ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΜΚΟ "ATTAC", ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ 3/4 ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΟΘΗΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ. ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΜΩΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟ, ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 1% ΠΗΓΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΘΕΙ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ.
Όπως αναφέρει σε έκθεσή της η μη κυβερνητική οργάνωση της Αυστρίας "ΑΤΤAC", που ασκεί ταυτόχρονα και σκληρή κριτική στα λεγόμενα προγράμματα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, τα 3/4
της δανειακής βοήθειας, τα οποία εκταμίευσαν μέχρι
σήμερα προς την Αθήνα οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, δηλαδή από τα 207 δισ. ευρώ τα 160 δισ.
περίπου, δεν διατέθηκαν προς όφελος των Ελλήνων πολιτών, αλλά των
τραπεζών και των πάσης φύσεως επενδυτών, εντός και εκτός Ελλάδας. Η αναφορά αυτή, της Αυστριακής ΜΚΟ, ότι τα χρήματα για τη διάσωση της Ελλάδας διοχετεύθηκαν κυρίως
σε τράπεζες και επενδυτές, αντί για τους Έλληνες πολίτες, έρχεται να επιβεβαιώσει γιά άλλη μία φορά την "αίσθηση", που ήδη διαμορφώνεται σε πολλούς, ότι όλα αυτά, που καιρό τώρα, εξαθλιώνουν τον Ελληνικό λαό, εξυπηρετούν "αλλότρια συμφέροντα" και όχι το συμφέρον των ίδιων των πολιτών.
Πιό συγκεκριμένα από την ανάλυση της Αυστριακής ΜΚΟ προκύπτουν τα παρακάτω ποσά και εξάγονται εύλογα τα ανάλογα συμπεράσματα που ακολουθούν:
Από το Μάρτιο του 2010 η Ευρωζώνη, μαζί με το ΔΝΤ, δάνεισαν στην Ελλάδα το ποσόν των 206,9 δις €, με εγγύηση (και όχι απ'ευθείας πληρωμή όπως τεχνηέντως μεταφέρεται) των φορολογούμενων των 16 υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης και των 188 μελών του ΔΝΤ. Από αυτά τα 58,2 δις € (το 28,1%) διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες, λόγω της δημιουργηθείσας κατάστασης, υπέστησαν μία άνευ προηγουμένου εκροή καταθέσεων (περίπου 100 δις €) και παράλληλα τεράστιες ζημιές, λόγω της απόσβεσης των ομολόγων του δημοσίου, με το αυτοκαταστροφικό PSI. Εκτός αυτών όμως οι μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων, όπως και η ύφεση που προκλήθηκε, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση των τραπεζών ακόμη περισσότερο (κόκκινα δάνεια). Η μερίδα του λέοντος, τα 101,3 δις € (το 49%) πήγαν, που αλλού, στους πιστωτές της Ελλάδας. Από το ποσό αυτό, τα 55,44 δις € χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων, που κατείχαν οι πιστωτές, αντί να υποχρεωθούν να επιβαρυνθούν με το ρίσκο της απώλειας των επενδύσεών τους, από τις οποίες προηγουμένως είχαν κερδίσει μεγάλα ποσά, τοκίζοντας την Ελλάδα με υψηλά επιτόκια. Τα άλλα 34,6 δις € οδηγήθηκαν επίσης στους πιστωτές (όπως τράπεζες ή κερδοσκοπικά επενδυτικά σχήματα και hedge funds), στα πλαίσια της διαγραφής χρέους, τον Μάρτιο 2012, που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλους σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς, ενώ με τα υπόλοιπα 11,29 δις € χρηματοδοτήθηκε η επαναγορά χρέους, από τους κατόχους ομολόγων, με τη δεύτερη διαγραφή.
Έτσι μόνο τα 46,6 δις € (22,5%) εισέρευσαν στον προϋπολογισμό της Ελλάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλα πήγαν προς ώφελος των πολιτών, αφού με τα 34,6 δις € πληρώθηκαν τόκοι για τα υφιστάμενα ομόλογα του δημοσίου (διετία 2010-2012), ενώ και οι εξοπλιστικές δαπάνες απορρόφησαν 10,2 δις € (2010 και 2011), κατ' απαίτησην των προμηθευτών μας, Γερμανών και Γάλλων, για να μην επηρεαστούν οι δικές τους πωλήσεις. Απομένουν ουσιαστικά, μόλις 1,7 δις € που διατέθηκαν για τους ίδιους τους Έλληνες, αν και σε αυτά πρέπει να αφαιρεθούν οι τεράστιες αμοιβές και τα έξοδα των στελεχών της Τρόικας (ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων). Παρά όμως και αυτό το μικρό φαινομενικά ώφελος, η πραγματική ζημιά που έχουν υποστεί οι Έλληνες μπορεί να φθάνει και τα 800 δις €, αν υπολογίσει κανείς την απαξίωση του χρηματιστηρίου, τη μεγάλη πτώση των τιμών των ακινήτων, τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, τη μείωση μισθών και εισοδημάτων, τις αυτοκτονίες και εν γένει τις ευρείες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, την υπερβολική φορολόγηση κλπ.). Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογισθούν (καιρασάκι στη τούρτα!) και τα 0,9 δις € (0,4%) που διατέθηκαν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (ESM).
