Greece’s food crisis: families face going hungry during summer shutdown.
Frontline charities report that up to 90% of families in the poorest neighbourhoods rely on food banks and soup kitchens. But, with no end to austerity in sight, even the volunteers are flagging.
Frontline charities report that up to 90% of families in the poorest neighbourhoods rely on food banks and soup kitchens. But, with no end to austerity in sight, even the volunteers are flagging.
ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ GUARDIAN ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
Στο δημοσίευμα της ξένης εφημερίδας επιχειρείται η μεταφορά της σκληρής πραγματικότητας από τη χειμαζόμενη Ελλάδα, με τη περιγραφή μιάς χώρας που βρίσκεται σε επισιτιστική κρίση. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους... Η Unicef εκτιμά ότι περίπου 600.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες είναι αντιμέτωπες με την πείνα. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, αναφέρουν ότι έως και το 90% των οικογενειών στις φτωχότερες γειτονιές βασίζονται σε τράπεζες τροφίμων και συσσίτια.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία, στο ξένο δημοσιογράφο, του Αντώνη Αντάκη, σε μιά συνάντηση στη Βεΐκου 28, που εδρεύει ο Σύλλογος Αλληλεγγύης της Εκκλησίας. "Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν είχα έρθει εδώ δεν θα μπορούσα να θρέψω τα παιδιά μου", είπε ο πρόσφατα χήρος πατέρας τριών παιδιών, με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα. "Πριν από τρία χρόνια, όταν ήμουν αφεντικό και είχα δύο υπαλλήλους, η ιδέα να πάω οπουδήποτε για να μαζέψω τρόφιμα θα μου ήταν αδιανόητη. Τότε, έβγαζα € 3.000 το μήνα και το ψυγείο ήταν πάντα γεμάτο".
Σε ένα σκηνικό με ρεκόρ ανεργίας και με τη χώρα να έχει παγιδευτεί στην χειρότερη κρίση της στη σύγχρονη εποχή, αναδεικνύονται ανέχειες, που λίγοι θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν. Οι κυριότερες από αυτές είναι η πείνα και ο υποσιτισμός... Για τον Αντάκη και τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που εξαρτώνται από τα συσσίτια, οι οποίοι στερούνται κάθε υποστήριξης απο κάπου, ο Αύγουστος έχει γίνει η πιο σκληρός μήνας. "Πραγματικά ανησυχώ ότι μια μέρα δεν θα είμαι σε θέση να ταΐσω τα παιδιά μου, καθόλου", λέει ένας 39χρονος πρώην συντηρητής δαπέδων που έγινε οδηγός ταξί. "Από αφεντικό που ήμουν, τώρα είμαι τυχερός αν μπορώ να βγάλω € 500 το μήνα. Δεν μπορείς να ζήσεις με αυτά, να πληρώσεις λογαριασμούς, όλα σου τα χρέη και κάθε φόρο που σου ρίχνουν και να εξακολουθείς να επιβιώνεις".
Πολύ αποκαλυπτικό για τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στην Ελλάδα, είναι το γεγονός, ότι τα γραφεία στη Βεΐκου του Συλλόγου Αλληλεγγύης της Εκκλησίας, δεν βρίσκονται σε μια εξαθλιωμένη συνοικία της πρωτεύουσας, αλλά στο κέντρο της, λίγους δρόμους μακριά από ακριβές λεωφόρους της Αθήνας και κοντά στην Ακρόπολη. "Δεν είχα ιδέα και συγκλονίστηκα όταν έμαθα ότι οι άνθρωποι σε αυτή τη γειτονιά, σε αυτούς τους δρόμους, σε όλα τα κτίρια που περνάω κάθε μέρα, υπέφεραν έτσι", δήλωσε η Παναγιώτα Μουρτίδου, ιδρυτικό μέλος του οργανισμού, ενώ ήταν απασχολημένη να συσκευάζει κουτιά με τρόφιμα. "Πάνω από όλα, μιλάμε για τη μεσαία τάξη, για ανθρώπους που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ντρέπονταν πάρα πολύ να παραδεχτούν ότι αντιμετώπιζαν τέτοια προβλήματα... Οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν περιπτώσεις παιδιών που πήγαιναν στο σχολείο μόνο με ρύζι ή μπαγιάτικα παξιμάδια για μήνες. Τότε ήταν που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με τους συλλόγους γονέων και να εντοπίσουμε τις οικογένειες. Μέσα από τις συλλογές των τροφίμων στο σούπερ μάρκετ της περιοχής , τώρα τρέφουμε περίπου 130 άτομα δύο φορές το μήνα".
Πολύ χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, η ξένη εφημερίδα αναφέρει: Ενώ η χώρα παραπαίει από το ένα μνημόνιο στο άλλο, ένα κλίμα σιωπηλής απελπισίας φουντώνει στην Ελλάδα. Οι πολιτικές λιτότητας έχουν αφήσει συντρίμμια στο πέρασμά τους. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και μόνο τροφοδοτεί περίπου 55.000 άτομα την ημέρα, ενώ οι Δημοτικές αρχές διανέμουν άλλα 7.000 γεύματα σε συσσίτια γύρω από την Αθήνα. Στις παραδοσιακές μεσοαστικές γειτονιές, όπως στου Ζωγράφου, ο αριθμός των ατόμων που χρειάζονται υποστήριξη έχει αυξηθεί απο 50 σε 500 από το 2011. Σε εργατικές συνοικίες, όπως στο Νέο Κόσμο, όπου οι ντόπιοι συχνά ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια της εβδομαδιαίας λαικής αγοράς, κάποτε ο ένας στους δέκα πήγαινε σε συσσίτια, σήμερα η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι περισσότεροι απο εννέα στους δέκα καταφεύγουν στη φιλανθρωπία για να φάνε.
Σε ένα σκηνικό με ρεκόρ ανεργίας και με τη χώρα να έχει παγιδευτεί στην χειρότερη κρίση της στη σύγχρονη εποχή, αναδεικνύονται ανέχειες, που λίγοι θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν. Οι κυριότερες από αυτές είναι η πείνα και ο υποσιτισμός... Για τον Αντάκη και τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που εξαρτώνται από τα συσσίτια, οι οποίοι στερούνται κάθε υποστήριξης απο κάπου, ο Αύγουστος έχει γίνει η πιο σκληρός μήνας. "Πραγματικά ανησυχώ ότι μια μέρα δεν θα είμαι σε θέση να ταΐσω τα παιδιά μου, καθόλου", λέει ένας 39χρονος πρώην συντηρητής δαπέδων που έγινε οδηγός ταξί. "Από αφεντικό που ήμουν, τώρα είμαι τυχερός αν μπορώ να βγάλω € 500 το μήνα. Δεν μπορείς να ζήσεις με αυτά, να πληρώσεις λογαριασμούς, όλα σου τα χρέη και κάθε φόρο που σου ρίχνουν και να εξακολουθείς να επιβιώνεις".
Πολύ αποκαλυπτικό για τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στην Ελλάδα, είναι το γεγονός, ότι τα γραφεία στη Βεΐκου του Συλλόγου Αλληλεγγύης της Εκκλησίας, δεν βρίσκονται σε μια εξαθλιωμένη συνοικία της πρωτεύουσας, αλλά στο κέντρο της, λίγους δρόμους μακριά από ακριβές λεωφόρους της Αθήνας και κοντά στην Ακρόπολη. "Δεν είχα ιδέα και συγκλονίστηκα όταν έμαθα ότι οι άνθρωποι σε αυτή τη γειτονιά, σε αυτούς τους δρόμους, σε όλα τα κτίρια που περνάω κάθε μέρα, υπέφεραν έτσι", δήλωσε η Παναγιώτα Μουρτίδου, ιδρυτικό μέλος του οργανισμού, ενώ ήταν απασχολημένη να συσκευάζει κουτιά με τρόφιμα. "Πάνω από όλα, μιλάμε για τη μεσαία τάξη, για ανθρώπους που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ντρέπονταν πάρα πολύ να παραδεχτούν ότι αντιμετώπιζαν τέτοια προβλήματα... Οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν περιπτώσεις παιδιών που πήγαιναν στο σχολείο μόνο με ρύζι ή μπαγιάτικα παξιμάδια για μήνες. Τότε ήταν που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με τους συλλόγους γονέων και να εντοπίσουμε τις οικογένειες. Μέσα από τις συλλογές των τροφίμων στο σούπερ μάρκετ της περιοχής , τώρα τρέφουμε περίπου 130 άτομα δύο φορές το μήνα".
Πολύ χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, η ξένη εφημερίδα αναφέρει: Ενώ η χώρα παραπαίει από το ένα μνημόνιο στο άλλο, ένα κλίμα σιωπηλής απελπισίας φουντώνει στην Ελλάδα. Οι πολιτικές λιτότητας έχουν αφήσει συντρίμμια στο πέρασμά τους. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και μόνο τροφοδοτεί περίπου 55.000 άτομα την ημέρα, ενώ οι Δημοτικές αρχές διανέμουν άλλα 7.000 γεύματα σε συσσίτια γύρω από την Αθήνα. Στις παραδοσιακές μεσοαστικές γειτονιές, όπως στου Ζωγράφου, ο αριθμός των ατόμων που χρειάζονται υποστήριξη έχει αυξηθεί απο 50 σε 500 από το 2011. Σε εργατικές συνοικίες, όπως στο Νέο Κόσμο, όπου οι ντόπιοι συχνά ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια της εβδομαδιαίας λαικής αγοράς, κάποτε ο ένας στους δέκα πήγαινε σε συσσίτια, σήμερα η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι περισσότεροι απο εννέα στους δέκα καταφεύγουν στη φιλανθρωπία για να φάνε.
