ΑΝ ΣΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΖΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ...ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΤΕ ΤΟΝ κ. ΝΙΚ ΒΟΥΙΣΙΤΣ!
Oι περισσότεροι από μας αυτή την εποχή είμαστε, άλλος πολύ και άλλος λίγο, βυθισμένοι μέσα στην απαισιοδοξία, τα καταθληπτικά συναισθήματα και τις μαύρες σκέψεις, αδυνατώντας έτσι να δούμε τη ζωή με θετικό τρόπο... Κι όμως λίγο να συναισθανόμασταν και να συνειδητοποιούσαμε πόσα "δώρα" μας έχουν δοθεί απλόχερα σε αυτή τη ζωή, χωρίς να το εκτιμούμε, όλα για μας θα άλλαζαν και η ζωή μας θα γινόταν και πάλι όμορφη, όπως μας αξίζει... Μιά καλή αφορμή και ένα καλό παράδειγμα για κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι ...η γνωριμία μας με τον κ. Νικ Βούισιτς... Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν!
Ο Σέρβος στην καταγωγή, Νικ Βούισιτς (Nick Vujicic), γεννήθηκε στην Αυστραλία, με την πολύ σπάνια ανωμαλία της "τετρα-αμελίας". Δηλαδή γεννήθηκε χωρίς να έχει τα τέσσερα άκρα του (χέρια και πόδια), πάθηση τόσο σπάνια που μόνο 15 άτομα παγκοσμίως συμβαίνει να την έχουν. Προφανώς τα προβλήματά του ήταν πολύ μεγάλα από τα πρώτα του κιόλας χρόνια, καθώς αντιμετώπισε δυσκολίες και πρώτα απ' όλα με το σχολείο, αφού σύμφωνα με τον τότε αυστραλιανό νόμο, λόγω της σωματικής του αναπηρίας, δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα σε κανονικό σχολείο, αν και ο Βούισιτς δεν αντιμετώπιζε κάποιου είδους νοητική διαταραχή. Ευτυχώς γι' αυτόν όμως, στη μεγάλη ατυχία του την εποχή εκείνη, άλλαξε ο νόμος κι έτσι ο Βούισιτς ήταν απ' τα πρώτα άτομα με αναπηρία που ενσωματώθηκαν στα γενικά σχολεία. Εκεί όμως, γνώρισε την απόρριψη κι απ' την τρυφερή ηλικία των οχτώ ετών σκεφτόταν την αυτοκτονία. Είδε τον εαυτό του σαν βάρος για τους άλλους, απίθανο να πάει στο κολλέγιο, να έχει μια σύζυγο ή ακόμα να αγκαλιάσει τα παιδιά του και μια φορά μάλιστα προσπάθησε να πνιγεί... Αποφασιστικό σημείο καμπής στη ζωή του, στάθηκε η στιγμή που η μητέρα του, όταν ήταν δεκατριών ετών, τού έδειξε ένα άρθρο εφημερίδας με έναν άνθρωπο που είχε παρόμοια προβλήματα αναπηρίας και τα αντιμετώπιζε με θάρρος. Ο Βούισιτς τότε συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν ο μόνος που έδινε μια μεγάλη μάχη και άρχισε τον προσωπικό του αγώνα για να κερδίσει τη δική του ζωή. Παρά τους όποιους χλευασμούς και τις απορρίψεις στο σχολείο έμαθε να χρησιμοποιεί το πηγούνι του για να χειρίζεται αντικείμενα και το μικροσκοπικό του «πόδι-υπόλειμμα» με τα δύο δάχτυλα για να περπατάει, να παίζει βόλους, να κολυμπάει, να κάνει πατίνι, να ξυρίζεται μόνος του, να βάζει νερό, ν' απαντά στο τηλέφωνο, να παίζει ποδόσφαιρο, να γράφει, να δαχτυλογραφεί, να οδηγεί το καροτσάκι του και να κάνει τέλος πάντων ότι και ένας φυσιολογικός άνθρωπος, παρά το σοβαρό υστέρημα που έχει. Έκτοτε ο Νικ Βούισιτς κέρδισε βήμα-βήμα τη ζωή του, ακόμη και τον μεγάλο έρωτα και μία όμορφη οικογένεια (!) και σήμερα έχει επιδοθεί σε μία προσπάθεια να μεταλαμπαδεύσει αυτή του την επίγωση για τη ζωή στους άλλους, με διαλέξεις και άλλες δραστηριότητες, μέσα από την Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση «Ζωή χωρίς άκρα» (Life without limbs), που έχει δημιουργήσει.
Η ζωή και οι μέρες του Νικ Βούισιτς ας είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους... Μεγάλο και το μήνυμα που εκπέμπει: "Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε από τις δύσκολες στιγμές και τις σκληρές συνθήκες. Ας τις μετατρέψουμε σε ευκαιρίες, ας ανακαλύψουμε ποιο είναι το νόημα της ύπαρξής μας και ποιες από τις δωρεές που μας έγιναν μπορούμε να τις μοιραστούμε με τους άλλους'', όπως σημειώνει και ο ίδιος στο βιβλίο που έχει εκδώσει.
Δείτε παρακάτω τα σχετικά βίντεο από τη ζωή και τη δράση του Νικ Βουισιτς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου