικής άσκησης και το έντονο ψυχικό stress. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων είναι κυρίως οι παρακάτω:

• Κάπνισμα.

• Υπέρταση.

• Δυσλιπιδαιμία.

• Σακχαρώδης διαβήτης.

• Παχυσαρκία.

• Ψυχικό stress.

   

Ως η καλύτερη μέθοδος πρόληψης και παρέμβασης αναδεικνύεται σήμερα αυτή που παρέχεται μέσω ειδικών υπολογιστικών συστημάτων, που ανιχνεύουν την αύξηση του βαθμού εντροπίας του ανθρώπου, ως πολύπλοκου υπολογιστικού συστήματος.

Δείτε σχετικά:

ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

ΤΡΙΠΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΜΦΡΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΙΧΝΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΚΑΡΔΙΑΑΓΓΕΙΑΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ;

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Σαν Ντιέγκο, παρακολούθησαν περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στις ΗΠΑ, ηλικίας 21 έως 100 και πλέον ετών και παρατήρησαν ότι περισσότερο ικανοποιημένοι με την ζωή τους ήταν εκείνοι που βρίσκονταν περίπου στην μέση της ηλικιακής κλίμακας, δηλαδή στα εξήντα τους χρόνια. Διαπίστωσαν επίσης ότι όσοι αισθάνονται ότι υπηρετούν ένα σκοπό, δείχνουν περισσότερο υγιείς, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, γεγονός που σημαίνει ότι θα πεθάνουν πολύ αργότερα, αφού υγεία και αυτοσκοπός είναι έννοιες στενά συνδεδεμένες, κατά τους επιστήμονες.

«Πολλοί αντιμετωπίζουν το νόημα ή το σκοπό της ζωής φιλοσοφικά» αναφέρει ο Δρ. Dilip Jeste, ψυχίατρος-καθηγητής και συνεχίζει: «Ωστόσο, το νόημα της ζωής συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την καλύτερη υγεία, την ευεξία και ενδεχομένως την μακροζωία. Όσοι βρίσκουν νόημα στην ζωή τους, είναι πιο ευτυχισμένοι και πιο υγιείς, συγκριτικά με εκείνους που ακόμη δεν το έχουν βρει» προσθέτει χαρακτηριστικά.

Για να διαπιστωθεί αν οι ενήλικες ψάχνουν ή έχουν βρει τον σκοπό στην ζωή τους, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν φράσεις όπως «αναζητώ ένα σκοπό στην ζωή μου» ή «έχω ανακαλύψει το νόημα στην ζωή μου». Όσοι δήλωσαν ότι είχαν καταλάβει ποιος ήταν ο δικός τους σκοπός, βρίσκονταν πράγματι σε καλύτερη ψυχολογική και σωματική υγεία, συγκριτικά με εκείνους που ακόμα ήταν σε αναζήτηση.

«Όταν είσαι νέος, γύρω στα είκοσι, δεν είσαι σίγουρος για την καριέρα σου ή τον σύντροφο που θα βρίσκεται δίπλα σου καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής σου. Ουσιαστικά αναζητώντας αυτά, ψάχνετε το νόημα της ζωής σας» εξηγεί ο Δρ. Dilip Jeste. «Καθώς προχωράτε στα τριάντα, τα σαράντα και προσεγγίζετε τα πενήντα, το τοπίο ξεδιαλύνει. Οι περισσότερες σχέσεις σε αυτήν την ηλικία έχουν αποκρυσταλλωθεί και διαμορφωθεί στο πέρασμα των ετών. Η αναζήτηση κατά αυτόν τον τρόπο μειώνεται και όλα όσα προσδίδουν νόημα στην ζωή σας αυξάνονται» υπογραμμίζει. Σε διαδικασία αναζήτησης δεν μπαίνουμε βέβαια μόνο μία φορά στην ζωή, αφού όταν αλλάξουν οι συνθήκες γύρω μας, όπως συμβαίνει για παράδειγμα όταν κάποιος συνταξιοδοτείται, πρέπει να βρούμε το σκοπό μας εκ νέου, επαναπροσδιορίζοντας τα δεδομένα. Ωστόσο, η σύγχυση που αντιμετωπίζει κανείς δεν είναι ίδια, μιας και υπάρχουν ορισμένες σταθερές, όπως η οικογένεια, που δύσκολα αλλάζουν.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΙΜΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ

Ορισμένοι τύποι κυττάρων καρκίνου του πνεύμονα παράγουν ορμόνες που εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτές οι ορμόνες μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα που δεν φαίνεται να σχετίζονται με τον καρκίνο του πνεύμονα. Οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν ζάλη ή υπνηλία, συμπτώματα γνωστά και ως παρανεοπλασματικό σύνδρομο, το οποίο προκαλείται από την έκκριση πρωτεϊνών ή γλυκοπρωτεινών από τα νεοπλασματικά κύτταρα που προκαλούν συστηματικές εκδηλώσεις ακόμα και όταν οι όγκοι είναι πολύ μικροί ή ακόμη και αδιάγνωστοι. Δεν έχουν σχέση με τις άμεσες επιπτώσεις της πρωτοπαθούς ή μεταστατικής εστίας του καρκίνου. Άλλα σημάδια του συνδρόμου είναι το μυρμήγκιασμα, οι θρόμβοι αίματος, η μυϊκή αδυναμία και το οίδημα στην περιοχή του στήθους στους άνδρες.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, οι περισσότεροι καρκίνοι του πνεύμονα δεν προκαλούν συμπτώματα μέχρι να εξαπλωθούν, αλλά μερικά άτομα με πρώιμο καρκίνο του πνεύμονα μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η έγκαιρη διάγνωση σχετίζεται άμεσα με την αντιμετώπιση της νόσου, η αξιοποίηση διαγνωστικά των πρώιμων συμπτωμάτων, αλλά και σύγχρονων θεραπευτικών μεθόδων παίζουν κρίσιμο ρόλο στην τελική έκβαση του νοσήματος. 

 

Δείτε σχετικά:

 

ΠΡΩΙΜΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