Από το Μάρτιο του 2010 η Ευρωζώνη, μαζί με το ΔΝΤ, δάνεισαν στην Ελλάδα το ποσόν των 206,9 δις €, με εγγύηση (και όχι απ'ευθείας πληρωμή όπως τεχνηέντως μεταφέρεται) των φορολογούμενων των 16 υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης και των 188 μελών του ΔΝΤ. Από αυτά τα 58,2 δις € (το 28,1%) διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες, λόγω της δημιουργηθείσας κατάστασης, υπέστησαν μία άνευ προηγουμένου εκροή καταθέσεων (περίπου 100 δις €) και παράλληλα τεράστιες ζημιές, λόγω της απόσβεσης των ομολόγων του δημοσίου, με το αυτοκαταστροφικό PSI. Εκτός αυτών όμως οι μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων, όπως και η ύφεση που προκλήθηκε, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση των τραπεζών ακόμη περισσότερο (κόκκινα δάνεια). Η μερίδα του λέοντος, τα 101,3 δις € (το 49%) πήγαν, που αλλού, στους πιστωτές της Ελλάδας. Από το ποσό αυτό, τα 55,44 δις € χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων, που κατείχαν οι πιστωτές, αντί να υποχρεωθούν να επιβαρυνθούν με το ρίσκο της απώλειας των επενδύσεών τους, από τις οποίες προηγουμένως είχαν κερδίσει μεγάλα ποσά, τοκίζοντας την Ελλάδα με υψηλά επιτόκια. Τα άλλα 34,6 δις € οδηγήθηκαν επίσης στους πιστωτές (όπως τράπεζες ή κερδοσκοπικά επενδυτικά σχήματα και hedge funds), στα πλαίσια της διαγραφής χρέους, τον Μάρτιο 2012, που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλους σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς, ενώ με τα υπόλοιπα 11,29 δις € χρηματοδοτήθηκε η επαναγορά χρέους, από τους κατόχους ομολόγων, με τη δεύτερη διαγραφή.
Έτσι μόνο τα 46,6 δις € (22,5%) εισέρευσαν στον προϋπολογισμό της Ελλάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλα πήγαν προς ώφελος των πολιτών, αφού με τα 34,6 δις € πληρώθηκαν τόκοι για τα υφιστάμενα ομόλογα του δημοσίου (διετία 2010-2012), ενώ και οι εξοπλιστικές δαπάνες απορρόφησαν 10,2 δις € (2010 και 2011), κατ' απαίτησην των προμηθευτών μας, Γερμανών και Γάλλων, για να μην επηρεαστούν οι δικές τους πωλήσεις. Απομένουν ουσιαστικά, μόλις 1,7 δις € που διατέθηκαν για τους ίδιους τους Έλληνες, αν και σε αυτά πρέπει να αφαιρεθούν οι τεράστιες αμοιβές και τα έξοδα των στελεχών της Τρόικας (ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων). Παρά όμως και αυτό το μικρό φαινομενικά ώφελος, η πραγματική ζημιά που έχουν υποστεί οι Έλληνες μπορεί να φθάνει και τα 800 δις €, αν υπολογίσει κανείς την απαξίωση του χρηματιστηρίου, τη μεγάλη πτώση των τιμών των ακινήτων, τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, τη μείωση μισθών και εισοδημάτων, τις αυτοκτονίες και εν γένει τις ευρείες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, την υπερβολική φορολόγηση κλπ.). Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογισθούν (καιρασάκι στη τούρτα!) και τα 0,9 δις € (0,4%) που διατέθηκαν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (ESM).
Με τις επισημάνσεις όμως αυτές των ανθρώπων της ΑΤΤΑC, έρχεται να συμφωνήσει και μιά άλλη σημαντική φωνή της Γερμανόφωνης Ευρώπης, η εφημερίδα του Μονάχου Süddeutsche Zeitung, που σε σχετικό δημοσίευμά της, σημειώνει χαρακτηριστικά, ότι όλα αυτά, που συμβαίνουν με σκοπό την "διάσωση" δήθεν της Ελλάδας (των Ελλήνων υποτίθεται), είναι απλά "βιτρίνα" και ότι αυτοί που πραγματικά ωφελούνται είναι αυτοί που συνηθίζουμε να αποκαλούμε "παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου