ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ...

Είτε επιτυχημένοι, είτε αποτυχημένοι οι πολιτικοί μας παραμένουν ίδιοι και ελλειμματικοί..!

Για την αξιολόγηση της άσκησης καλής πολιτικής από την εκάστοτε Κυβέρνηση, χρειάζονται διάφορα δεδομένα όπως:

• στατιστικά δεδομένα
• τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες
• κοινωνικές και πολιτικές αναλύσεις
• χρήση μεθόδων ανάλυσης κόστους - ωφελείας
• ανάλυση σεναρίων - προσομοιώσεις

Δύσκολα θα εντοπίσουμε για την περίπτωση της χώρας μας αναλυτικές εκθέσεις που να στηρίζονται σε όλα αυτά που εκθέσαμε. Συνήθως, θα πρέπει κι οι πολιτικοί και αυτοί που παίρνουν αποφάσεις για τους πολίτες, να διδάσκονται από τα μαθήματα των επιτυχιών ή αποτυχιών της κάθε κυβερνητικής πολιτικής.

Έχουν συμπληρωθεί 41 χρόνια από την κατάρρευση του καθεστώτος Ιωαννίδη το 1974. Συμπληρώνεται περίπου μισός αιώνας ζωής της Δημοκρατίας στη χώρα.

Στη χώρα μας έχει εδραιωθεί από παλιά η εξής αντίληψη για την αξιολόγηση του έργου της Κυβέρνησης, αλλά και της Αντιπολίτευσης: να μην αξιολογείται το έργο της καθόλου.

Αν κερδίσει η Αντιπολίτευση τις εκλογές θα αναφωνήσει ότι παρέλαβα "καμένη γη".

Όμως, εδώ εύλογο είναι το ερώτημα: η Αντιπολίτευση δεν είχε πάρει μυρωδιά από τη φωτιά;

Η Ελλάδα πιθανόν να είναι η μοναδική χώρα, στην οποία παγιώθηκε αυτή η μορφή διοίκησης της χώρας. Γιατί αν υπήρχαν αξιολογήσεις, ακόμη και η ιστορική περιγραφή της αντιμετώπισης ενός σημαντικού προβλήματος ανά υπουργείο, τότε κάθε υπουργός πέραν του τυπικού της παραλαβής, θα μάθαινε αρκετά πράγματα για ολόκληρη της ιστορία του υπουργείου και ίσως και για μερικές λανθασμένες αποφάσεις, ώστε να μην τις επαναλάβει.

Με αυτό τον τρόπο, ο εκάστοτε υπουργός τουλάχιστον θα βελτίωνε την ιστορική του γνώση για το υπουργείο του. Δεν αποτελεί παρελθοντολογία η διαδικασία αυτή. Αντίθετα, ο υπουργός θα παρατηρούσε με ποιον τρόπο συλλέγονται τα διάφορα δεδομένα, με ποιους τρόπους αντιμετωπίστηκαν τα διάφορα προβλήματα, και ποιοι ήταν οι βασικοί περιορισμοί.

Οι πολίτες από την άλλη μεριά, πρέπει να έχουν μνήμη. Είναι αναγκαίο να γνωρίζουν την πορεία της εκάστοτε Κυβέρνησης. Είναι επίσης αναγκαίο να θυμούνται τι υποσχέθηκαν οι πολιτικοί, τι ελπίδες έδωσαν στο λαό και ποιες ήταν οι τελικές επιτυχίες της Κυβέρνησης.

Οι υπεύθυνοι πολίτες, όταν επιλέγουν το κόμμα που θα ψηφίσουν, θα πρέπει να ανατρέχουν στις επιδόσεις των Κυβερνήσεων και γενικά του πολιτικού συστήματος. Με τη συνεχή τους μνήμη κατανοούν τους σχεδιασμούς της Κυβέρνησης, τα προβλήματα που προσπαθούν να λύσουν, και αν τελικά η όλη επίδοσή τους βελτιώνει τη ζωή των πολιτών.

Και για τις Κυβερνήσεις και για τους πολίτες ισχύει η διαδικασία της κατανόησης των παρελθουσών πολιτικών ενεργειών των Κυβερνήσεων και της καθιέρωσης μιας διαδικασίας μάθησης από τις αποτυχίες των Κυβερνήσεων.

Αυτός ο πλούτος της μάθησης κυρίως για τους πολίτες τους αναπτύσσει άλλες στρατηγικές επιλογής κομμάτων και Κυβερνήσεων.

Οι πολίτες μαζί με την Κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για ορισμένα θέματα, π.χ. την παιδεία, την υγεία κλπ, μπορεί να αναπτύξουν συναινετικές διαδικασίες κάτω από τις συνθήκες της διαφάνειας, της υπευθυνότητας και της συμμετοχής των πολιτών.

Αυτές οι βασικές πολιτικές πρέπει να είναι ανεξάρτητα από ιδεολογίες. Ο Ντεγκ Χσιάοπινγκ στη διάσκεψη της Καντόνας το 1961, είχε αναφέρει ότι: "Δεν με ενδιαφέρει αν είναι άσπρη η γάτα ή μαύρη γάτα. Εφόσον πιάνει ποντίκια είναι καλή γάτα". Αν η Κυβέρνηση επιτυγχάνει τους στόχους και αν παράγει πολιτικές που καλυτερεύουν τη ζωή των πολιτών, τότε αυτό έχει ύψιστη σημασία και όχι το κατά πόσο θα υιοθετούσε η Κυβέρνηση δεξιά, ακροδεξιά ή ακροαριστερή ιδεολογία.

                                                                       
                                     (Του Επαμεινώνδα Πανά Συντ. Καθηγητή Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών)