ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ

ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΙΗΤΗ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΑΡΑΠΟΝΟ").

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; 
Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμιά φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δύο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, θα ‘ναι αργά,
δεύτερη ζωή δεν έχει. 

TRANSLATION IN ENGLICH (BY KATHERINE ADRACTAS)

I sometimes wonder : am I think every day that my life is one ? Everyone else forget ? Or think they will have other , many lives , to gain time wasting ?
Sulking . N ' is faced with life sulking . During the day , your every day . Expect Friday that will bring on Saturday and Sunday to live. And then does not reach even this , having to wait for the holidays . And then they can not even be enough . Expect great moments . Do not pursue them , to wait .
And then you say you're unlucky and that life was unfair with you .
And not see that happening right next to you real life misfortunes draw in other people . To those who do not give up and fight . And do not learn from their lesson . And not sometimes feel blessed that you rejoice three things in your life , good health , two friends , a love , a job , an activity that makes you feel that you create , that is why your existence .
Do not you whine a lot. Where if you had , you'd want more. Do you think you know everything and do not listen . Clean up sorrow and despair , to wake up every day even heavier . As if your time is unlimited.
Every day I try to go in your place . Every day I fail . Why I love those who love life . And the sadness is their strength . Looking with innocent eyes and honestly , even if you spent the time relentless over them . They know they do not know everything , why not learn it all.
They are racking the bit and earn the most. For themselves and for those they love. And do not get tired to look for beauty in each day , the smiles of the people , cuddly animals , in a black and white photo, a colorful laundry.
As though no one watches
as though the hunts
everything gonna be late,
Second Life has not.